Λίγη διάθεση, μια ρύθμιση…
5 Ιανουαρίου 2010
Διαβάζομε στο Γεροντικό:
Δύο νεαρά αδέλφια επήγαν και έγιναν μαζί καλόγεροι. Στην περίφημη Σκήτη της Αιγύπτου.
Και εκεί, ζώντας μαζί, σε ένα κελλί, συνέχιζαν την ζωή τους, όπως και πρώτα. Σαν νεαρά παιδιά! Όλο μάλλωναν! Και φυσικά, πικραίνονταν. Και κάποιες φορές, αρκετά βαθειά. Και σκληρά.
***
Μια ήμερα ο ένας, ο π. Παύλος, έκαμε στα ίσια μια συνεξήγηση-πρόταση στον αδελφό του:
-Είναι φανερό, δεν πάμε καλά. Τρωγόμαστε σαν σκυλιά. Πότε φταις εσύ Πότε εγώ. Κάποιος κάνει την αρχή! Και ο άλλος ακολουθεί. Και καλά κρατάει το γαϊτανάκι! Μέχρι πότε;
-Δεν συζητάμε για καλή διάθεση. Αδέρφια είμαστε. Μα ξεχνιόμαστε. Και μας πιάνει το ινάτι! Προτείνω και παρακαλώ: Όταν σου ορμάω εγώ, κράτα συ! Ανέξου με!.. Και έχεις τον λόγο μου. Όταν θα ορμάς συ, θα σε ανέχομαι και θα σε υπομένω εγώ!..
***
Συμφώνησαν.
Και σε ελάχιστο χρόνο γέμισε ή ζωή τους γαλήνη και ειρήνη.
Πηγή: Ημερολόγιον 2010, Ιερά Μητρόπολις Νικοπόλεως και Πρεβέζης
