Προσευχή Eξομολογητική
16 Ιανουαρίου 2010
Κύριε, μη παραβλέψεις την αμαρτωλή ψυχή μου,
που ζεί μέσα στην αμαρτία,
σε χρειάζομαι περισσότερο
απο κάθε άνθρωπο της γής.
είμαι χειρότερος απο κάθε λογικό όν,
και φέρομαι ανόητα
που δεν γνωρίζω
το καλό της ψυχής μου.
Τρέξε στη δυστυχία της ψυχής μου,
διότι είμαι κυριευμένος
απο πολλά πάθη
που δεν τα βλέπουν
οι άνθρωποι εύκολα,
κρύβομαι απο τους άλλους
αλλά εγώ ο ταλαίπωρος
δεν μπορώ να κρυφτώ
απο το άγρυπνο μάτι
της κρίσεως Σου.
Κύριε ,
βοήθησέ με και σώσον με,
τον αδιάντροπο
και εραστή των παθών.
Κύριε η ραθυμία μου
με καταβάλλει σε κάθε αμαρτία
και γίνομαι πρόθυμος
σε κάθε πειρασμό.
που με χλευάζουν ακόμη
και οι δαίμονες
για την αθλιότητα μου.
Κύριε, ελέησόν με!
Κύριε, ταπείνωσέ με!
για να σωθώ.
Κύριε, ταπείνωσέ με
για να μετανοήσω ειλικρινά.
Κύριε, σώσέ με
απο κάθε υπερηφάνεια,
θυμό, κακία, φθόνο
και περιέργεια.
Κύριε, σκέπασέ με
με τη φιλανθρωπία Σου
και καθοδήγησέ με
στο δρόμο των εντολών Σου.
Κύριε, νιώθω τόσο ανίσχυρος,
σαν σκουλίκι,
που εύκολα μπορούν
να το πατήσουν οι άνθρωποι
για να το λιώσουν.
Κύριε, σώσόν με.
Κύριε, δέξου τα δάκρυα της μετανοίας μου
ώστε να κατανοήσεις
ότι ζητώ ευσπλαγχνικά
το θείο έλεος Σου.
Κύριε,
έχω μοιάσει του φαρισαίου
και γεμάτος έπαρση,
νομίζω ότι έχω επιτύχει
κάτι στη ζωή μου.
Ψυχή μου,
πόσο σκοτεινή είσαι,
που δεν βλέπεις
ούτε το έλεος του Θεού μέσα σου,
γίνεσαι άχάριστη και αναιδής
στις τόσες ευλογίες του Θεού.
Ψυχή μου,
πόσο τυφλωμένη είσαι,
απο τα ακάθαρτα πάθη
και δεν εξετάζεις τον εαυτό σου
για να έρθεις σε μετάνοια.
Ψυχή μου,
πόσο αναίσθητη γίνεσαι,
που ούτε φοβάσαι το Θεό,
κάνεις τα πάντα χωρίς ντροπή.
Ψυχή μου,
πόσο εύκολα κατρακυλάς
μέσα στο βάθος των αμαρτιών σου,
και δεν σταματάς ν’αμαρτάνεις.
Ψυχή μου,
σε παρακαλώ σταμάτα λίγο,
και κοίτα το Σταυρό του Κυρίου,
που για σένα σταυρώθηκε.
Ψυχή μου.
σήκω και μετανόησε με δάκρυα
που να βρέχουν τη γή
για την αδικία που προσφέρεις
στον εαυτό σου.
Ψυχή μου,
ταπεινώσου σαν τον ληστή,
την πόρνη και τον άσωτο υιό,
και γίνε τυφλός στα πάθη.
Η αμάθεια σου δεν έχει όρια,
διότι όλο σκοντάφτεις και πέφτεις.
Ψυχή μου,
μετανόησε, δάκρυσε, ταπεινώσου
και φύγε απο το σκοτάδι της αμαρτίας
και πήγαινε στο φώς των αρετών
στο φώς των εντολών του Θεού.
Κύριε,
άπειρη η Σοφία Σου
για τον αμαρτωλό δούλο Σου,
που δεν παύεις
να με ελεείς
να με συγχωρείς,
να με φωτίζεις
και να με θερμαίνεις
με τη Θεία Αγάπη Σου,
για να νοιώσω την αθλιότητά μου
ενώπιον της άπειρης αγαθότητός Σου.
