Άγ. Ιωσήφ ΗσυχαστήςΆγιοι - Πατέρες - ΓέροντεςΓέρ. Ιωσήφ ΒατοπαιδινόςΈργα Γέρ. Ιωσήφ

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (39)

30 Σεπτεμβρίου 2009

Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (39)

Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα με την Παναγία. Από τοιχογραφία του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα με την Παναγία. Από τοιχογραφία του καθολικού της Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου.

Συνέχεια από (38)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΕΜΜΕΤΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

8 . <Περί αγάπης>

Αλλ΄ ουδέ επιτρέπει, η γλώσσα λαλήσαι

ούτε νους και καρδία, ψυχή και θελήσει,

επειδή βασιλεύει η γλυκεία Αγάπη,

Ιησούς ο Σωτήρ μου, ο γλυκύτατος έρως,

και Πατήρ πλαστουργός μου και Άγιον Πνεύμα,

ω Τριάς Παναγία, εν μονάδι τη Θεία,

η ζωή της ψυχής μου και τρυφή της καρδίας,

φωτισμός του νοός μου, ω Αγάπη τελεία,

η πηγή της Αγάπης, η Ελπίς και η Πίστις,

δίδαξόν με τον τρόπον του για πάντα να σε έχω,

ναι γλυκεία Αγάπη, Ιησούς ο Σωτήρ μου,

τούτο μόνον ειπέ μοι και άλλο πλέον δεν θέλω·

διαρκώς να σε έχω, στους σους πόδας να πίπτω

και γλυκά να φιλήσω τας πληγάς και τους ήλους.

Αενάως να κλαίω μετά πόνου καρδίας

και τους πόδας να βρέχω ως η πάλαι Μαρία,

και να μην με χωρίζουν όλαι πάσαι δυνάμεις,

εξουσίαι, αρχαί δε, του εχθρού και Βελίαρ,

μηδέ πάλιν ο κόσμος άπας όλος εξ όλου

και τρυφαί απολαύσεις του αιώνος ετούτου.

Αλλ΄ εκεί καθώς είμαι και τους πόδας σου βρέχων,

την ψυχήν μου να λάβης και όθεν οίδας να βάλης

και εσέ τον Σωτήρα, Πλαστουργόν και Θεόν μου,

αενάως να βλέπω, να υμνώ, να λατρεύω,

μετά πάντων Δικαίων, Προφητών και Μαρτύρων

και Όσιων Πατέρων και γυναίων των θείων

και στρατείας απάσης ουρανίων Αγγέλων,

Χερουβείμ, Σεραφείμ τε, Εξουσιών και Θρόνων,

και Μητρός γλυκύτατης, Παναγίας Παρθένου,

και Κυρίας των όλων Θεοτόκου Μαρίας.

Αμήν.

9. <Το όνομα μου>.

Το όνομά μου δεν έγραψα, γιατί είν΄ γνωστόν τοις πάσι.

Ει δε και συ το αγνοείς, άκουε να το μάθης:

Εκ του ουδενός έχει αρχήν, εις γην πρώτον εποιήθη.

Λοιπόν, γη ονομάζομαι, πηλός, χώμα και σκόνη·

και εκ της γης με έπλασε, με ΄μόρφωσεν ο Πλάστης,

και διά λογικής ψυχής με ΄στόλισεν ως είμαι.

Και μοναχόν με ποίησε, για να τόνε δοξάζω.

Λοιπόν μη ζήτη πλέον τι, για να μη αμαρτάνης.

Αλλά και συ ευχαρίστησον και δόξασον Αυτόν τε

ως άξιον της δόξης Του και της ευχαριστίας.

Άναρχον μεν Γεννήτορα, συν τω Μονογενεί Του

Υιώ, και Αγίω Πνεύματι, Τριάδα Παναγίαν.

Όπως μας αξιώσειεν μερίδος σωζόμενων.

Πρεσβείαις της γλυκείας μας Μητέρας Παναγίας

και πάντων των Αγίων τε ευχαίς αυτών οσίαις.

Αμήν.