Σάρκωση και Ενανθρώπιση (3)

ΑΓΙΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

 ΙΗ. Ζητάς λοιπόν και άλλη μαρτυρία για το χρόνο της παρουσίας του Χριστού; «Ο Κύριος είπε προς έμενα: Εσύ είσαι υιός μου. Εγώ σήμερα σε γέννησα» (Ψαλμ. 2, 7). Και λίγο πιο κάτω λέει: «Θα τους κυβερνήσεις με σιδερένια ράβδο» (Ψαλμ, 2, 9). Είπα και προηγουμένως ότι σιδερένια ράβδος ονομάζεται σαφώς η βασιλεία των Ρωμαίων. Σχετικά μ’ αυτή ας ξαναθυμηθούμε το χωρίο του προφήτη Δανιήλ. Καθώς εξηγούσε και ερμήνευε στο Ναβουχοδονόσορα την εικόνα του ανδριάντα, αναφέρει όλο το όνειρο που είχε δει γι’ αυτόν «και για το βράχο που αποκόπηκε από το βουνό» (Πρβλ. Δαν. 2,34), ο οποίος δεν φτιάχτηκε από άνθρωπο και ο οποίος «θα επικρατήσει σ’ όλη την οικουμένη» (Πρβλ. Δαν. 2, 35). Και αυτά τα λέει ξεκάθαρα. «Και κατά τις ήμερες εκείνων των βασιλειών θ’ αναδείξει ο Θεός τ’ ουρανού, μια άλλη βασιλεία, η οποία θα ζήσει αιώνια και τη βασιλεία αυτή δεν θα τη διαδεχθεί κανένας άλλος λαός, γιατί είναι βασιλεία αιώνια και αδιάδοχη, δηλαδή η Βασιλεία των Ουρανών» (Πρβλ. Δαν. 2, 44).

ΙΘ. Θέλουμε πιό ξεκάθαρα την απόδειξη των χρόνων της παρουσίας του Χριστού πάνω στη γη. Γιατί ο άνθρωπος είναι από τη φύση του δύσπιστος και εάν δεν υπολογίζει ακόμη και τις ακριβείς χρονολογίες, δεν πιστεύει στα λόγια. Ποιος είναι λοιπόν ο καιρός και ο χρόνος της παρουσίας του Χριστού; Όταν παύσουν πια να υπάρχουν βασιλείς από τη γενιά του  Ιούδα και βασιλεύσει ο  Ηρώδης, από άλλη φυλή. Λέει λοιπόν ο άγγελος στο Δανιήλ: «Συ λοιπόν τώρα σημείωσε όσα λέω και θα μάθεις και θα καταλάβεις.  Από την ήμερα που θα εκδοθεί διάταγμα για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ μέχρι την εμφάνιση του Χριστού, θα περάσουν επτά εβδομάδες ετών και άλλες εξήντα δύο» (Πρβλ. Δαν. 9, 25-26). Εξήντα εννέα λοιπόν εβδομάδες ετών απαριθμούν τετρακόσια ογδόντα τρία έτη. Είπε λοιπόν ότι αφού περάσουν τετρακόσια ογδόντα τρία έτη, μετά την ανοικοδόμηση της  Ιερουσαλήμ και εκλείψουν οι άρχοντες της φυλής του  Ιούδα, τότε θα έρθει κάποιος βασιλιάς από ξένη φυλή και στις μέρες του θα γεννηθεί ο Χριστός.  Ο Δαρείος λοιπόν από τη Μήδεια την ανοικοδόμησε κατά το έκτο έτος της βασιλείας του, που αντιστοιχεί στο πρώτο έτος της εξηκοστής έκτης  Ολυμπιάδας των Ελλήνων. Στους Έλληνες ονομάζεται  Ολυμπιάδα ο αγώνας που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια, χάρη στην ήμερα εκείνη που δημιουργείται κάθε τετραετία. Διότι, σύμφωνα με την πορεία που εκτελεί ο ήλιος, περισσεύουν κάθε έτος τρεις ώρες. Αν τώρα προστεθούν όλες μαζί οι ώρες, γίνεται ακριβώς μία ήμερα. Ο Ηρώδης θα βασιλεύσει κατά την εκατοστή ογδοηκοστή έκτη  Ολυμπιάδα και συγκεκριμένα κατά το τέταρτο αυτής έτος.  Από την εξηκοστή έκτη λοιπόν μέχρι την εκατοστή ογδοηκοστή έκτη  Ολυμπιάδα μεσολαβούν εκατόν είκοσι Ολυμπιάδες και κάτι ακόμα. Οι εκατόν είκοσι Ολυμπιάδες απαριθμούν τετρακόσια ογδόντα έτη. Τα υπόλοιπα τρία έτη, ίσως περιλαμβάνονται μεταξύ του πρώτου και του τέταρτου. Και σαν απόδειξη μπορείς να πάρεις το λόγο της Αγίας Γραφής: « Από την ήμερα που θα εκδοθεί διάταγμα για την ανοικοδόμηση της Ιερουσαλήμ, μέχρι την εμφάνιση του Χριστού, θα περάσουν επτά εβδομάδες ετών και άλλες εξήντα δύο» (Δαν. 9, 25).

