Η Ιερά Μονή Αγίας Μαρίνας Άνδρου (Μέρος 2ο)

Συνέχεια από (1)

Θαύματα Αγίας Μαρίνας

1ο

Πολλές φορές στη ζωή μας, σα συνειδητοί Χριστιανοί, επικαλούμεθα το Θεό και τούς Αγίους Του.

Αυτό λοιπόν έκανε και μια οικογένεια από την Κύπρο, γνωστή από τις τηλεοπτικές εκκλήσεις της πριν οκτώ χρόνια, για την εξεύρεση δότη προκειμένου να βρεθεί μόσχευμα για εγχείρηση στο μικρό παιδί τους, τον Ανδρέα που έπασχε από λευχαιμία.

Μόσχευμα βρέθηκε και οι γονείς ετοιμάσθηκαν για να ταξιδεύσουν στις ΗΠΑ, όπου θα γινόταν η λεπτή χειρουργική επέμβαση μεταμόσχευσης μυελού.

Όλοι θυμόμαστε τότε την αγωνία της οικογένειας του Βάσου Βασιλείου από την Αγία Νάπα και τις καθημερινές εκκλήσεις τους στο Χριστό μας για να σώσει το παιδί τους. Πριν λοιπόν ξεκινήσουν για την εγχείρηση οι γονείς άκουσαν για τα θαύματα της Αγίας Μαρίνας και πήραν την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσουν στο μοναστήρι τής Αγίας Μαρίνας στην Άνδρο και να ζητήσουν την ευλογία Της.

Στο τηλέφωνο ο ηγούμενος της Μονής υποσχέθηκε πως θα προσευχηθεί στην Αγία και ευχήθηκε στους γονείς να έχει το παιδί την Αγία Μαρίνα στο χειρουργείο για βοήθεια. Πράγματι με την ευχή του ηγουμένου Κυπριανού στις αποσκευές τους και με ακράδαντη την πίστη για τη βοήθεια της Αγίας Μαρίνας οι δύο γονείς και ο μικρός Ανδρέας μετέβησαν στις ΗΠΑ.

Μετά τις καθιερωμένες προκαταρκτικές εξετάσεις προετοιμασίας ο μικρός Ανδρέας εισήλθε για την πραγματικά πολύ σοβαρή και λεπτή εγχείρηση.

Λίγη ώρα πριν το χειρουργείο παρουσιάστηκε στον ιατρό που θα χειρουργούσε τον μικρό Ανδρέα μία γυναίκα.

Είπε πως είναι γιατρός και παρακάλεσε να παρακολουθήσει την εγχείρηση, επειδή ήταν προσωπική ιατρός του μικρού Ανδρέα. Η συζήτηση της γυναίκας με το χειρούργο έδειχνε πως κατείχε την ιατρική επιστήμη και δεν άφηνε καμιά αμφιβολία στο χειρούργο να σκεφτεί πως δεν είναι ιατρός.

Εκείνος πάντως της είπε πως δεν επιτρέπεται να βρίσκεται στο χειρουργείο ξένος ιατρός και πως αποτελούσε πρακτική της ιατρικής του ομάδας να μη μετέχουν άλλοι στις λεπτές αυτές εγχειρήσεις.

Η επιμονή όμως της γυναίκας έκαμψε την αρχική αδιαλλαξία του χειρούργου.

Της ζήτησε να αφήσει τα στοιχεία της στη γραμματεία και να εισέλθει στη συνέχεια στο χειρουργείο μαζί του.

Έτσι και έγινε. Η άγνωστη ιατρός εισήλθε στο χειρουργείο και όχι απλώς παρακολουθούσε αλλά συμμετείχε ενεργά στην εγχείρηση του μικρού Ανδρέα. Αρκετές φορές μάλιστα έδωσε τις κατευθύνσεις για το πως έπρεπε να προχωρήσει η επέμβαση.

Όλα πήγαν καλά και ο γιατρός, αφού την ευχαρίστησε εξήλθε του χειρουργείου.

Το ζεύγος Βασιλείου έτρεξε να πληροφορηθεί για το πως πήγε η εγχείρηση.

«Όλα πήγαν πολύ καλά» τους είπε. Και πρόσθεσε:

«Δεν μπορώ όμως να καταλάβω πως είχατε μια τέτοια γιατρό για το παιδί σας και ήλθατε σε μένα;»

Οι γονείς έκπληκτοι του απάντησαν, ότι δεν είχαν φέρει κάποια γιατρό και δε γνωρίζουν κάτι σχετικό. Ο χειρούργος όμως επέμενε και τους είπε πως όταν εξήλθε από το χειρουργείο η γιατρός του μικρού Ανδρέα, παρέμεινε για λίγο μέσα με την υπόλοιπη ιατρική ομάδα.

Ως εκ τούτου κάπου εκεί γύρω έπρεπε να είναι και τους προέτρεψε να τη συναντήσουν.

Μάταια όμως έψαχναν να τη βρουν. Η γιατρός είχε εξαφανισθεί…

Στέκονταν επί αρκετή ώρα αμήχανοι μπροστά στο θαύμα της Αγίας Μαρίνας.

Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης και χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους.

Θυμήθηκαν αυτό που τους είχε πει ο σεβαστός ηγούμενος της ομώνυμης Ιεράς Μονής.

«Πηγαίνετε στην Αμερική και εύχομαι η Αγία Μαρίνα να είναι μέσα στο χειρουργείο ”

Την απερίγραπτη χαρά τους για την επιτυχή έκβαση της εγχείρησης και την επαναφορά της υγείας του μικρού Ανδρέα τη μετέφεραν στα ΜΜΕ μιλώντας για το αληθινό θαύμα.

Από τότε έβαλαν ως τάμα να βρίσκονται πάντοτε οικογενειακώς στην Άνδρο την ημέρα της μνήμης της Αγίας Μαρίνας.

Έτσι και πράττουν, ενώ όπως ανέφερε μοναχός της Μονής με τον οποίο συνομιλήσαμε δύο φορές, στα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε, η οικογένεια Βασιλείου μεταβαίνει τακτικά από τη Αγία Νάπα κάθε καλοκαίρι στην Άνδρο για να ευχαριστήσει την Αγία Μαρίνα, που έσωσε το μικρό Ανδρέα.

Ουδέποτε λοιπόν απουσίασαν τα θαύματα των Αγίων από τη ζωή τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, και είθε ο Πανάγαθος Θεός, ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός, να μας ενισχύει την πίστη μας με τα θαύματα των Αγίων μας.

Πηγή: Το θαύμα από www.athos.gr

2ο

Η προσωπική κατάθεση της μαθήτριας Άντρης Αναστασίου από την Υψούπολη – Ύψωνα.

Είμαι η Άντρη Αναστασίου από την Υψούπολη – Ύψωνα. Από δώδεκα χρονών άρχισε το μεγάλο μου πρόβλημα στο πόδι. Είχα πολλούς πόνους και πρήξιμο. Πήγαμε σε διάφορους ορθοπεδικούς, αλλά κανένας δεν ήξερε τι είχα. Όταν πέρασε ένας χρόνος, στο σημείο εκείνο που πονούσα, είχε εμφανιστεί ένα κουβαράκι. Τότε οι γονείς μου με πήραν σ’ ένα ογκολόγο – παιδοχειρουργό και αυτός μας είπε ότι πρέπει να αφαιρεθεί, για να φύγουν οι πόνοι. Κάναμε την εγχείρηση, αλλά οι πόνοι συνεχίζονταν. Μετά από πολλές προσπάθειες μας είδαν οι Αμερικανοί γιατροί, που έρχονται στο Παρασκευαΐδιο. Αυτοί μας είπαν ότι πρέπει να πάω στην Αμερική για εγχείρηση. Έτσι στις 6 Οκτωβρίου 2002 μετέβηκα μαζί με τη γιαγιά μου στην Αμερική. Μου έκαναν εγχείρηση, μου αφαίρεσαν το σαπισμένο κόκαλο και μου έβαλαν σκόνη από οστά. Αυτοί μου είπαν ότι σε δύο χρόνια θα γινόταν στερεό. Έμεινα τρεις μήνες ακίνητη και μετά με έστειλαν στην Κύπρο με το γύψο στο πόδι. Στο μήνα, όταν μου αφαίρεσαν το γύψο στη Λευκωσία, το πόδι μου ζάβωσε και δεν μπορούσα να περπατήσω. Οι πόνοι συνεχίζονταν. Αμέσως ειδοποιήσαμε τους γιατρούς, που με έκαναν εγχείρηση, έστειλα και αξονικό και αμέσως μου είπαν ότι έπρεπε να επιστρέψω στην Αμερική. Τις μέρες που ήμουν εκεί ξαναεμφανίστηκε όγκος στο σημείο εκεί του ποδιού. Οι γιατροί για ενάμιση μήνα μου έκαναν διάφορες εξετάσεις αλλά δεν καταλάβαιναν τι ήταν. Στο τέλος αποφάσισαν να μου κάνουν μια εγχείρηση. Δε μου έδιναν ελπίδες, ότι θα γινόμουν καλά.

Μέσα μου πάντα είχα την ελπίδα στο Θεό ότι σ΄ αυτό το Γολγοθά που ανέβαινα δε θα με εγκαταλείψει, γιατί μόνο αυτός έχει τη δύναμη και θέληση να με γιατρέψει. Για πολύ καιρό έβαζα μύρο της Αγίας Μαρίνας που μου έστειλαν από το μοναστήρι στην Άνδρο. Την παρακαλούσα να κάνει το θαύμα της, γιατί οι γιατροί δε μου έδιναν ελπίδα και μου είπαν ότι πιθανόν να επρόκειτο για κακοήθεια.

Το βράδυ στις 7/7/2003 ημέρα Παρασκευή, ενώ έκλαιγα και την παρακαλούσα, ένιωσα την Αγία δίπλα μου και με τη γλυκιά της φωνή να μου λέει: «Είμαι η Αγία Μαρίνα, μην κλαις και αύριο που θα σηκωθείς θα σε κάνω καλά και δε θα γίνει εγχείρηση».

