Οι εξωγήινοι

Προμηθεύς πλάσας ποτέ ανθρώπους δύο πήρας εξ αυτών άπεκρέμασε, την μεν αλλότριων κακών, την δε ίδιων, και την μεν των οθνείων έμπροσθεν έταξε, την δε ετέραν όπισθεν απήρτησεν. Εξ ού δη συνέβη τους ανθρώπους τα μεν αλλότρια κακά εξ απόπτου κατοπτάζεσθαι, τα δε ίδια μη προοράσθαι. Τούτω τω λόγω χρήσαιτο άν τις προς άνδρα πολυπράγμονα, ός εν τοις εαυτού πράγμασι τυφλώττων των μηδέν προσηκόντων κήδεται.

Αίσωπος

Κατά τον Αίσωπο ο Προμηθεύς κρέμασε σε κάθε άνθρωπο δύο πήρας (= σάκους) την μια, στην πλάτη του, όπου περιέχονται οι κακίες του, τα μειονεκτήματα του. Στην άλλη, μπροστά του, περιέχονται οι κακίες, τα μειονεκτήματα, των άλλων. Στην ζωή είναι καταδικασμένος να βλέπει τον σάκο με ό,τι αφορά τους άλλους ενώ δεν βλέπει τα δικά του σφάλματα.

Αφορμή στις σκέψεις αυτές έδωσε η υποβάθμιση της πιστοληπτικής αξιολόγησης της Ελλάδας και από την Standard & Poors. Κρίνουμε ότι είναι πιο χρήσιμο καταρχάς να ασχοληθούμε με τον δικό μας σάκο, την δικιά μας πήρα, και μετά, αν αξίζει τον κόπο, με αυτή των άλλων. Τι περιέχει λοιπόν η πήρα των μειονεκτημάτων μας;

• Δεν δικαιούμαστε ειδική θέση στην κοινωνία των εθνών λόγω των επιτευγμάτων των προγόνων μας, όπως πολλοί από μας νομίζουν. Μπορεί οι αρχαίοι Έλληνες να θεμελίωσαν τον δυτικό πολιτισμό, αλλά τα δικαιώματα ευρεσιτεχνίας δεν διαρκούν δυόμιση χιλιάδες χρόνια! Αν θέλουμε να έχουμε εξέχουσα θέση, πρέπει να την καταλάβουμε με σημερινά μας επιτεύγματα.

• Έχουμε μία από τις ωραιότερες πατρίδες του κόσμου, αλλά δεν την φροντίζουμε. Την μολύνουμε, την λερώνουμε, την καίμε, την καταπατάμε, την λεηλατούμε, την πληγώνουμε καθημερινά, σαν να μην μας αρέσει.

• Λέμε ότι πιστεύουμε στην δημοκρατία και στον σεβασμό των άλλων και των νόμων. Μερικοί από μας όμως πιστεύουν αποκλειστικά στα δικά τους δικαιώματα τα οποία δεν αντικατοπτρίζονται από καμία δική τους υποχρέωση. Δεν αφήνουν τους άλλους να πάνε στις δουλειές τους, σπάνε τις βιτρίνες τους, καίνε τα μαγαζιά τους, τα γραφεία τους, τα σπίτια τους, πυρπολούν τα αυτοκίνητα τους, ληστεύουν τις περιουσίες τους, απάγουν τους ίδιους και τους συγγενείς τους, τραυματίζουν τους άλλους, πολλές φορές ανεπανόρθωτα, και τέλος αφαιρούν και την ζωή τους.

• Παρά ταύτα η ποιότητα ζωής μας είναι από τις καλύτερες, αλλά η παραγωγή μας σε έργο δεν αρκεί για να εξακολουθήσει να καλύπτει τα έξοδα που στηρίζουν αυτή την ωραία ζωή. Χρειάζονται και έσοδα από τα οποία δεν παράγουμε αρκετά. Εξάλλου είμαστε η μόνη χώρα που η σκλαβιά (δουλεία – δουλειά) έχει γίνει συνώνυμη με την εργασία…

• Και όμως στον ιδιωτικό τομέα εργαζόμαστε περισσότερες ώρες από όλες τις χώρες της Ευρώπης. Πλην όμως μεγάλο μέρος της εργασίας μας πάει χαμένο γιατί δεν είναι δημιουργική. Απλά προσπαθεί να ανταποκριθεί στις πιο απίθανες γραφειοκρατικές

απαιτήσεις. Επιτυχής ορισμός της γραφειοκρατίας, στον οποίο συχνά επανερχόμαστε, την αποκαλεί εξεύρεση προβλημάτων σε υπάρχουσες λύσεις…

• Αμελούμε το αύριο χάριν της σημερινής καλοπέρασης. Έχουμε φορτώσει την εκπαίδευση στον κόκορα. Με τον μισό πληθυσμό από εμάς και με συνολικά 30.000 εκπαιδευτικούς, όπως μας πληροφόρησε πρώην υπουργός σε διάλεξη, η Φινλανδία έχει την πρώτη ποιοτικά εκπαίδευση στους 27 της Ευρώπης. Με 120.000 εργαζομένους στη δημόσια παιδεία και άλλους τόσους σε ιδιωτικά σχολεία, εκπαιδευτήρια, φροντιστήρια κλπ έχουμε την χειρότερη.

