Μην αφήσεις το θυμό να κατοικήσει στην καρδιά σου

Ο αββάς Κασσιανός λέει: Αδελφοί μου, αυτοί που επιθυμούν να αποκτήσουν πραότητα , πρέπει να προσέχουν να μην οργίζονται, όχι μονάχα εναντίον των ανθρώπων, αλλά ούτε εναντίον των ζώων ή ακόμη και των άψυχων πραγμάτων.

Θυμάμαι, μας λέει, όταν έμενα στην έρημο, ότι κάποτε θύμωσα και οργίστηκα μ’ ένα καλάμι, διότι δεν μου άρεσε το πάχος του, το ήθελα πιό λεπτό. Και μ’ ένα ξύλο οργίστηκα, γιατί, όταν θέλησα να το κόψω, βρήκα αντίσταση και δεν μπορούσα να το κόψω γρήγορα. Και με μια τσακμακόπετρα θύμωσα, γιατί βιαζόμουν να ανάψω φωτιά και δεν έβγαινε γρήγορα η σπίθα. Τόσο με είχε κυριεύσει το πάθος του θυμού, ώστε να οργίζομαι και εναντίον άψυχων πραγμάτων.

Ο θυμός έχει κατασπαρεί μέσα μας για τη σωτηρία μας, για να θυμώνουμε εναντίον της κακίας και όχι να γινόμαστε θηρία εναντίον των συνανθρώπων μας. Αν λοιπόν χρησιμοποιούμε για κακό το θυμό και την επιθυμία, δεν είναι η ανθρώπινη φύση αμαρτωλή ούτε θα κατηγορήσουμε τον Πλάστη, Όπως δεν κατηγορούμε εκείνον που έδωσε στον άλλο ένα σιδερένιο εργαλείο για μια αναγκαία και ωφέλιμη εργασία και αυτός το χρησιμοποίησε για φόνο.

Πρέπει να ξεριζώσουμε από μέσα μας το πάθος της οργής το θανατηφόρο αυτό κεντρί που καθημερινά μας δηλητηριάζει. Γιατί, όσο η οργή υποκινεί και επηρεάζει τον εσωτερικό μας κόσμο, τόσο σκοτεινιάζει ο οφθαλμός της ψυχής. Έτσι δεν μπορεί να έχει κανείς διάκριση και διορατικότητα, τους εξαίρετους αυτούς καρπούς της καθαρής θεωρίας. Πολύ περισσότερο, όντας κανείς οργισμένος, δεν είναι σε θέση πλέον να συμβουλεύει νηφάλια και διακριτικά τους άλλους. Αν μας κυριέψει το πάθος της οργής, δεν μπορούμε στο έξης να συμμετέχουμε στην αληθινή ζωή, ούτε να αντιλαμβανόμαστε το ορθό και το δίκαιο. Επιπλέον δεν θα αξιωθούμε να αποκτήσουμε τον αληθινό πνευματικό φωτισμό, αφού, όπως λέει η Αγία Γραφή, «το πνευματικό μάτι μας θολώνει από την οργή».

Αν ενεργούμε το πάθος του θύμου και της οργής, δεν θα μπορέσουμε, όσο ευγενική και υψηλή κι αν είναι η καταγωγή μας, να αποκτήσουμε αυτή την ολοκληρωμένη προσωπικότητα που συναντάται ακόμη και στους κοσμικούς ανθρώπους. Κι’ αυτό, γιατί «ο θυμώδης άνθρωπος έχει αποκρουστική συμπεριφορά».. Δεν θα αξιωθούμε επίσης να αποκτήσουμε ωριμότητα κρίσης, έστω κι αν φαινόμαστε σοφοί και συνετοί, επειδή «αυτός που θυμώνει εύκολα, κάνει πράξεις απερίσκεπτες ». Δεν θα μπορέσουμε τέλος να αποφύγουμε επικίνδυνες ταραχές και γενικά την αμαρτία, ακόμη κι αν δεν έχουμε καμιά τέτοια αφορμή από το περιβάλλον μας. Γιατί «ο θυμώδης άνθρωπος βγάζει και σκορπάει γύρω του φιλονικίες, ενώ ο οργίλος βγάζει από τα βάθη του εσωτερικού του αμαρτίες».

(Ο θυμός, η οργή και η θεραπεία τους, εκδ. «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ», Καρέας 2008)