Το πορτραίτο του Ηρώδη

Ανάμεσα στα γεγονότα που συνδέονται με τη γέννηση του Χριστού, μελανό σημείο στην ιστορία είναι η σφαγή των νηπίων στη Βηθλεέμ. Ο υπαίτιος και ο αληθινός ένοχος αυτού του γεγονότος είναι ο Ηρώδης ο Α’.

Μορφή σκοτεινή, σατανική, εκδηλώνεται σε παρόμοια περιστατικά, που κηλιδώνουν ανεξίτηλα τον ίδιο και τη βασιλεία του. Φιλόδοξος ο Ηρώδης δεν υπολόγιζε κανένα εμπόδιο^· δεν είχε ούτε ηθική, ούτε θρησκευτικότητα, ούτε ανθρωπιά! Ήθελε πάντοτε να είναι ένας επιτυχημένος τύραννος· γι’ αυτό, πρόθυμα θυσίαζε τα πάντα έκτος από το θρόνο του.

Συχνά παρουσιαζόταν γενναιόδωρος και μεγαλόψυχος στους φίλους του τόσο όμως, όσο να μη βλάπτεται η θέση του και η περιουσία του. Πιθανόν, ήταν τελείως άθρησκος και είχε τη δυνατή λαγνεία και το πάθος ενός Ανατολίτη.

Χωρίς υπερβολή ο Ηρώδης είναι ένας από τους πιο αιμοχαρείς ανθρώπους, που γνώρισε η ιστορία. Αυτό συμπεραίνεται από το κατάλογο των εγκλημάτων του, που ακο­λουθεί.

* Μόλις ανέβηκε στο θρόνο σκότωσε 45 αντιπάλους του και πολλά μέλη του Συνεδρίου για να εμπνεύσει τρόμο και να οικειοποιηθεί τις περιουσίες τους.

* Πρώτο θύμα από το οικογενειακό του περιβάλλον ήταν ο Αριστόβουλος, ο γυναικάδελφος του. Πνίγηκε, ισχυρίστηκε ο Ηρώδης, ενώ έκαμε το λουτρό του στην Ιεριχώ.

* Δεύτερο θύμα υπήρξε ο πεθερός του Ιωάννης Υρκανός ο Β’, άνθρωπος τελείως ανίκανος.

* Τρίτο θύμα του ήταν ο Ιωσήφ, θείος του και σύζυγος της αδελφής του Σαλώμης.

* Τέταρτο θύμα η σύζυγος του Μαριάμη ή Μυριάμ, που τη ζήλευε και τη μισούσε.

* Λίγο αργότερα φόνευσε την πεθερά του, Αλεξάνδρα.

*Σκότωσε το γαμβρό του Κοστόβαρο, δεύτερο σύζυγο της Σαλώμης.

* Με διαταγή του σκότωσαν τους φαρισαίους Ιούδα και Ματθία, που είχαν ρίξει το ρωμαϊκό αετό από το αέτωμα του Ναού.

*Σκότωσε τους δύο αγαπημένους γιους του Αλέξανδρο και Αριστόβουλο, παιδιά της εκλεκτής του Μαριάμης. Μετά το έγκλημα αυτό ο Καίσαρ Αύγουστος είχε πει: Καλύτερα να είναι κανείς γουρούνι του Ηρώδη, παρά παιδί του.

* Τελευταίο θύμα του, πέντε μέρες πριν από το θάνατο του, υπήρξε ο γιός του Αντίπατρος.

* Συνέλαβε όλους τους Ιουδαίους άρχοντες και τους έκλεισε στον Ιππόδρομο της πόλεως- θα τους σκότωναν σύμφωνα με την επιθυμία του την ήμερα του θανάτου του. Έτσι μετά το θάνατο του θα χύνονταν δάκρυα.

* Η σφαγή των ανυπεράσπιστων κι αθώων νηπίων είναι η κορύφωση των εκδηλώσεων του. Κυριευμένος από το φόβο, δούλος της άμετρης φιλοδοξίας του, δεν δίστασε να σκοτώσει και πάλι. Έτσι, μόλις αντιλήφθηκε ότι οι Μάγοι εξ ανατο­λών τον είχαν ξεγελάσει φεύγοντας κρυφά από άλλο δρόμο, διέταξε τους στρατιώτες να σφάξουν τα αρσενικά παιδιά που βρίσκονταν σε ηλικία κάτω των δύο χρόνων.

Η πονηρή και εγκληματική μορφή του βασιλιά Ηρώδη μένει χαραγμένη στην ιστορία με τα μελανότερα χρώματα. Η ύβρις όμως του Ηρώδη, απέναντι στον γεννηθέντα Εμμανουήλ, τιμωρήθηκε με το σκληρό του θάνατο^· «τεθνήκασι γαρ οι ζητούντες την ψυχήν του παιδίου» (Μθ 2,20).

 (Διασκευή)

 Στεργ.Ν.Σάκκου «Ο Θεός στη γη μας», εκδ. Ο.Χ.Α. Απολύτρωσις. Θεσσαλονίκη 2005, σ.52-54)