Όσον άφορα λοιπόν το χρόνο του ερχομού του Χρίστου, τώρα πλέον έχεις την απόδειξη αυτή, γιατί υπάρχουν και άλλες διάφορες ερμηνείες πάνω σε όσα έχουν ειπωθεί από τον προφήτη Δανιήλ, σχετικά με τις εβδομάδες και τα έτη.

Κ. Και τώρα άκουσε τι έχει πει ο προφήτης Μιχαίας για τον τόπο της γεννήσεως του Θεανθρώπου: «Και συ Βηθλεέμ, η παλαιά πόλη  Εφραθά, είσαι μικρή ανάμεσα στις πόλεις του  Ιούδα. Δεν έχεις ούτε χίλιους κατοίκους. Από σένα θα προέρθει, για δόξα δική μου, ένας άνδρας, ο οποίος θα γίνει άρχοντας του Ισραηλιτικού λαού και η εξουσία του θα χρονολογείται από την αρχή της δημιουργίας του κόσμου» (Πρβλ. Μιχ. 5, 1). Άλλ’ όμως, ακροατή μου, μια και είσαι Ιεροσολυμίτης στην καταγωγή, γνωρίζεις αυτό που είναι γραμμένο, σχετικά με τον τόπο της γεννήσεως στο βιβλίο των Ψαλμών: « Ακούσαμε ότι αυτή βρίσκεται στην Εφραθά. Τη βρήκαμε στις δασώδεις περιοχές» (Ψαλμ. 131, 6). Γιατί πράγματι, πριν λίγα χρόνια, ο τόπος ήταν δασώδης. Άκουσες πάλι τί είπε προς τον Κύριο ο προφήτης Αβακούμ: «Καθώς πλησιάζει ο καιρός του ερχομού Σου θα γίνεις γνωστός, η δύναμη Σου θα αναδειχθεί όταν έρθει ο κατάλληλος καιρός» (Αβ. 3, 2). Και τί σημάδι υπάρχει, προφήτη, για ν’ αναγνωρίσει κανείς τον Κύριο που έρχεται; Κι εκείνος λέει: «Θα φανερωθείς στους ανθρώπους σε δυό μορφές ζωής» (Αβ. 3, 2), θέλοντας να πει σαφώς προς τον Κύριο ότι, όταν βρίσκεσαι στη γη, ζεις και πεθαίνεις ως άνθρωπος και μετά την  Ανάσταση ζεις πάλι με μια άλλη μορφή ζωής.

Και από ποιό περίχωρο της Ιερουσαλήμ θα έρθει; Από την Ανατολή, τη Δύση, το Βορρά ή το Νότο; Πες μας ακριβώς.  Εκείνος αποκρίνεται και λέει ξεκάθαρα: «Ο Θεός θα έρθει από τη Θαιμάν, που σημαίνει το Νότο και ο Άγιος από το όρος Φαράν, από σκιερό δασωμένο τόπο» (Αβ. 3,3). Παρόμοια εκφράστηκε και ο Ψαλμωδός: «Βρήκαμε αυτή στη δασωμένη περιοχή» (Ψαλμ. 131, 6).

