H κλήση των μαθητών (Λουκ. 5:1-11)

 Στην Ευαγγελική περικοπή της περασμένης Κυριακής, ο άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς μας παρουσίασε το κάλεσμα στο Αποστολικό αξίωμα το πρώτων Μαθητών του Κυρίου μας. Οι άγιοι Απόστολοι ήσαν τίμιοι εργάτες, απλοί ψαράδες, που αγωνιζόντουσαν καθημερινά με μόχθο και με κόπο για να κερδίσουν τον επιούσιο άρτο. Ξεκίνησαν από αλιείς αλόγων ιχθύων και αναδείχθηκαν αλιείς των λογικών προβάτων, ως Απόστολοι Θεού.

Η εργασία είναι θεόσδοτη. Ο ίδιος ο Πανάγαθος Θεός από της δημιουργίας των πρωτοπλάστων τους έβαλε μέσα στον παράδεισο της Εδέμ «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν» (Γεν. 2:15). Η εργασία είναι ιερό καθήκον του ανθρώπου. Βέβαια, στη παραδείσια κατάσταση του ανθρώπου η εργασία ήταν ευχάριστη και απαλλαγμένη από σωματικούς κόπους και μόχθους. Η εργασία αποσκοπούσε την ανάπτυξη των ικανοτήτων του ανθρώπου. Δια μέσον της θεοχάρακτης εργασίας ο άνθρωπος θα καταρτιζόταν πνευματικά και τελειοποιείτο ηθικά. Δυστυχώς, ο άνθρωπος δια της παρακοής ξέπεσε από την Χάρη του Θεού με αποτέλεσμα να επισυρθούν δραματικές συνέπειες στη ζωή του.

Η εργασία άλλαξε χαρακτήρα. Επιβαλλόταν πλέον στο πεσμένο άνθρωπο νέοι όροι, νέες συνθήκες. «Επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου, εν λύπαις φαγή αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου ακάνθας και τριβώλους ανατέλει σοι, και φαγή τον χόρτον του αγρού. Εν ιδρώτι του προσώπου σου φαγή τον άρτον σου, έως του αποστρέψαι σε εις την γην, εξ ης ελήφθης» (Γεν. 3:17-19).

Η μετά την πτώση του ανθρώπου εργασία γίνεται κοπιαστική και με τον ιδρώτα του προσώπου του απολαμβάνει την καθημερινή του τροφή. Με αυτόν τον τρόπο υπενθυμίζεται στον εξόριστο άνθρωπο τα θλιβερά αποτελέσματα της παρακοής και της αμαρτίας.

Στο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, Σοφία Σειράχ, ο Θεός μας διδάσκε «Μη μισήσης επίπονον εργασία και γεωργίαν υπό υψίστου εκτισμένην (Σοφ. Σειράχ 7:15). Με άλλα λόγια, όταν υποβάλλεσαι σε κόπους και μόχθους να μην αγανακτείς, αλλά να θυμάσαι, ότι ο κόπος είναι αποτέλεσμα της αμαρτίας.

Ο Κύριος και Θεός μας στο 10ο Ψαλμό μας διδάσκει λέγοντας: «Δίκαιος Κύριος και δικαιοσύνας ηγάπησεν, ευθύτητας είδε το πρόσωπον αυτού» (Ψαλμ. 10:7). Ο Θεός είναι Θεός της δικαιοσύνης και το αυτό απαιτεί από εκείνους που πιστεύουν στο Όνομά Του, δηλαδή να εφαρμόζουν την αρετή της δικαιοσύνης στη καθημερινή τους ζωή. Ο Θεός θέλει να εργαζόμαστε με κάθε ειλικρίνεια και τιμιότητα. Δεν θέλει διπλά μέτρα και σταθμά. Δεν θέλει διπροσωπείες. Δεν θέλει να εξαπατάς και να αδικείς τους συνανθρώπους σου με τους οποίους συναλλάσσεσαι.

