Παραμύθια του Charles Dickens

VatopaidiFriend:  Ο Κάρολος Ντίκενς έγραψε υπέροχες ιστορίες, που μέχρι σήμερα συναρπάζουν τους αναγνώστες τους, όσες φορές και να τις διαβάσουν. Οι ιστορίες του, μας μεταφέρουν σε μιαν άλλη εποχή, αλλά δεν παύουν σε καμία περίπτωση να είναι επίκαιρες με διδάγματα που πρέπει να τα θυμόμαστε πάντα.  Θα ήταν πολύ καλή ιδέα αν οι γονείς διάβαζαν στα παιδιά τους κάθε μέρα, μέχρι τα Χριστούγεννα, την ιστορία που θα προσφέρουμε στους αναγνώστες μας.

Ο Κάρολος Ντίκενς (Charles Dickens, 7 Φεβρουαρίου 1812 – 9 Ιουνίου 1870) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος.

Ο Κάρολος Ντίκενς υπήρξε ένας από τους πιο διάσημους Άγγλους μυθιστοριογράφους. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους συγγραφείς του 19ου αιώνα. Η δημοτικότητά του ποτέ δεν μειώθηκε στη διάρκεια της ζωής του. Και σήμερα ακόμη η εκτίμηση για το έργο του είναι πολύ υψηλή.

Ο Κάρολος Ντίκενς ήταν γιος του Ιωάννου Ντίκενς, ενός δημοσίου υπαλλήλου με μικρό μισθό, ώστε ποτέ δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στα έξοδά του. Όταν τέλος οι δανειστές του τον κυνήγησαν και τον έριξαν στη φυλακή για τα χρέη του, ο νεαρός Κάρολος πληγώθηκε τόσο βαθειά, ώστε πήρε την απόφαση να αγωνιστεί για να γλυτώσει από τη φτώχεια και τα χρέη.

Σε ηλικία δεκαπέντε ετών αναγκάστηκε να διακόψει το σχολείο και να εργαστεί σε εργοστάσιο βερνικιών για να συντηρήσει την οικογένειά του. Από την περιπέτεια αυτή άντλησε πολύτιμες εμπειρίες για το κατοπινό του έργο.

Μια απροσδόκητη κληρονομιά ήρθε να βγάλει τον Ιωάννη Ντίκενς από τη φυλακή και να απαλλάξει τον Κάρολο από τη δουλειά που μισούσε. Αφού πήγε άλλον ένα χρόνο στο σχολείο, έπιασε δουλειά στο γραφείο ενός δικηγόρου. Κι αυτή η δουλειά δεν του άρεσε, γι’ αυτό έμαθε στενογραφία και έγινε ανταποκριτής εφημερίδος. Κανείς άλλος ανταποκριτής στο Λονδίνο δεν μπορούσε να συγκριθεί με τον Κάρολο Ντίκενς στην ακρίβεια και στην ταχύτητα των ειδήσεων.

Στις διαθέσιμες ώρες του έγραφε διηγήματα, βάζοντας μέσα τα πρόσωπα που γνώριζε, τους ανθρώπους που συναντούσε στο δρόμο και τους τύπους που δημιουργούσε με τη γόνιμη φαντασία του, εμφυσώντας στον καθένα τη γνώριμη πνοή του Ντίκενς. Το πρώτο του έργο, με τίτλο “Σκιαγραφήματα του Μποζ”, τυπώθηκε το 1836. Την ίδια χρονιά, ένα άλλο από τα διηγήματά του δημοσιεύθηκε και τον έμπασε στην καριέρα που επρόκειτο να δικαιώσει τη βαθειά πεποίθηση που είχε από τα πρώτα του παιδικά χρόνια ότι επρόκειτο να γίνει μεγάλος. Το Μάρτιο του 1836 κυκλοφόρησαν τα “Χαρτιά Του Πίκγουικ”, που έγιναν ανάρπαστα από το αναγνωστικό κοινό. Μετά βγήκε ο “Όλιβερ Τουίστ”, εμπνευσμένος από όσα είχε δει και γνωρίσει ο Ντίκενς στις περιοδείες του ως ανταποκριτής εφημερίδος.

Κατά τη διάρκεια των πρώτων αυτών επιτυχιών του, ο Ντίκενς είχε παντρευτεί την Αικατερίνη Χόγκαρθ και η οικογένειά του μεγάλωσε με γοργό ρυθμό καθώς απέκτησε εννέα παιδιά. Τα οικονομικά του επίσης βελτιώθηκαν πολύ και συνεχώς άλλαζε σπίτι, το ένα πιο μεγάλο από το άλλο.

