Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος και το εν τη Εκκλησία έργον του

VatopaidiFriend: Ίσως να είναι η κοινή μοίρα ΟΛΩΝ των πνευματικών ανθρώπων να ταπεινώνονται με τις ψευτιές και τις συκοφαντίες.

Πρωτοπρεσβυτέρου π. Κυριακού Τσουρού

Γραμματέως της Συνοδικής Επιτροπής επί των αιρέσεων

Η μαθητεία μου κοντά του όλα αυτά τα χρόνια εξελίχθηκε σε μια βαθειά εκτίμηση και αναγνώριση των πολλών χαρισμάτων του. Όποιος τον εγνώρισε από κοντά και πραγματικά, μπορεί ανεπιφύλακτα να ομιλήση για την αναμφισβήτητη πνευματική, θεολογική, επιστημονική, κοινωνική, συγγραφική, οργανωτική, διανοητική και ηθική αξία και συγκρότηση αυτής της σύγχρονης χαρισματικής Εκκλησιαστικής προσωπικότητος. Ένας δεσμευτικός θαυμασμός τραβούσε τους συνεργάτες του γύρω του στον δύσκολο και επικίνδυνο τομέα της ποιμαντικής αντιμετωπίσεως των προβλημάτων, που δημιουργεί η δραστηριότητα των ποικιλώνυμων νεοφανών αιρέσεων και των παραθρησκευτικών ομάδων.

Μπορώ απερίφραστα να ομολογήσω ότι το ψυχικό σθένος αυτού του ισχνού στο σώμα, αλλά δυναμικού και μαχητικού λευίτου, ήταν απαράμιλλο. Είχε την ικανότητα αυτό το αεικίνητο ράσο να ξεσηκώνη, να απασχολή συγχρόνως πολλά άτομα, να συντάσση με άνεση εμπεριστατωμένα κείμενα, να αντιλαμβάνεται με ταχύτητα την ουσία των πραγμάτων, να διεισδύη με λεπτότητα σκέψεως στα νοήματα της Θείας Αλήθειας.

Η διαίσθηση του και η οξεία πνευματική του όσφρυνση ενετόπιζαν ακόμη και τις πιο λεπτές αποκλίσεις από την Ορθόδοξη Πίστη και Παράδοση και τον έκαναν ανυποχώρητο. Συνεδύαζε την Ορθόδοξη Παράδοση με την εφαρμογή της οικονομίας.

Ο π. Αντώνιος εμελέτησε πολύ την Αγία Γραφή και τους Πατέρες της Εκκλησίας και εδίδαξε σε όλους μας την αναγκαιότητα να εντρυφούμε στις αστήρευτες αυτές πηγές της Αλήθειας. Για να προχώρηση στην αναίρεση της πλάνης ξεκινούσε από την οριοθέτηση, όπως έλεγε της Ορθοδόξου Πίστεως.

Η βαρύτητα, η αποτελεσματικότητα και η δύναμη του έργου του π. Αντωνίου βεβαιώνεται και από την στάση των αιρετικών ομάδων απέναντί του. Τους αφαιρούσε τα προσωπεία και φανέρωνε τα πραγματικά τους πρόσωπα. Εν αυτό και οι πλέον ασυμβίβαστες μεταξύ τους ομάδες συσπειρώθηκαν και συνεμάχησαν άνομα εναντίον του. Ο π. Αντώνιος έγινε γι’ αυτούς ο κύριος στόχος της λυσσαλέας επιθέσεως τους. Νόμισαν ότι πλήττοντας αυτόν θα πλήξουν το ποιμαντικό έργο της ίδιας της Εκκλησίας.

Τον κατηγόρησαν, τον συκοφάντησαν, τον λασπολόγησαν, τον ειρωνεύτηκαν, τον εχλεύασαν οι εχθροί της Ορθοδοξίας. Όσο έβλεπαν ότι ο λόγος του οικοδομεί τις κλονισμένες καρδιές και ξυπνάει τις πλανεμένες και στηρίζει το Ορθόδοξο φρόνημα, τόσο ενίσχυαν την λυσσαλέα τακτική τους εναντίον του. Ακολούθησαν οι μηνύσεις, οι αγωγές και οι απειλές, ακόμη και για την φυσική του εξουδετέρωση.

Όμως ο π. Αντώνιος έμεινε ακλόνητος, νικών, δια της χάριτος του «ενδυναμούντος» αυτόν Χριστού, τον Οποίον τόσον ηγάπησεν και τόσον πιστά και αυτοθυσιαστικά υπηρέτησεν.

Ο Δε Ρουμάνος θεολόγος π. Δημήτριος Staniloae είχε πει παλαιότερα:

«… Ολόκληρο το έργο του Έλληνος πατρός Αντωνίου Αλεβιζοπούλου μαρτυρεί μία ψυχή που φλέγεται από το ζήλο υπέρ της Ορθοδοξίας, για εκείνο το μέρος του χριστιανισμού, που έμεινε δια μέσου του χρόνου παρ’ όλες τις τρομακτικές επιθέτεις των έχθρων του, άγιο και άσπιλο …

… Πάντοτε ο Θεός διετήρηοε για τον εαυτό του ένα υπόλοιπο, ένα άγιο μερίδιο, μεγάλους άνδρες για να φέρουν την αλήθεια στην τελική και κατά κράτος νίκη. Ο π. Αντώνιος συγκαταλέγεται μεταξύ αυτών και γεμίζει την ψυχή μας από χαρά και ελπίδα, βλέποντες Πώς η Αγία Ορθοδοξία έχει πάντοτε τους ευλογημένους αθλητές της».

Πηγή: http://www.egolpio.com/PLOUTOS_ORTHOD/p.antwnios_alevizopoulos.htm