ΚΑ. Στη συνέχεια αναζητούμε από ποιόν έρχεται και με ποιόν τρόπο. Αυτό μας το λέει ο  Ησαΐας: « Ιδού, η Παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει υιό και θα τον ονομάσουν Εμμανουήλ» (Ησ. 7, 14). Οι Ιουδαίοι όμως δεν συμφωνούν μ’ αυτά, γιατί συνηθίζουν κακοπροαίρετα και επαναληπτικά να αρνούνται την αλήθεια και λένε ότι δεν γράφει ο προφήτης για παρθένο, αλλά για νεαρή κόρη.  Εγώ όμως παίρνοντας τη δική τους θέση σαν σωστή και πάλι καταλήγω στο ίδιο και αληθινό συμπέρασμα. Γιατί έπρεπε αυτοί να αναρωτηθούν: Πότε φωνάζει και καλεί σε βοήθεια η παρθένος; Πριν να βιασθεί ή αφού βιασθεί; Αν λοιπόν σε κάποιο άλλο χωρίο λέει η Αγία Γραφή «φώναξε η νεαρή κόρη και δεν υπήρχε κανείς για να τη βοηθήσει» (Δαν. 22, 27), δεν αναφέρεται ο λόγος σε παρθένο; Για να δεις καλύτερα ότι στην Αγία Γραφή και η παρθένος ονομάζεται νεαρή κόρη, άκουσε τι λέει το βιβλίο των Βασιλειών για την Αβισάκ τη Σουναμίτιδα: «Ήταν η νεαρή κόρη πάρα πολύ ωραία» (Γ’ Βασ. 1,4). Το ότι τη διάλεξαν και την πρόσφεραν στο Δαβίδ, ακριβώς γιατί ήταν παρθένος, έχει ήδη ξεκάθαρα ομολογηθεί.

ΚΒ. Αλλά και μετά την αποσαφήνιση ότι και το «παρθένος» και το «νεάνις» αναφέρονται σε παρθένες κόρες, οι Ιουδαίοι ισχυρίζονται ότι τα λόγια του Ησαΐα αναφέρονται στον βασιλέα Άχαζ και αφορούν το γιό του  Εζεκία. Άς μελετήσουμε προσεκτικά τη Γραφή. Στο βιβλίο του προφήτη Ησαΐα λέει ο Θεός στον Άχαζ: «Ζήτησε για τον εαυτό σου κάποιο σημείο από τον Κύριο και Θεό σου, είτε στα βάθη της γης είτε στα ύψη του ουρανού» (Ησ. 7,11). Και μάλιστα το σημείο αυτό πρέπει να είναι παράδοξο, όπως σημείο είναι το νερό που αναβλύζει από το βράχο (Πρβλ.  Εξ. 17,8), η θάλασσα που χωρίζεται, ο ήλιος που στρέφεται προς τα πίσω και τα παρόμοια. Αυτά που θα πούμε όμως πιό κάτω θα ελέγξουν περισσότερο τους  Ιουδαίους.

Γνωρίζω ότι μακρηγορώ κι έχουν κουραστεί οι ακροατές. Ανε­χθείτε όμως τα πολλά λόγια μου, γιατί ο λόγος είναι για τον Χριστό και όχι για ασήμαντα και τυχαία πράγματα. Αυτό λοιπόν ελέχθη από τον προφήτη Ησαΐα, όταν βασίλευε ο Άχαζ, ο οποίος βασίλευσε μόνο δέκα έξι χρόνια  και η προφητεία ελέχθη προς αυτόν στη διάρκεια αυτών των χρόνων. Έτσι το επιχείρημα που οι Ιουδαίοι θέλησαν να το στηρίξουν στον Εζεκία, το καταρρίπτει ο ίδιος ο Εζεκίας, διότι, όταν εκείνος έγινε βασιλιάς, ήταν είκοσι πέντε ετών.  Η προφητεία λοιπόν περιλαμβάνεται στα δέκα έξι χρόνια της βασιλείας του Άχαζ. Ο Εζεκίας είχε γεννηθεί από τον Άχαζ, τουλάχιστον εννέα χρόνια πριν από την προφητεία που αναφέρεται σ’ αυτόν. Είναι λοιπόν φυσικό να διερωτηθεί κανείς: Χρειαζόταν να προφητεύσει ο Ησαΐας για τον Εζεκία, αφού ήδη είχε γεννηθεί πριν εννέα έτη και πριν να γίνει ο πατέρας του Άχαζ βασιλιάς; Γιατί μιλώντας προφητικά, δεν είπε ο προφήτης ότι συνέλαβε η παρθένος, αλλά ότι θα συλλάβει (Πρβλ. Ησ. 7, 14).

ΚΓ. Το ότι λοιπόν ο Κύριος γεννήθηκε από παρθένο το αποδείξαμε και το κατανοήσαμε καλά. Πρέπει τώρα να δείξουμε από ποιό γένος καταγόταν η παρθένος. « Ορκίστηκε ο Κύριος στο Δαβίδ αλήθεια και δεν θα την αθετήσει.  Από τους απογόνους σου θα τοποθετήσω διαδόχους στο θρόνο σου» (Ψαλμ. 131, 11). Και πάλι: «Θ^’ αναδεικνύω τους απογόνους του στους αιώνες των αιώνων, ώστε ο θρόνος του να διαρκεί όσο διαρκεί ο ουρανός, δηλαδή να είναι αιώνιος» (Ψαλμ. 88, 30). Και στη συνέχεια: «Μια φορά ορκίστηκα στην αγιότητά μου. Δεν θα πω ψέματα λοιπόν προς το Δαβίδ. Οι απόγονοι του θα παραμείνουν στους αιώνες και ο θρόνος του θα υπάρχει ενώπιον μου, όπως ο ήλιος και όπως η σελήνη, η οποία έχει δημιουργηθεί για να υπάρχει και να φωτίζει αιωνίως» (Ψαλμ. 88, 36-38).

