Πανήγυρη Οσίου Ευδόκιμου στην Μονή Βατοπαιδίου (με φωτογραφικό υλικό)

VatopaidiFriend: Θα θέλαμε να ανακοινώσουμε στους φιλόμουσους (και όχι μόνο) αναγνώστες του ιστολογίου μας ότι θα αναρτήσουμε προσεχώς κάποια ηχητικά αποσπάσματα από την Αγρυπνία και την Θεία Λειτουργία της πανηγύρεως.

Είχα την ευτυχία να παραβρεθώ στην ιερά πανήγυρη της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου με την ευκαιρία της εορτής του οσίου Ευδόκιμου την Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009. Πάνω από 400 (!) προσκυνητές απ’ όλη την Ελλάδα (και όχι μόνο) ήρθαν για να γιορτάσουν στην Μονή Βατοπαιδίου τη μνήμη του οσίου Ευδόκιμου.

Ο εορτασμός έγινε παρουσία του σεβασμιότατου μητροπολίτη Τριπόλεως (Λιβύης) του πατριαρχείου Αλεξάνδρειας κ. Θεοφύλακτου ο οποίος και πρωτοστάτησε των εορτασμών. Στο δεξιό χορό έψαλλε η χορωδία των πατέρων της Ιεράς Μονής Καρακάλλου, ενώ στον αριστερό χορό έψαλλαν οι πατέρες από το κελλί του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου της Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου μαζί βέβαια με τους πατέρες της Μονής Βατοπαιδίου και με μαθητές της Αθωνιάδας Σχολής.

Το πρόγραμμα ξεκίνησε το Σάββατο πρωί (11:30 πμ) με την υποδοχή του σεβασμιότατου και της συνοδείας του από την αδελφότητα της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου η οποία ήταν πολύ όμορφη και συγκινητική. Και λέω συγκινητική γιατί έχουμε ξεχάσει πως είναι η – εκ των αρχαίων χρόνων – άδολη και παραδοσιακή Ελληνική υποδοχή & φιλοξενία που κάνει τον φιλοξενούμενο να νοιώθει σημαντικός και ότι βρίσκεται σε ένα οικείο χώρο, αν και μακριά από το σπίτι του.

Οι μοναχοί κατέβαλαν πραγματικά μεγάλη προσπάθεια για να φέρουν εις πέρας το απαιτητικό αυτό πρόγραμμα με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους. Προσπάθησα να δω μία έκφραση παραπόνου στα πρόσωπά τους ή να ακούσω μία γκρίνια από τα στόματα τους αλλά μάταια! Αντίθετα ήταν εμφανή η ειρήνη, η αγάπη, η χαρά, δηλαδή η χάρη του Θεού, στα πρόσωπά τους. Εντυπωσιάστηκα από την υπακοή και την αυτοθυσία που έδειξαν! Γιατί είναι δύσκολο να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα όταν έχεις 400 με 450 ανθρώπους στα πόδια σου!

Και να φανταστεί κανείς ότι αυτή η αδελφότητα δοκιμάζεται σκληρά αυτή την εποχή με διώξεις, ύβρεις και άλλα δόλια χτυπήματα. Τελικά όμως αυτό που έχουν καταφέρει οι διώκτες τους είναι να «διαφημίσουν» τη μονή και να αυξήσουν την επισκεψημότητα της κατακόρυφα! Άραγε πόσο κοστίζει να κοιμήσεις, να ταϊσεις και γενικά να περιποιηθείς  400-450 ανθρώπους (πλέον των 110 μοναχών); Θα ήταν ενδιαφέρον να μάθουμε ώστε να λύνονται και διάφορες απορίες του τύπου: «Τι χρειάζονται οι μοναχοί τα λεφτά;» που ακούω πυκνά συχνά στον έξω κόσμο.

Η φιλοξενία ήταν ΑΨΟΓΗ: Όλος ο κόσμος φιλοξενήθηκε σε δωμάτια πεντακάθαρα (από πάσης άποψης) και την ημέρα της πανήγυρης παρατέθηκε το παραδοσιακό αγιορείτικο γεύμα «μπακαλιάρος στον νταβά» (μπακαλάριος μαγειρεμένος με λάδι, κρεμμύδι, μαϊντανό και λεμόνι)!

Τέλος πάντων, το πρόγραμμα συνεχίστηκε με αγρυπνία προς τιμήν του οσίου το Σάββατο το βράδυ (19:30 μμ με 03:30 πμ). και ολοκληρώθηκε με την Θεία Λειτουργία την Κυριακή το πρωί.

Οι προσκυνητές είχαν την ευκαιρία κατά τη διάρκεια του εορτασμού (Σαββοτοκύριακο) να συνομιλήσουν με τους πατέρες της Μονής, να εξομολογηθούν στους πνευματικούς, αλλά και να παρακολουθήσουν συνάξεις/ομιλίες από το σεβασμιότατο μητροπολίτη Τριπόλεως Θεοφύλακτο και τον γέροντα Εφραίμ.

Το κλίμα ήταν εορταστικό αλλά παράλληλα και κατανυκτικό. Άνθρωποι όλων των ηλικιών, γνωστοί και άγνωστοι αγρύπνησαν για χάρη του οσίου. Ενός οσίου για τον οποίο πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε.

Σήμερα, την εποχή που η δόξα και οι επίγειοι έπαινοι, έχουν γίνει αυτοσκοπός του ανθρώπου, ο όσιος Ευδόκιμος – που εγκαταβίωσε στο Βατοπαίδι –  επέλεξε την άκρατη ταπείνωση, και την απόλυτη ησυχία που είναι αρεστά στον Θεό και όχι στους ανθρώπους. Ο όσιος έχαιρε μεγάλης εκτίμησης των τότε ανθρώπων (μοναχών και λαϊκών) αλλά αυτό που ήθελε και ποθούσε ήταν η ευαρέσκεια στον Θεό. Έτσι λοιπόν, πληροφορούμενος την επικείμενη κοίμηση του, έφυγε κρυφά από το μοναστήρι και πήγε στο κοιμητήριο της μονής όπου αφού βρήκε ένα απόμερο σημείο γονάτισε και κρατώντας στα χέρια του ένα αντίγραφο της εικόνας της Παναγίας της Βηματάρισας – προσευχόμενος – παρέδωσε το πνεύμα του. Έτσι απέφυγε τη δόξα και τους επαίνους και έμεινε μακριά από την προσοχή των ανθρώπων για αιώνες μέχρι που ο Θεός αποφάσισε πως έπρεπε ο όσιος να αποκαλυφθεί στον κόσμο! Αυτό έγινε με θαυματουργικό τρόπο όταν το 1840 τα άγια λείψανα του ευωδίασαν τόσο πολύ που οδήγησαν στην ανακάλυψη τους!

Αυτή η μεγάλη κληρονομιά της ορθόδοξης πίστης με τα εκατομμύρια αγίων και μαρτύρων γίνεται ιδιαίτερα αισθητή στην Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου. Οι σημερινοί μοναχοί, προεξάρχοντος του Ηγούμενου Εφραίμ, συνεχίζουν να διδάσκουν – διά της καθημερινής τους ζωής και αγώνα – ταπεινοφροσύνη, ακτημοσύνη, ένθεο ζήλο και αγάπη για τον πλησίον.

Ο Θεός να έχει καλά όλους τους Αγιορείτες μοναχούς που συνεχίζουν τον «καλόν αγώνα» τους προς όφελος όλων και να αντιμετωπίζουν ενωμένοι τις προκλήσεις της εποχής μας.

Ροβέρτος Καλλίρης