•Έχουμε εξάλλου τον μεγαλύτερο κατά κεφαλή αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με μόνη έγνοια τους πώς να αυξάνονται και να πληθύνονται σε βάρος των υπολοίπων και να αποκρύπτουν τον ακριβή αριθμό τους, μπας και ζητήσουμε επανορθώσεις. Και όπως είπε και ο θυρωρός από το σχετικό ανέκδοτο, το πρωί δεν εργάζονται και το απόγευμα δεν έρχονται…

• Στον ιδιωτικό τομέα προσλαμβάνεται ένας υπάλληλος με σκοπό την βελτίωση των εργασιών της εταιρείας και την παροχή καλυτέρων προϊόντων και υπηρεσιών στους πελάτες της. Το ίδιο επιχείρημα υποτίθεται ότι ισχύει και για τις προσλήψεις στο δημόσιο, πλην όμως συμβαίνει το αντίθετο. Κάθε νέος δημόσιος υπάλληλος (δ.υ.) περιπλέκει τις υπηρεσίες που δεν προσφέρει στους πολίτες. Έτσι λοιπόν συντελεί στην μείωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και στην αύξηση της εκλογιμότητας του υπουργού που τον προσέλαβε…

• Όλοι πιστεύουμε στην ιδιωτική περιουσία. Περισσότερο όμως στην δική μας παρά στην ξένη… Όλοι θέλουμε το οικόπεδο του γείτονα να το κάνουν οι άλλοι (οι φορολογούμενοι) πάρκο απέναντι από το σπίτι μας. Δεν θέλουμε όμως να βάλουμε το χέρι στην τσέπη μας για να συνδράμουμε στην κάλυψη των εξόδων. Όλοι δεχόμαστε την ανάγκη για θυσίες όταν τις απαιτεί η κατάσταση, αλλά εννοούμε τις θυσίες των άλλων…

• Όλοι θέλουμε να γεμίσει υ τόπος «πολιτιστικά» κέντρα, ιδίως όταν ομορφαίνουν την γειτονιά μας, με χρέωση των φορολογουμένων φυσικά. Κανείς (ή σχεδόν κανείς) δεν ασχολείται με τον πολιτισμό που θα χρειασθούμε για να γεμίσουμε τα «πολιτιστικά» κέντρα.

• Είμαστε οι εφευρέτες και οι συνεχιστές της νομικής επιστήμης μέχρι τον ύστερο μεσαίωνα και όμως σήμερα γράφουμε τους περισσότερους μη τηρούμενους νόμους στην Ευρώπη. Δεν υπάρχει σεβασμός στους νόμους από κανέναν, ούτε από τους βουλευτές που τους νομοθετούν. Καθημερινά είμαστε μάρτυρες βουλευτικών αυτοκινήτων που παραβιάζουν τους λεωφορειόδρομους για ταχύτερη πρόσβαση στην υπόγεια στάθμευση της Βουλής, με σκοπό να γλυτώσουν ένα απλό γύρο της πλατείας Συντάγματος. Αλλά ούτε και οι αστυνομικοί δεν σέβονται τους νόμους: και αυτοί θεώνται καθημερινά να οδηγούν τις υπηρεσιακές των μοτοσυκλέτες στους πεζόδρομους, παρέα με χιλιάδες άλλους παρανομούντες Αθηναίους τους οποίους δεν μπορούν πια να ελέγξουν γιατί έχουν και οι ίδιοι υποπέσει στην ίδια παρανομία με τους υπόλοιπους πολίτες. Η δικαιοσύνη μας στην αρχαιότητα έκανε και λάθη, δεν είχε όμως χάσει ποτέ τον σεβασμό στον πολίτη και δεν είχε ποτέ επιτρέψει την πολυτέλεια της καθυστέρησης που μετατρέπεται σήμερα σε συνώνυμο της μη (απονομής) δικαιοσύνης!