Η εκμετάλλευση του συνανθρώπου επιφέρει την αποστροφή και την οργή του Θεού κατά του αδικούντος και συσωρεύει επί της κεφαλής του οργή «εν ημέρα οργής», ωσάν να συγκεντρώνει κανείς αναμμένα κάρβουνα και τα τοποθετεί επάνω στο κεφάλι του. Το άδικο ο Θεός δεν το ευλογεί. Ποτέ μην αδικήσεις το μεροκάματο του εργάτου. Μη του στερήσεις τον μισθό του τιμίου κόπου του. Άξιος είναι του μισθού του, όταν εργάζεται τίμια και φιλότιμα. Δυστυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που νικώνται από την επιθυμία του μεγαλυτέρου κέρδους. Η ψυχή τους κυριεύεται από τον πόθο να αποκτήσουν όλο και περισσότερα υλικά αγαθά, και τυφλωμένοι από το πάθος της φιλαργυρίας και φιλοχρηματίας προβαίνουν σε πράξεις που είναι αντίθετες προς το άγιο θέλημα του Θεού μας.

Ο άνθρωπος, που δεν έχει εμφυτεύσει μέσα στη καρδιά του τον φόβο του Θεού, προβαίνει σε ενέργειες που βλάπτουν και ζημιώνουν τον συνάνθρωπό του. Όπου κυριαρχεί το υλιστικό συμφέρο, καταπατείται η εικόνα του Θεού, ο άνθρωπος. Και η αχόρταστη δίψα για γρήγορο πλουτισμό παρασύρει τον άδικο εργοδότη να στερεί τον δίκαιο μισθό από τον εργαζόμενο, να νοθεύει τα εμπορεύματα, να υπερτιμά τις τιμές των προϊόντων, να δέχεται κλοπιμαία αγαθά, να χρησιμοποιεί πλαστές αποδείξεις, να μη καταχωρεί τα νόμιμα ασφαλιστικά ένσημα των εργαζομένων, και γενικά να καταπατεί τον Νόμο του Θεού και των ανθρώπων χωρίς φόβο και ντροπή. Και μάλιστα πολλοί θεωρούν εξυπνάδα, το να αδικείς τον άλλο. Αλλά εξαπατούνται όλοι όσοι σκέπτονται και ενεργούν αντίθετα προς το θείο Θέλημα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε την Παραβολή του Άφρονος εκείνου πλουσίου, που συγκέντρωνε στις αποθήκες του υλικά αγαθά και όταν είχε άφθονη σοδιά, αντί να σκεφτεί εκείνους που είχαν ανάγκη, αποφάσισε να γκρεμίσει τις παλαιές αποθήκες του, για να κτίσει καινούργιες και μεγαλύτερες, μόνον και μόνον για να απολαμβάνει ο ίδιος περισσότερα υλικά αγαθά.

Για τον υλιστικά σκεπτόμενο κόσμο, όλοι καμάρωναν. Ο Θεός όμως τι του λέγει: «Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;» (Λουκ. 12:20). Ώ ανόητε και απερίσκεπτε άνθρωπε, σήμερα, οι δαίμονες απαιτούν να πάρουν την ψυχή σου, αυτά δε που ετοίμασες ποιανού είναι;

Και συ, ώ άνθρωπε, που με αδικίες απέκτησες υλικά αγαθά ποιό είναι το κέρδος σου; Ποιά είναι η χαρά και η ευτυχία σου; Μπορεί να απόκτησες ένα στρέμμα παραπάνω με εκείνο που καταπάτησες. Μπορεί να κέρδισες περισσότερα χρήματα με τις αδικίες και κλοπές σου, αλλά στην ουσία τίποτα δεν κέρδισες παρά μόνον την ψυχή σου ζημίωσες. Αντί για ευλογία, κατάρα• αντί για χαρά, λύπη• αντί για ευτυχία, δυστυχία• αντί να κερδίσεις την ζωή, κέρδισες κόλαση ψυχική.