Καταλαβαίνεις ότι ο λόγος αναφέρεται στο Χριστό και όχι στο Σολομώντα, γιατί εκείνου ο θρόνος δεν παρέμεινε όπως ο ήλιος.  Εάν δε κάποιος έχει αντιρρήσεις, επειδή ο Χριστός δεν κάθισε στον ξύλινο θρόνο του Δαβίδ, ας αναφέρουμε εκείνα τα λόγια: «Στην καθέδρα του Μωυσή κάθισαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι» (Ματθ. 23, 2). Δεν εννοεί λοιπόν την ξύλινη καθέδρα, αλλά την εξουσία της διδασκαλίας. Έτσι λοιπόν, όταν μιλάμε για το θρόνο του Δαβίδ, δεν εννοούμε τον ξύλινο θρόνο, αλλά τη βασιλεία.

Και πάρε σε παρακαλώ, για αποδείξεις τους νέους που φώναξαν: «Δόξα στον απόγονο του Δαβίδ, ευλογημένος να’ ναι ο Βασιλιάς του Ισραήλ» (Ματθ. 21, 9 και Ιωάν. 12, 13). Και οι τυφλοί αναφωνούν: «Απόγονε του Δαβίδ, ελέησέ μας» (Ματθ. 9, 27). Και ο Γαβριήλ το μαρτυρεί σαφώς, λέγοντας στη Μαρία: «Και θα δώσει σ’ αυτόν Κύριος ο Θεός το θρόνο του προπάτορά του Δαβίδ» (Λουκ. 1,32) και ο  Απόστολος Παύλος λέει: «Να διατηρείτε στη μνήμη σας τον Ιησού Χριστό, ο  οποίος αναστήθηκε από τους νεκρούς, τον απόγονο του Δαβίδ, σύμφωνα με το ευαγγέλιο μου» (Β’ Τιμ. 2, 8). Και στην αρχή της επιστολής προς τους Ρωμαίους λέει: «Αυτός που γεννήθηκε ως άνθρωπος από απόγονο του Δαβίδ» (Ρωμ. 1,3). Δέξου λοιπόν αυτόν που γεννήθηκε από απόγονο του Δαβίδ, πιστεύοντας στην προφητεία που λέει: «Κατά την ημέρα εκείνη θα εμφανιστεί ο απόγονος του Ιεσσαί και θα γίνει άρχοντας των εθνών. Σ’  Αυτόν θα στηρίξουν τις ελπίδες τους τα έθνη» (Ησ. 11, 10).

ΚΔ.  Αλλά οι Ιουδαίοι καταγίνονται με ζήλο σ’ αυτά. Το γνώριζε κι αυτό από πριν ο Ησαΐας, ο οποίος λέει: «Και θα θελήσουν να τα παραδώσουν όλα στη φωτιά, γιατί θα γεννηθεί ένα παιδί για χάρη μας» (Ησ. 9,4-5) όχι γι’ αυτούς. Γεννήθηκε υιός και δόθηκε σε μας (Ησ. 9, 5). Και σημείωσε ότι πρώτα ήταν Υιός του Θεού και μετά δόθηκε σε μας. Και λίγο πιό κάτω λέει: «Και η ειρηνική βασιλεία του δεν θα τελειώσει ποτέ» (Ησ. 9, 6). Όρια υπάρχουν στους Ρωμαίους, στους Πέρσες και στους Μήδους. Της βασιλείας όμως του Υιού του Θεού δεν υπάρχει τέλος. Στη συνέχεια λέει: «Αυτός θα ανορθώσει το θρόνο του Δαβίδ και την ένδοξη βασιλεία του» (Ησ. 9, 6). Από τη γενιά του Δαβίδ λοιπόν καταγόταν η Αγία Παρθένος.

