Χριστούγεννα στο Βατοπαίδι (με φωτογραφικό και ηχητικό υλικό)

11 Ιανουαρίου 2010

Με την ελπίδα να γεννηθεί ακόμη μια φορά στην καρδιά μας ο Χριστός ξεκινήσαμε το ταξίδι για το Άγιο Όρος. Ανήμερα των Φώτων και μετά το Σταυρό ήμασταν έτοιμοι για το περιβόλι της Παναγίας.

Αφετηρία το Βατοπαιδινό Μετόχι του Αγίου Νικολάου στο Πόρτο Λάγος. Μαζί με τον π. Νήφωνα, προσκυνητές από Κύπρο, Κομοτηνή, Ξάνθη, Δράμα, Σέρρες, Θεσσαλονίκη. Ανώνυμοι και επώνυμοι, περισσότεροι από τριάντα. Προορισμός μας η Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου.

Φτάνοντας στο λιμάνι της Ιερισσού, ενώ το ταχύπλοο μας περίμενε, μας ξάφνιασε η είδηση ότι ο καιρός χάλασε και υπάρχει απαγορευτικό.

Ελπίδα μας η Ουρανούπολη έτσι ώστε να φτάσουμε στη Δάφνη και στη συνέχεια οδικώς στο Βατοπαίδι. Η πληροφορία ότι από Ουρανούπολη είναι χειρότερα ήρθε καταπέλτης. Έγινε πρόταση να διανυκτερεύσουμε και με επιφύλαξη να ταξιδέψουμε το πρωί. Εντυπωσιακό ήταν να ακούς την έκφραση από τους περισσοτέρους «Να είναι ευλογημένο»! (Πιθανόν να γνωρίζετε το θαυμαστό που συνέβη στο λιμάνι του Πειραιά με το Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό όταν ερχόταν από την Κύπρο για να μονάσει στο Άγιο Όρος. Ενώ όλοι οι επιβάτες επιβιβάζονταν στο πλοίο, ο Γέροντας μαζί με ακόμη έναν μοναχό και ενώ είχαν τα απαραίτητα χαρτιά, δεν τους επέτρεπε ο υπάλληλος ελέγχου να περάσουν, γιατί ως Κύπριοι είχαν Αγγλικά διαβατήρια. Όμως αν διαμαρτύρονταν πιο έντονα και απευθύνονταν σε κάποιο ανώτερο στέλεχος σίγουρα θα περνούσαν. Τελικώς δεν επιβιβάστηκαν, το άφησαν στην Πρόνοια του Θεού. Μετά από λίγες μέρες έμαθαν ότι το πλοίο που θα είχε τελικό προορισμό το Άγιο Όρος, βυθίστηκε λίγο έξω από το Βόλο και πνίγηκαν όλοι. Έτσι λοιπόν έλεγε ο Γέροντας ότι αυτό ήταν από την Παναγία και τη Θεία Πρόνοια).

Τελικά καταφέραμε να φτάσουμε γύρω στις 20:00 στο μοναστήρι. Μας έδωσαν δωμάτια και ένα κέρασμα στο Αρχονταρίκι και για όσους θέλαμε μας προσέφεραν τσάι, φρούτα και χαλβά στην τράπεζα. Από ότι έμαθα είμασταν στο μοναστήρι συνολικά γύρω στους 160-170 προσκυνητές, που θα γιορτάζαμε τα Χριστούγεννα.

Κάποιοι προλάβαμε να πάμε στην ομιλία που έκανε ο Γέροντας Εφραίμ, αλλά προς το τέλος. Τόνισε χαρακτηριστικά ότι χωρίς Χριστό στη ζωή μας δεν υπάρχει ζωή.

Στις 21:00 θα άρχιζε η αγρυπνία. Ενώ φυσιολογικά θα θέλαμε να ξεκουραστούμε, αντιλήφθηκα ότι όλοι πήγαμε στην αγρυπνία. Στη διαδρομή από το αρχονταρίκι μέχρι το Καθολικό διεπίστωσα ότι ο καιρός είχε αλλάξει. Κρύο δεν είχε. Καθώς σήκωσα τα μάτια μου στον ουρανό είδα μια οπτασία. Ένα πλήθος φωτεινών αστεριών. Ήρθε στο μυαλό μου η εικόνα του Αστέρος της Βηθλεέμ, η φάτνη ο Χριστός μας και οι Μάγοι με τα δώρα. Είχα γαλήνη μέσα μου.

Περάσαμε με ευλάβεια να προσκυνήσουμε. Όλοι οι πατέρες και πλήθος προσκυνητών έβαζαν μετάνοιες στην Παναγία τη Βηματάρισσα η οποία βρισκόταν έξω στον αριστερό κίονα δίπλα στην Παναγία την Παντάνασσα (μεγάλη κληρονομιά που μας άφησε ο Γέροντας Ιωσήφ! Πόσα του οφείλουμε…) Απλωμένο μπροστά από τη Βηματάρισσα ένα χαλί με απεικόνιση όλη την Ι.Μ.Μ.Β.

Η λάμψη των αστεριών του ουρανού φαινόταν στα πρόσωπα των μοναχών. Παρόλες τις ετοιμασίες και απαιτήσεις των ημερών ήταν δίπλα μας, ενδιαφέρονταν για όλους μας.

Μοναδικές στιγμές. Ο Χορός των Βατοπαιδινών πατέρων να ψάλλει (μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η Αργή Δοξολογία που ψάλλανε, έμαθα αργότερα ότι ήταν του Παναγιώτου Κηλτζανίδη σε ήχο δ΄ φθορικό, μπορείτε να την ακούσετε: Doxologia Kiltzanidou ). Οι Ιερείς, οι Ιεροδιάκονοι να λειτουργούν σύμφωνα με το τυπικό. Οι πνευματικοί να εξομολογούν, να βοηθούν και να καθοδηγούν να γευτούμε την ανάταση της ψυχής προς τον ουρανό. Αρκετές ώρες ασχολήθηκαν οι πατέρες, έτσι ώστε οι προσκυνητές να εξομολογηθούν και με τις υποδείξεις των πνευματικών να μπει τάξη και να γίνει μια νέα αρχή. Μοναδική ακόμη εμπειρία η κουρά τεσσάρων νέων μοναχών. Η Βατοπαιδινή Αδελφότητα αυξήθηκε κατά τέσσερα ακόμη μέλη.

Μετά το τέλος της αγρυπνίας πήραμε ένα κέρασμα στο Συνοδικό, ακολούθησε η τράπεζα και στο τέλος Δέηση στο Καθολικό. Είχε ήδη ξημερώσει, 7:00 π.μ., δηλαδή συνολικά 10 συνεχόμενες ώρες διάρκεσε η αγρυπνία μαζί με την τράπεζα. Πολλοί από εμάς πήγαμε για ξεκούραση, αλλά αρκετοί που είχαν προγραμματίσει να φύγουν δεν κατάφεραν να ξεκουραστούν.