Τί φταίει – ποιός φταίει;

Ήσαν αδέλφια. Και έγιναν μοναχοί στο ίδιο μοναστήρι. Και τους έβαλαν διακόνημα, να καθαρίζουν τους κοινόχρηστους χώρους! Δουλιά βρώμικη. Και βαριά.

Και απαύδησαν από την συνεχή απασχόληση και τις «παρατηρήσεις»!

Λέει μια ημέρα ο Τιμόθεος στον αδελφό του:-Βρε, τί πάθαμε! Και τί δουλιά μας έλαχε να κάνωμε· πού δεν μας αφήνει να βρούμε ησυχία!..

Του απάντησε ο Παύλος:

-Λάθος έχεις. Δεν μας φταίει το διακόνημα. Δεν μας φταίνε οι άλλοι. Εμείς φταίμε. Αν θέλαμε να κάνουμε προσευχή σωστή, θά ευρίσκαμε τον τρόπο. Θα μας έφτανε η νύχτα!

-Μα αν εμείς δεν έχομε όση πρέπει όρεξη, τί μας φταίει το διακόνημα; τί μας φταίνε οι άλλοι;

(Γεροντικό, Αββάς Παύλος β)

Αλήθεια, τί μας φταίει και δεν πηγαίνουμε καλά;

Πηγή: Ημερολόγιο 2010, Ιερά Μητρόπολις Νικοπόλεως και Πρεβέζης