ΚΕ. Έτσι ήταν σωστό, Αυτός που είναι ο πιό Άγιος και ο πιό Αγνός και που θα δίδασκε στους ανθρώπους την αγνότητα και παρθενικότητα, να προέρθει από αγνό και παρθενικό θάλαμο. Γιατί, αν αυτός που θέλει και πρόκειται να ιερουργήσει τα Άχραντα Μυστήρια του Χριστού εγκρατεύεται και απέχει από τη γυναίκα του, πώς ήταν δυνατόν ο Ίδιος ο Ιησούς να προέλθει από μια τέτοια συνάφεια; «Γιατί εσύ είσαι», λέει στους ψαλμούς, «που με απέσπασες από την κοιλιά της μητέρας μου» (Ψαλμ. 21,10). Πρόσεξε λοιπόν ότι το «αυτός που με απέσπασε από την κοιλιά της μητέρας μου» σημαίνει πως αυτός γεννήθηκε, σαν να αποσπάστηκε από την κοιλιά και το σώμα της παρθένου, χωρίς τη συνεργεία ανδρός. Δεν γεννιώνται όμως με αυτό τον τρόπο όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Η γέννησή τους είναι διαφορετική από τη Γέννηση του  Ιησού.

ΚΣΤ. Και δεν ντράπηκε ο Χριστός να έχει ένα σώμα ακριβώς όμοιο με τα σώματα όλων των ανθρώπων; Και ποιός μας το λέει αυτό; Λέει ο Κύριος προς τον  Ιερεμία: «Σε γνωρίζω καλά, πριν ακόμα σε πλάσω μέσα στην κοιλιά της μητέρας σου και σ’ έχω αγιάσει, πριν να γεννηθείς» (Ιερ. 1,5). Αυτός λοιπόν που εγγίζει τους ανθρώπους όταν τους πλάθει και δεν ντρέπεται, θα ντρεπόταν να πλάσσει για τον εαυτό του ένα Άγιο και Πάναγνο Σώμα, άξιο για να κρύψει μέσα του την θεϊκή Του φύση;

Ο Θεός είναι Αυτός που δημιουργεί μέχρι σήμερα τα βρέφη μέσα στη μητρική κοιλιά, όπως είναι γραμμένα στον  Ιώβ: «Δεν με έκανες ρευστό, σαν το γάλα που αρμέγεται, κι έπειτα πιό στερεό, όπως το τυρί; Μ’ έντυσες με δέρμα και κρέας και με συναρμολόγησες με οστά και νεύρα» (Ιώβ 10, 10-11). Δεν υπάρχει τίποτα ακάθαρτο στην ανθρώπινη φύση, αν δεν τη μολύνει ο άνθρωπος με μοιχεία και ακολασία. Αυτός που έπλασε τον  Αδάμ έπλασε και την Εύα. Με θεϊκά χέρια έχει πλαστεί και ο άνδρας και η γυναίκα. Κανένα από τα μέλη του σώματος δεν πλάστηκε από την αρχή ακάθαρτο. Ας κλειστεί το στόμα λοιπόν όλων των αιρετικών, που κατηγορούν τα σώματα ή καλύτερα να πω τον Ίδιο τον Πλάστη τους. Κι εμείς ας θυμόμαστε το λόγο του Αποστόλου Παύλου που λέει: «Δεν γνωρίζετε ότι τα σώματά σας είναι ναός του Αγίου Πνεύματος, που βρίσκεται μέσα σας;» (Α’ Κορ. 6, 19). Και πάλι ο προφήτης, σαν να μιλούσε ο Ίδιος ο Ιησούς, είπε:  «Εγώ  κατάγομαι απ’ αυτούς» (Ωσ. 9,12). Και σ’ άλλο χωρίο της Αγίας Γραφής είναι γραμμένο: «Γι’ αυτό θα τους παραδώσει μέχρι ορισμένο χρονικό διάστημα και θα πονέσουν όπως η γυναίκα που κοιλοπονάει στον τοκετό» (Μιχ. 5, 2). Και ποιό είναι το σημάδι; Λέει στη συνέχεια: «Θα γεννήσει και οι υπόλοιποι αδελφοί τους θα επιστρέψουν» (Μιχ. 5,2). Και ποιός είναι ο αρραβώνας της Παρθένου, της Αγίας Νύμφης; «Θα σε μνηστευθώ και η ένωση αυτή θα είναι πλήρης πίστεως και γνώσεως εμού του Κυρίου» (Ωσ. 2, 22). Και η Ελισάβετ, μιλώντας προς αυτήν, λέει παρόμοια λόγια: «Και είναι μακάρια εκείνη που πίστευε ότι θα πραγματοποιηθούν σ’ αυτή όσα της φανέρωσε με τον άγγελο ο Κύριος» (Λουκ. 1, 45).

 Συνεχίζεται…