Το πρωί του Σαββάτου 8/7/2003 όταν σηκώθηκα και πήγα να πιω το γάλα μου ένιωσα ένα πολύ δυνατό πόνο, διαφορετικό πόνο, από ότι ένιωθα άλλες φορές. Άρχισε το πόδι μου να ισιώνει, ο όγκος που είχα να φεύγει και μέσα σε δεκαπέντε λεπτά μου έφυγαν οι πόνοι. Την ώρα που γινόταν το θαύμα βρίσκονταν κοντά μου η γιαγιά μου, η συνοδός και μια Κύπρια. Όταν με είδαν οι γιατροί, δεν πίστευαν τι έβλεπαν. Μου έκαναν εξετάσεις, μ΄ έβαζαν να τρέχω, που δεν μπορούσα πριν. Ο ίδιος ο γιατρός που με έκανε εγχείρηση δάκρυσε και μου είπε ότι όντως είναι θαύμα.

Ευχαριστώ το Θεό, εγώ η ταπεινή του δούλη, διότι μέσω της Αγίας Μαρίνας έκανε το θαύμα του. Προσκυνώ με δάκρυα χαράς το σεπτό εικόνισμά της, γιατί χωρίς τη βοήθειά της θα υπέφερα σ΄ όλη μου τη ζωή.

Μετά από λίγες μέρες επέστρεψα στην Κύπρο και οι γονείς μου με πήραν στην Άνδρο για να προσκυνήσουμε και να ευχαριστήσουμε την Αγία.

3ο

Το θαύμα της Αγίας Μαρίνας στο Γιαννάκη από τις Σέρρες.

Ο Γιαννάκης, ένα παιδάκι με ειδικές ανάγκες, από τις Σέρρες ετοιμάζεται μαζί με τη μητέρα του για το προσκύνημα στην Αγία Μαρίνα στην Άνδρο στις 19 Ιουνίου 2008. Το προσκύνημα αυτό πραγματοποιείται κάθε χρόνο από την κ. Ζαχαρούλα Σισάνη. Ο Γιαννάκης με την μητέρα του συμμετείχε κι άλλες φορές σ’ αυτό το προσκύνημα. Φέτος παρ’ όλη την προετοιμασία και επιθυμία να πάνε στην Αγία Μαρίνα, δυστυχώς συμπίπτει το προσκύνημα να έχει την ίδια ημερομηνία με την γιορτή του σχολείου που φοιτά το παιδί, Παρασκευή 20 Ιουνίου.

Ο Γιαννάκης και η μητέρα του ήταν στενοχωρημένοι γι’ αυτό που συνέβη και δεν ήξεραν τι να κάνουν. Η παρουσία του Γιαννάκη ήταν απαραίτητη στο σχολείο, γιατί συμμετείχε στις εκδηλώσεις του σχολείου.

Ένα βράδυ, λίγες μέρες πριν την αναχώρηση, ο Γιαννάκης βλέπει στο δωμάτιό του την Αγία Μαρίνα που τον ρωτάει:

-«Γιαννάκη θα έρθεις στο σπίτι μου στην Άνδρο με τη Ζαχαρούλα; »

-«Θέλω να έρθω Αγία Μαρίνα, αλλά έχω τη γιορτή στο σχολείο», απαντάει ο Γιαννάκης.

Η Αγία Μαρίνα τότε του λέει: «Μη στεναχωριέσαι Γιαννάκη εγώ θα τους πω να κάνουν τη γιορτή Τετάρτη, για να μπορείς να έρθεις στο σπίτι μου».

Μετά τη συνομιλία του παιδιού με την Αγία η μητέρα ακούει τις φωνές του παιδιού και τρέχει στο δωμάτιο του όπου το παιδί της διηγείται την παρουσία της Αγίας Μαρίνας και τι του είπε.

Η μητέρα του χαίρεται, βέβαια, αλλά του εξηγεί ότι η ημερομηνία είναι αδύνατο ν’ αλλάξει, γιατί είναι απόφαση του σχολικού συμβουλίου. Την άλλη μέρα το μεσημέρι που το παιδί επιστρέφει από το σχολείο στο σπίτι δίνει ένα χαρτί στη μητέρα του στο οποίο ανακοινώνεται η αλλαγή της ημερομηνίας της γιορτής από Παρασκευή 20 Ιουνίου, την Τετάρτη 18 Ιουνίου. Η έκπληξη και η χαρά της μητέρας του ήταν μεγάλη. Αυτά που της διηγήθηκε ο Γιαννάκης βγήκαν αληθινά. Η Αγία Μαρίνα πραγματοποίησε αυτό που είπε στο παιδί. Η ημερομηνία της γιορτής του σχολείου άλλαξε από 20 Ιουνίου σε 18 Ιουνίου.

Έτσι το παιδί και η μητέρα πραγματοποίησαν το προσκύνημα στην Αγία Μαρίνα.

Συνεχίζεται…