Εικόνα Χαριτόβρυτε
19 Οκτωβρίου 2009
Ελάχιστος στη χάρη σου
τι να πρώτο ιστορίσω
που να την βρω τη δύναμη
τα κάλλη σου να υμνήσω;
Είμαι μπροστά σου και απορώ
οδύρομαι και κλαίω
έχω χιλιάδες για να πω
μα όταν σε κοιτώ, σιωπώ.
Υπέρλαμπρη μου Δέσποινα
Ένθρονη, Εθνοφρουρούσα
Παντάνασσα, του Αθωνος
του κόσμου και Ελεούσα.
Δώσε μου φώτιση, Κυρά
τα από αιώνων δεκαεπτά
και ύστερα , όσα γνωστά
επέτρεψες οι ανάξιοι,να πούμε.
Στο κελί των Αναργύρων
γύρισε η γη, ένα γύρο
Δυο ψυχές, κρατούν εικόνα
μακαρίζουν , στον αιώνα.
Έτσι για την ιστορία
Ιωσήφ, κληρονομιά,
για να τον ευχαριστήσουν,
την Εικόνα θα δωρίσουν.
Στήνει ο κίνδυνος καρτέρι;
το κανδήλι ,σιγοκλαίει.
Πέρα δώθε, όλο κινείται
και η εικόνα, συγκινείται.
Οι πατέρες δέηση, ψέλνουν
πάει ο κίνδυνος, τον φέρνουν
στις Κυρίας την προστασία,
ώ Παντάνασσα, Μαρία
Στην ακρόπολη του όρους
νέος θρόνος, χωρίς όρους.
Από τον κίονα, αριστερά
εις του κόσμου, την καρδιά.
Απ΄το όρος, στη Ρωσία
στην Ελλάδα, Ρουμανία
εις την Κύπρο και όχι μόνο
και στο Πόρτο Λάγος, θρόνο
Οι ακτίνες της χορεύουν,
τον παράδεισο γυρεύουν
και η Χάρις όπου πάει
συνοδεύει και σκορπάει.
Οι άγγελοι, σε χορωδία
ύμνους ψέλνουν, στην Κυρία.
Εις του ουρανούς ο θρόνος
και ανάμνηση είναι ο πόνος.
Η γλυκιά μορφή σε ξύλο
θεωρία, σαν τον ήλιο
Ο χρυσός μπροστά, ωχριά
και ο καρκίνος, προσπερνά.
Σαν κοιτάς τα δύο της μάτια
η καρδιά, σπάει κομμάτια.
Η ματιά, ελέους πλοίο,
γλυκύτατη, μεγαλείο
Του Ανακτος, την είπαν μάνα
και έδιωξε μακριά το κλάμα.
Δάκρυσε μπροστά της, κόρη
τώρα πια, έχει εγγόνι…
Πήρε ο Ιωσήφ, τον ήλιο
και μας άφησε, βασίλειο.
Οποιος μοναχά την κράξει
πάει ο πόνος , θα πετάξει.
Χαριτόβρυτη , Κυρία
Πηγή ελέους, Παναγία,
Ασπιλη η γαστέρα μένει
δίκαια ο θρόνος , σε προσμένει…
Μνάσων, ο αρχαίος μαθητής
