Γέρων Ιωσήφ…Χριστούγεννα(1)

Θεολογώ αναρμόδια,

όλοι απορούνε πάλι

δε ξέρουν, Γέρων Ιωσήφ

πως , με έχεις στην αγκάλη.

Με πήρες εις το σπήλαιο

πέρα στη Βηθλεέμ

εκεί που αναγεννήθηκε

στον κόσμο, η Εδέμ.

Ρώτησα και δακρύσαμε

Γέρων, μαζί και οι δύο

αφού ο Χριστός γεννήθηκε,

γιατί να έχει ,(( κρύο)).

((Είπες, είναι Χριστούγεννα

και είσαι , όλο χαρά.

Έβαλες τα καλά σου

και αγόρασες προικιά.

Στόλισες και το σπίτι

έφτιαξες, και γλυκά

ετοίμασες τα δώρα

να δώσεις στα παιδιά.

Μέσα στα φώτα τώρα

λάμπεις, όλο χαρά,

είπες είναι Χριστούγεννα

και όλα είναι λαμπρά.

Ξέχασες την καρδιά σου

να φτιάξεις μια φωλιά

να γεννηθεί ο Πλάστης

να γεννηθείς ξανά..

Η φάτνη μένει, άδεια

και γιόρτασες ξανά

Χριστούγεννα, μονάχος

δίχως τον Βασιλιά..))

Μνάσων ο αρχαίος μαθητής