Η δημοτικότητα του Ντίκενς μεγάλωνε κι αυτή. Έγινε γνωστός στην Αμερική όσο ήταν και στην Αγγλία. Το 1842 διέσχισε τον Ατλαντικό και οι Αμερικανοί τον υποδέχθηκαν με τον χαρακτηριστικό ενθουσιασμό τους. Κι όμως, του νεαρού Ντίκενς οι Αμερικανοί τού φάνηκαν ακαλλιέργητοι και θορυβώδεις, μασούσαν καπνό, είχαν δούλους και δεν σέβονταν την ξένη πνευματική ιδιοκτησία. Δεν δίστασε καθόλου να εκφράσει τις απόψεις του και γυρίζοντας στην Αγγλία έγραψε τις όχι και τόσο κολακευτικές εντυπώσεις από την Αμερική στα “Αμερικάνικα Σημειώματα” (1842) και στο “Μάρτιν Τσάζλγουϊκ” (1843-1844). Το 1843 είχε εκδόσει τα “Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα” που γνώρισε πολύ μεγάλη επιτυχία, ενώ αργότερα ακολούθησε ο “Δαβίδ Κόπερφιλντ”.

Ο “Δαβίδ Κόπερφιλντ” (1849-1850) είναι σχεδόν η αυτοβιογραφία του Ντίκενς. Στο έργο αυτό αποθανατίζει τον πατέρα του στο πρόσωπο του κ. Μικόμπερ, και τον εαυτό του στο πρόσωπο του Δαβίδ. Το 1860-1861 εξέδωσε σε σειρές τις “Μεγάλες Προσδοκίες”.

Το 1867 μια πολύ δελεαστική προσφορά από την Αμερική τον έκανε να διασχίσει πάλι τον Ατλαντικό. Οι Αμερικανοί τον υποδέχθηκαν μ’ ένα ενθουσιασμό άνευ προηγουμένου. Ξέχασαν τα όσα είχε γράψει κάποτε γι’ αυτούς, αλλά κι αυτός αναίρεσε εκείνα τα λόγια του. Σ’ ένα συμπόσιο που έκανε προς τιμήν του το Τυπογραφείο Ντελμόνικο της Νέας Υόρκης, έκανε μια πολύ εύγλωττη έκκληση για τη φιλία των δύο αγγλόφωνων λαών.

Το 1868 ο Ντίκενς επέστρεψε στην Αγγλία και δύο χρόνια αργότερα, το 1870, πέθανε στο Ρότσεστερ. Η σωρός του τάφηκε στο Αββαείο του Γουεστμίνστερ, αφού η μοίρα του επληρώθηκε αφήνοντας στον κόσμο τα αθάνατα έργα που είχε δημιουργήσει και που θα είναι αιώνια μνημεία του μεγαλείου του.

Χριστούγεννα στην Βικτωριανή Αγγλία

Στην αρχή της Βικτωριανής περιόδου στη Βρετανία, ο εορτασμός των Χριστουγέννων βρισκόταν σε παρακμή. Οι μεσαιωνικές παραδόσεις των Χριστουγέννων που συνδύαζαν την γέννηση του Ιησού με τις αρχαίες Ρωμαϊκές γιορτές Saturnalia για τον θεό της γεωργίας, και του γερμανικού χειμερινού εορτασμού του Yule, αντιμετωπίζονταν με αυξανόμενη καχυποψία από τους Πουριτανούς.

Η Βιομηχανική Επανάσταση που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη την εποχή του Dickens, άφηνε πολύ λίγο χρόνο στους εργάτες για τον εορτασμό των Χριστουγέννων. Η ρομαντική αναγέννηση των Χριστουγεννιάτικων εθίμων που βίωσαν οι Βικτωριανοί, είχε και άλλους πρωταγωνιστές εκτός του Dickens.

O πρίγκιπας Αλβέρτος ήταν αυτός που εισήγαγε το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου από την Γερμανία, όπως και την αναβίωση των Χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και καλάντων, αλλά και της ανταλλαγής Χριστουγεννιάτικων καρτών, αφού η πρώτη εμφανίστηκε την δεκαετία του 1840. ‘Oμως, ήταν οι Χριστουγεννιάτικες ιστορίες του Dickens, ιδίως το αριστουργηματικό A Christmas Carol (Χριστουγεννιάτικη Ιστορία), του 1843 που αναζωογόνησε την Χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα στη Βρετανία και την Αμερική.

Ο τρόπος που περιέγραφε ο Dickens τις γιορτές ως μια περίοδο όπου όλοι είναι ευγενικοί, καλοί και φιλάνθρωποι και σκέφτονται τον διπλανό τους σαν τον εαυτό τους, ήταν αυτό που ζέστανε περισσότερο τις καρδιές των συμπατριωτών του. Τόσο πολύ συνώνυμο είχε γίνει το όνομα του Dickensμε το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα που όταν μαθεύτηκε ο θάνατός του το 1870, ένα κοριτσάκι ρώτησε αν αυτό σήμαινε πως θα πεθάνει κι ο Αϊ Βασίλης.

Πηγές: Wikipedia, pathfinder