Επιθέσεις εναντίον του μοναχισμού

Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Επιτίθενται σ’ εσάς τους μοναχούς, λες, με σφοδρότητα. Κάποιοι επιτίθενται σ’ εσάς απλά επειδή δεν τολμούν να επιτεθούν σε κανέναν άλλον, αφού ξέρουν, ότι εσείς δεν θα τους απαντήσετε ούτε θα τους μηνύσετε. Κάποιοι πάλι επειδή θα ήθελαν να τα βάλουν όλα στην υπηρεσία του σώματος και παντού βλέπουν μόνο ύλη. Κάποιοι, τελικά, απλά επειδή δεν αντέχουν τη σταθερότητα της Εκκλησίας. Αυτοί παραξενεύονται που στην τωρινή δίνη των ασταμάτητων αλλαγών, μόνο η Εκκλησία του Χριστού στέκει αμετάβλητη, σαν κάποιος βράχος στη θάλασσα, από τον οποίο αποκρούονται όλα τα κύματα.

Ας αφήσουμε τις προσωπικές επιθέσεις στην άκρη. Η μοναχική υπόσχεση είναι η υπομονή και με την υπομονή σώζει τη ψυχή του ο μοναχός. «Ο δε υπομείνας εις τέλος ούτος σωθήσεται» (Ματθ. 10.22), είπε Εκείνος που τα ξέρει όλα και τα βλέπει όλα. Ας εστιάσουμε την προσοχή μας μόνο στις επιθέσεις που εμπεριέχουν συγκεκριμένη πρόταση ή σχέδιο. Αυτές οι κατ’ αρχήν προτάσεις όσων σας επιτίθενται, εάν πραγματοποιούνταν, θα οδηγούσαν αναπόφευκτα στην καταστροφή του μοναχισμού της Ορθόδοξης Εκκλησίας και στη μεταμόρφωση των μοναστηριών σε μαγαζιά ή σε μουσεία,γήπεδα κλπ. Όμως τέτοια αλλαγή θα πρόσβαλε όχι μόνο τις αγιότατες ψυχές στην Ιστορία μας, που με τις δωρεές τους άγιασαν αυτή τη χώρα και τη στόλισαν σαν με αστέρια, αλλά και ολόκληρο τον ευσεβή λαό μας. Οι επιθέσεις εναντίον των μονών μας είναι ιδιαίτερα προσβλητικές σ’ αυτήν τη χρονιά της μετανοίας. Όταν ο λαός περισσότερο από ποτέ συνωστίζεται σ’ αυτά τα ιερά, σαν σε κάποια πνευματικά σανατόρια, για να καθαρίσει τη ψυχή του, να τη διορθώσει, να τη φρεσκάρει και να τη δυναμώσει. Αφού για τον ευσεβή λαό τα μοναστήρια είναι κυρίως πνευματικά σανατόρια, όπου αναζητείται η υγεία της ψυχής, η παρηγοριά και η έμπνευση. Σε κανενός το μυαλό από όλο τον λαό δεν πέρασε καν η σκέψη, ότι εκείνο που ορίζεται για τη ψυχή μεταμορφώνεται σε ξενοδοχειακό συμπόσιο για το σώμα. Αφού ούτε οι βασιλικοί δωρητές αυτών των Ιερών το ήθελαν, και ούτε ο βασιλικός λαός τους το θέλει. Ο άνθρωπος αναρωτιέται: εν ονόματι ποίου τότε το θέλουν αυτοί που σας επιτίθενται και σας κριτικάρουν;

Πάντα υπάρχει η απαίτηση απ’ όλους τους χριστιανούς, να είναι καλύτεροι απ’ ό,τι είναι, πόσο μάλλον από τους καλόγερους, των οποίων οι υποσχέσεις είναι οι πλέον πνευματικές και οι πλέον αυστηρές. Όμως να απαιτούν την αλλαγή του σκοπού των μοναστηριών εξαιτίας του ότι κάποιοι καλόγεροι είναι αμελείς ως προς τις υποσχέσεις τους; Εάν κάποιος από την πνευματική τάξη σκόνταψε στον υλισμό είναι λογικό να απαιτούν ένα ολόκληρο πνευματικό ίδρυμα εξαιτίας αυτού να μεταμορφωθεί σε στάχτη της ύλης; Η απαίτηση του σατανά από τον Χριστό να μεταμορφώσει την πέτρα σε ψωμί -δηλαδή κάτι υλικό πάλι σε υλικό – φαίνεται λιγότερο επικίνδυνη από την απαίτηση κάποιων συγχρόνων μας, το πνεύμα και όλα τα πνευματικά να μεταμορφωθούν σε ψωμί, σε στάχτη. Ποιος ξέρει, εξάλλου, τι καιροί έρχονται; Ο πνευματικός χρυσός πάντα μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί σε χαρτί από καλαμπόκι, αλλά το χαρτί δεν είναι εύκολο να μετατραπεί σε χρυσό.

Ειρήνη σε σένα και χαίρε εν Κυρίω

(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Δεν φτάνει μόνο η πίστη…, Ιεραποστολικές Επιστολές Β΄, Εκδ. Εν πλω, σ.84)