της θείας παντοδυναμίας Σου.
Κύριε,
σε υμνώ και σε δοξάζω
που με δέχεσαι τόσο αμαρτωλό
και δείχνεις τη φιλεύσπλαγχνία Σου
χωρίς να με δικάσεις
με τη δικαιοσύνη Σου.
Κύριε,
παρά τη μεγάλη αμαρτωλότητά μου
έχεις γίνει πλέον
η τροφή της ψυχής μου,
που ευφραίνομαι με την ουράνια χάρη Σου.
Κύριε,
ενώ εσύ με τρέφεις
εγώ ο άθλιος
δεν φυλάττω τις εντολές Σου
και το νοιώθω
διότι με ελέγχει η συνείδήσή μου
για τις αμαρτίες μου.
Ψυχή μου,
που είναι η θυσία σου στον ευεργέτη σου;
που είναι η καθαρή προσευχή σου;
που είναι η ταπεινή νηστεία σου;
που είναι η αγάπη σου για το Θεό;
Ζείς για τον εαυτό σου
χωρίς να προσφέρεις
τίποτα στο Θεό.
Ψυχή μου,
οι λογισμοί σου είναι ακάθαρτοι,
τα λόγια σου υπερήφανα,
ενώ οικοδομείς άλλους
εσύ μένεις ερηπωμένη
και γκρεμισμένη,
τίποτα καλό δεν έχεις παρουσιάσει στο Θεό.
Ψυχή μου,
πόσο άδεια είσαι απο αρετές!
πόσο αμέλεια σε κυβερνά!
που είναι η καθαρότητά σου;
που είναι η αγνότητά της σκέψεως σου;
Ζείς για τον κόσμο.
Ζείς για τον εαυτό σου.
Μετανόησε και κλάψε
για τις αμαρτίες σου.
Ψυχή μου,
εξομολογήσου ειλικρινά
στο Θεο του ελέους,
χωρίς να κρύψεις τίποτα
για να δεχθείς
τη λυτρωτική θεία χάρη Του,
να σε σκεπάζει πλούσια,
ώστε κεκαθαρμένη πλέον
να ζείς, δοξάζοντας το Θεό.
Κύριε μου,
εσύ που δέχθηκες
τόσους μετανοημένους αμαρτωλούς,
δέξου και τη δική μου μετάνοια,
προσπίπτω στα ευσπλαγχνικά πόδια σου,
και σε ικετεύω με δάκρυα ελέησόν με,
συγχώρεσόν με και σώσόν με.
Κύριε,
διώξε κάθε απρεπή φαντασία,
κάθε θυμό και οργή
και ντύσέ με με στολή φωτεινή
σαν των αγγέλων
και να σε υμνώ.
Ψυχή μου,
τι έχεις να απολογηθείς
την ώρα της κρίσεως σου,
που τα πάντα θα είναι
γνωστά στο Θεό.
Σκέψου την αιώνια ζωή.
Μετανόησε.
Λυπήσου τον εαυτό σου.
Κύριε,
κράζω και φωνάζω
μ’όλη την ψυχή μου
ελέησόν με τον αμαρτωλό.
Όλο το σώμα μου αναταράζεται
απο λυγμούς μετανοίας
και ζητώ το μέγα έλεος σου.
Σε ικετεύω ελευθέρωσέ με
απο τις αμαρτίες μου.
Κύριε,
κοίτα τη λύπη της ψυχής μου,
την ειλικρινή μετάνοια μου
και ελέησόν με.
Κύριε,
κοίτα την ταπείνωσή της ψυχής μου,
τα δάκρυα της μετανοίας μου,
και άκου τη φωνή της καρδιάς μου,
που φωνάζει:Ελέησόν με!
Κύριε, κοίτα το πλανεμένο πρόβατο σου
και σώσέ το, ως καλός ποιμένας.
Κύριε,
ελέησόν με,
σώσόν με.
Κύριε,
θεράπευσέ τις πληγές της ψυχής μου
με το φάρμακο του ελέους Σου.
Ψυχή μου,
προσεύχου κατανυκτικά.
νήστευε με αρετή,
αγρύπνα καθημερινά,
έχοντας καρδία συντετριμμένη
και πνεύμα ταπεινώσεως,
λέγοντας :
Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με,
τον αμαρτωλόν. Αμήν.
