Υπόθεση Όραμς

Στο ευρύ Ελληνικό κοινό η υπόθεση τούτη, δυστυχώς, προσπεράστηκε αδιάφορη. Ίσως ακόμη, και να μην έκανε αίσθηση και να θεωρήθηκε άνευ σημασίας, αφού τελικά, άλλα πράγματα «πουλούν» στα Μέσα Ενημέρωσης: οι σκανδαλολογίες, οι σκανδαλοθηρίες, οι εγκληματικές επιδόσεις, οι πολιτικοί και οικονομικοί, δείκτες και γιατί όχι, τα υποπροϊόντα των λεγομένων «καλλιτεχνικών» καμωμάτων και δυσοσμιών.

Και όμως για όσους αγωνιούν και ενδιαφέρονται για τα εθνικά ζητηματα, και μάλιστα, τα της Κύπρου, το υπό αναφορά θέμα είναι καίριο και μπορεί να χαρακτηριστεί κεφαλαιώδες και καθοριστικό.

Είναι γνωστό, τουλάχιστον σε όσους διαθέτουν και διατηρούν εθνική μνήμη και συνείδηση ότι το πρόβλημα και το δράμα της Κύπρου. Ο τουρκικός Αττίλας ξερίξωσε το 1974 διακόσιες χιλιάδες Έλληνες Κυπρίους από τις εστίες τους, άφου προέβηκε, βάσει σχεδίου, σε διώξεις, με έξαρση τις δολοφονίες, ακόμη, και βρεφών, και τους βιασμούς, προκειμένου να ενσπείρει πανικό και να προκαλέσει την εκκένωση των πόλεων και των χωρίων. Έτσι, το 40% της κυπριακής γης, εξαιτίας της εγκατάλειψης των μονίμων ενοίκων της και της «εκκαθάρισης», που μεθοδεύθηκε, παραδόθηκε ως λάφυρο στην τουρκική βουλιμία. Σήμερα, μετά από τριάντα πέντε χρόνια στην κατεχόμενη Κύπρο, έχουν εγκατασταθεί κουβαλητοί έποικοι από την Τουρκία γύρω στις εκατό πενήντα χιλιάδες, ενώ ο πάνοπλος τουρκικός στρατός, που είναι διατεταγμένος σε θέση επιθετική, ανέρχεται στις σαράντα χιλιάδες. Και όπως αντιλαμβάνεται κάποιος, τις ελληνοκυπριακές περιουσίες διαμοιράστηκαν ανάλογα τούρκοι και τουρκοκύπριοι.

Πρόσφατα, τόσο από δηλώσεις τούρκων επισήμων, όσο και από σχέδιο, το οποίο επεξεργάσθήκε το πανίσχυρο Εθνικό Συμβούλιο της Τουρκίας και το οποίο εν μέρει, διέρρευσε, ως προβλεπόμενη και δεκτή λύση για το κυπριακό, καθορίζεται η δημιουργία δύο Κρατών με χαλαρή σύνδεση μεταξύ τους και με πρωτογενές δίκαιο, διάφορο ή και αντίθετο με το ευρωπαϊκό κεκτημένο!

Και το φοβερό, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι ότι ανιστά το βρυκόλακα του σχεδίου Ανάν, αλλά τον υιοθετεί και τον επεκτείνει. Και, ενώ προτείνει μία συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση, με το μανδύα της δήθεν ομοσπονδίας, δηλαδή δύο ομόσπονδα κράτη με χαλαρή σύνθεση, τελικά αποσκοπεί σε απόλυτη επικράτηση των τούρκων στο βορρά και ταυτόχρονη επικυριαρχία τους στον ελληνικό νότο. Με λίγα λόγια, οι τούρκοι μακροπρόθεσμα θέτουν και θέλουν την Κύπρο ως προέκταση της Τουρκίας. Με τον τρόπο τούτο, βάζουν συρτοθηλειά ή «αγχόνη» στο λαιμό των Ελληνοκυπρίων, με ευνόητο το αποτέλεσμα.

Ασφαλώς, και διεξάγονται συνομιλίες τώρα στην Κύπρο μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λεγομένου «Προέδρου» των τουρκοκυπρίων ή ορθότερα, του κατοχικού ηγέτη. Και κάλυψαν, μέχρι τώρα, αυτές οι συνομιλίες ένα κύκλο συναντήσεων γύρω στις τριάντα. Τό που ακριβώς βρίσκονται τα πράγματα, αυτό το όποιο μπορεί νά λεχθεί, είναι ότι υπάρχει ασάφεια, για να μην πούμε, αν κρίνουμε από δηλώσεις, συγκρατημένη απογοήτευση για την έκβαση των συνομιλιών. Και ο λόγος είναι έκδηλος, αφού οι τούρκοι διαπραγματεύονται, έτσι κρίνουν, από τη θέση του ισχυρού.