Μόνον ο άνθρωπος που εργάζεται την δικαιοσύνη του Θεού και βαδίζει τον δρόμο της αλήθειας απολαμβάνει τις θείες ευλογίες. Γι’ αυτό και ο Προφήτη ς Δαβίδ εμπνευσμένος από το Άγιο Πνεύμα διδάσκει όλες τις γενεές των ανθρώπων λέγοντας: «Πορευόμενος άμωμος και εργαζόμενος δικαιοσύνην, λαλών αλήθειαν εν καρδία αυτού, ως ουκ εδόλωσεν εν γλώσση αυτού, ουδέ εποίσηε τω πλησίον αυτού κακόν … ούτος λήψεται ευλογίαν παρά Κυρίου και ελεημοσύνην παρά Θεού, σωτήρος αυτού» (Ψαλμ. 14:2-3,23:5). Ο Προφήτης Σολομών λέγει, «Ευλογία Κυρίου επί κεφαλήν δικαίου αυτή πλουτίζει» (Παροιμ. 10:32). Πλούτος του ανθρώπου είναι η ευλογία του Θεού, χωρίς αυτήν κανένα αγαθό δεν φέρνει την χαρά και την ευτυχία.

«Πλούσιοι εφτώχευσαν και επείνασαν, οι δε εκζητούντες τον Κύριον ουκ ελλατωθήσονται παντός αγαθού». Οι πλούσιοι φτώχευσαν και στερήθηκαν κάθε αγαθό και πείνασαν, αλλά εκείνοι που αναζητούν τον Κύριο, δεν στερούνται από τα αναγκαία αγαθά.

Θέλετε, αγαπητοί μου Χριστιανοί, να έχετε την ευλογία του Θεού μαζί σας, μαζί με τις οικογένειές σας, να ευλογούνται τα κτήματά σας και οι εργασίες σας, τότε αναζητήσατε τον Κύριον. Βαδίσατε τον δρόμο της αλήθειας. Τηρήσατε τον θείο Του θέλημα. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που δεν βάδισε σύμφωνα με την θέληση των ασεβών και αδίκων ανδρών, αλλά καθημερινά ήταν προσηλωμένος στην τήρηση του θελήματος του Θεού.

Παρατηρούμε πολλές φορές πως άνθρωποι άδικοι, πλεονέκται και κλέπται προκόπτουν και πλουτίζουν. Άνθρωποι, που δεν συμμορφώνονται προς το θέλημα του Θεού ανεβαίνουν οικονομικά και σε υψηλές κοινωνικές θέσεις. Μη ζηλεύεις τον πλούτο εκείνο, που εργάζεται την παρανομία, γιατί «οι πονηρευόμενοι εξολοθρευθήσονται» (Ψαλμ. 36:9). Πολλοί άδικοι και παράνομοι πέρασαν στη ζωή αυτή. Απόκτησαν πλούτη και αγαθά εγκόσμια και πρόσκαιρα, αλλά τα πάντα μένουν εδώ και δεν συνοδεύουν την αιώνια ψυχή. Έρχεται η οργή του Θεού πάνω σ’ όσους εργάζονται την αδικία. Ας μη πλανόμαστε, κανείς δεν μπορεί να κρύψει τα έργα της ανομίας, διότι όλα μας τα έργα, όλες μας οι σκέψεις, οι επιθυμίες είναι φανερές στο Δίκαιο Κριτή και υπόκεινται στη κρίση του Θεού. Καλλίτερα λίγα, αλλά τίμια, παρά πολλά και άδικα.

Εκείνος, που αγαπά την αδικία μισεί και βλάπτει θανάσιμα την ψυχή του. Αγαπητοί μου Χριστιανοί. Η εργασία, που είναι συνδιασμένη με αδικίες και άνομες πράξεις επιφέρει την οργή του Θεού. Ο Θεός παρέχει την ευλογία Του στον εργάτη της δικαιοσύνης. Ο Θεός ευλογεί την εργασία μας, όταν με πίστη και ελπίδα Τον παρακαλούμε να μας αξιώνει πρώτα της Βασιλείας Του και έπειτα να μας χαρίζει όσα μας είναι απαραίτητα για να περάσωμε το μικρό αυτό χρονικό διάστημα της προσκαίρου αυτής ζωής.

Αδελφοί μου, ας μη σπιλώνουμε την ψυχή μας με έργα άνομα, αλλά ας αγιάζουμε την εργασία μας και την ζωή μας, με την ευλογία του Αγίου μας Θεού. Έτσι αποκτάμε την πραγματική ευτυχία και τον αληθινό πλούτο, που είναι η ευλογία του Θεού.

Του Μητροπολίτη Αντινόης Σεβασμιωτάτου κ.κ. Παντελεήμωνος