• Σώζονται ακόμα οι πέτρες με την χαραγμένη νομοθεσία της Γόρτυνος. Σήμερα έχουμε νομοθετήσει ότι άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται. Παράγουμε ετησίως μερικές δεκάδες χιλιάδες σελίδες νόμους, υπουργικές αποφάσεις, ερμηνευτικές εγκυκλίους και άλλα συναφή. Χρεώνουμε όμως ακριβά την πρόσβαση στις χιλιάδες αυτές σελίδες στους υπηκόους που δεν δικαιούνται να τις αγνοούν. Επιπλέον δεν παρέχουμε ηλεκτρονικό ευρετήριο για να μπορέσει ο πολίτης να βρει τον νόμο, την διάταξη, την απόφαση που τον αφορά (με την τροποποίηση της) …

• Δεν αναγνωρίζουμε τέλος τα λάθη μας: Πρώτο τεράστιο λάθος έγινε στην δεκαετία του ’70, μετά την μεταπολίτευση, όταν η τότε κυβέρνηση κήρυξε τον πόλεμο στους επιχειρηματίες και τους εξεδίωξε κακούς κακώς. Εμείς ούτε αντιδράσαμε και ούτε αντιδρούμε 35 χρόνια αργότερα. Υπάρχουν μάλιστα και μερικοί από τους ταγούς μας που πιστεύουν ότι θα βρουν νέους επιτυχημένους Έλληνες επιχειρηματίες του εξωτερικού, μη ενημερωμένους για τις εξωπετάξεις των επιχειρηματιών της δεκαετίας μετά την μεταπολίτευση, για να τους προσελκύσουν σε νέες επενδύσεις στην Ελλάδα, και όταν έρθουν εδώ να τους παραδώσουν στις θωπείες της Ελληνικής φορολογικής και λοιπής γραφειοκρατίας.

• Δεύτερο τεράστιο λάθος έγινε στην δεκαετία του 80, όταν η τότε κυβέρνηση κήρυξε σε άγνοια κάθε έννοια χρηστής διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών και μας φόρτωσε με τα χρέη που και σήμερα ακόμα μας ταλανίζουν. Παραλάβαμε χρέος ίσο με 18% του ΑΕΠ κατά την μεταπολίτευση και οι κυβερνήσεις των επομένων 15 ετών το ανέβασαν στο 98% και έκτοτε κυμαίνεται γύρω στο ποσοστό αυτό με έξαρση τώρα μέσα στην δίνη της παγκόσμιας κρίσης. Ούτε και τότε αντιδράσαμε και ούτε αντιδρούμε και ας περάσανε 25 χρόνια. Τα αποτελέσματα των δεκαετιών του 70 αι του 80 τα πληρώνουμε ακόμα, αλλά εξακολουθούμε να μην τα παραδεχόμαστε και να θυμώνουμε με όποιον μας τα θυμίζει.

• Πιθηκίζουμε ακατάπαυστα. To Η.Β. επέβαλε φόρο 50% στα «μπόνους» των στελεχών των επιχειρήσεων. Εγγλέζοι λογιστές υπολόγισαν ότι για ένα μπόνους 60.000 GBP που θα ήθελε να πληρώσει σε κάποιο στέλεχος της μια τράπεζα πριν από την νέα φορολόγηση θα της κόστιζε 113.000 GBP ενώ μετά την φορολόγηση το κόστος θα ανερχόταν σε 163.000 GBP. Φαντασθείτε τι θα στοιχίσει με 90% φορολόγηση που προτείνει η πάντα τείνουσα σε λαϊκιστικές επιχρυσώσεις Ελληνική δημοσιοϋπαλληλΐα που πάντα καταφέρνει να παρασύρει τις κυβερνήσεις της Ελλάδας στον λαϊκισμό που εισηγείται. Ο φθόνος και το μίσος ποτέ δεν ήταν καλός οδηγός σωστών ενεργειών, και ιδιαίτερα στις επενδύσεις…

• Δεν φτάνουν τα μεγάλα, υπάρχει και απειρία καθημερινών λαθών. Αναγγέλλουμε φορολογίες καταθέσεων που ανακαλούμε όταν έχουν φύγει πολλές από αυτές στο εξωτερικό. Αναγγέλλουμε φορολόγηση κερδών εξ αποτιμήσεων, κερδών από κερδοφόρα χρήση όταν η φετινή είναι ζημιογόνος. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος, είναι τόσα πολλά που καθένας μας μπορεί να καταγράψει πολλές προσωπικές εμπειρίες. Και ενώ είμαστε από τους πιο έξυπνους λαούς του κόσμου, απόδειξη πως διαπρέπουμε μόνοι μας ανάμεσα στους ξένους, είμαστε και οι πιο «εξυπνάκηδες» του κόσμου, αρκεί να δείτε πως τα θαλασσώνουμε στο σπίτι μας. Από επιτυχημένους εξωχώριους μετατρεπόμαστε εντός Ελλάδας σε εξωγήινους…

Ένωση Εισηγμένων Εταιριών