Η υπόθεση, όμως, Όραμς, όπως αποκαλείται, ήρθε, για να δώσει ενα μάθημα δικαιοσύνης και ελπίδας στο όλο ζήτημα της Κύπρου. Ότι δηλαδή η βία δε συναρμόζεται με τό δίκαιο ούτε και συνιστά πηγή δικαίου. Τούτο είναι ένα ισχυρό ράπισμα προς τους τούρκους κατακτητές αλλά και προς εμάς, για να ξυπνήσομε. Ποιά είναι τούτη ή υπόθεση;

Ο ελληνοκύπριος Μελέτης Αποστολίδης, εκτοπισμένος, μήνυσε το ζεύγος Όραμς από την Αγγλία, ότι ανήγειραν πολυτελή έπαυλη στο κτήμα του στην Κερύνεια. Τη γη οι εν λόγω Άγγλοι, «αγόρασαν» από τους τούρκους κατακτητές και σφετεριστές Τέτοιες αγοραπωλησίες συμβαίνουν πάμπολλες στα κατεχόμενα με πρωταγωνιστές κυρίως Άγγλους και Γερμανούς αλλά και άλλους, οι οποίοι με ευτελές αντίτιμο και αγοράζουν γη каι οικοδομούν επαύλεις.

Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σε πρόσφατη απόφασή του, έκρινε παράνομη την αγορά, κατοχή και οικοδομή των Όραμς, διακαίωσε τον ελληνοκύπριο Μελέτη Αποστολίδη και επιδίκασε ότι ο Αποστολίδης εξακολουθεί να είναι ο νόμιμος κάτοχος

της Ε.Ε. και τους πολίτες τους ότι συνιστά παρανομία για οποιονδήποτε η αγορά περιουσιών στα κατεχόμενα! Έτσι, αποτελεί πλέον δεδικασμένο για πολλές τέτοιες παρόμοιες περιπτώσεις σφετερισμών ελληνοκυπριακών περιουσίων, αφού τονίζεται ότι η Κυπριακή Δημοκρατία και οι πολίτες της κέκτηνται των δικαιωμάτων τους και επί των περιουσίων τους, έστω και αν, λόγω της τουρκικής κατοχής, δεν μπορούν να ασκούν αποτελεσματικό έλεγχο στη βόρεια Κύπρο!

Η απόφαση τούτη, εκ των πραγμάτων, απετέλεσε σεισμό για πολλούς ξένους, οι οποίοι τώρα αισθάνονται νομική ανασφάλεια, γιά όσα «επένδυσαν» στα κατεχόμενα, ενώ, ταυτόχρονα, αναστάτωσε κυριολεκτικά τους τούρκους, αφού προκαλούνται, έτσι, ισχυρές ρωγμές στον οικοδομικό καί τουριστικό συναγερμό πού μεθόδευσαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε βάρος των ελληνοκυπριακών περιουσιών.

Παράλληλα, και τούτο είναι το πιο σημαντικό, η απόφαση αυτή αποτελεί γιά μας ένα καίριο διαπραγματευτικό έρεισμα, ότι δηλαδή, ο κάθε ξεριζωμένος ελληνοκύπριος έστω και αν εκδιώχθηκε από τη γή του με τη βία και ζει μακριά της, εξακολουθεί νά θεωρείται από τήν Ευρωπαϊκή Ένωση ο νόμιμος κάτοχος της περιουσίας του, εκτός και αν θελήσει ο ίδιος να απαλλαγεί από αυτή.

Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν,τόσο οι Έλληνες της Κύπρου, όσο και οι πανέλληνες, ποιά είναι η δύναμη της απόφασης του Δικαστηρίου επί των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων; Πώς το Δικαστήριο τούτο ουσιαστικά νομοθετεί και για την Ευρώπη και αυτοδεσμεύει τους Ευρωπαίους ηγέτες σε σχέση με το εδαφικό και, γενικότερα, το πρόβλημα της Κύπρου, και θέτει και σε μας τις βάσεις και μας δείχνει το δρόμο και τον τρόπο της περαιτέρω διαπραγματευτικής μας πορείας, πού δεν είναι άλλος από τή διεκδίκηση και τη μη νόθευση του δικαίου μας;

Ναι, αλλά η απόφαση, τελικά, θα ευτελιστεί και θα πέσει στα μαλακά, αν εμείς, ηθελημένα ή αθέλητα μας, δεν την εκμεταλλευθούμε καί συνευδοκήσομε στον ενταφιασμό της με την όλη στάση και διαγωγή μας!

Πηγή: Νίκου Νικολαϊδη, Καθηγητή Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ορθόδοξο Χριστιανικό Περιοδικό «Αγάπη», Έκδοση Ιεράς Μητροπόλεως Ταμασού και Ορεινής, Τεύχος 7ο, Ιανουαριος-Ιουνιος