Θαύματα Παναγίας Παντανάσσης (1)

1. «Κατά την εγχείρηση δεν αφαιρέθηκε όλος ο όγκος»

Δεκέμβριος 1990

«…Μια νύχτα ενώ κοιμόμουν έκανα ένα δυνατό ροχαλητό, τεντώθηκα και με ανοικτά τα μάτια έπεσα σε κώμα. Οι δικοί μου νόμισαν ότι πέθανα. Μετά τις πρώτες βοήθειες, που μου πρόσφεραν έδειξα σημεία ζωής. Στο νοσοκομείο μου έκαναν πολλές εξετάσεις για αρκετές ημέρες και βρήκαν ότι είχα όγκο στον εγκέφαλο και έπρεπε να χειρουργηθώ το συντομότερο. Αφού εξομολογήθηκα και μου έκαναν το Άγιο Ευχέλαιο, πήγα στο χειρουργείο έχοντας την ελπίδα μου στην Παναγία την Παντάνασσα της οποίας είχα πάντοτε την εικόνα μαζί μου.

Κατά την εγχείρηση δεν αφαιρέθηκε όλος ο όγκος· έμειναν κάποια υπολείμματα. Έτσι είχα αρκετές δυσκολίες -ζαλιζόμουνα, δεν μπορούσα να περπατήσω, ούτε να μιλήσω καλά, με ενοχλούσαν οι θόρυβοι-· λόγω των εορτών των Χριστουγέννων μου επέτρεψαν να βγώ από το νοσοκομείο. Μια ημέρα ενώ ήμουν ξαπλωμένη, και πάνω από το κρεβάτι βρισκόταν η εικόνα της Παναγίας Παντανάσσης, αισθάνθηκα μια ωραία και ανεξήγητη ευωδία που κράτησε γύρω στα δέκα λεπτά και γινόταν πιο έντονη κατά διαστήματα. Στην αρχή οι άλλοι στο σπίτι δεν ένοιωθαν τίποτα· όμως στη συνέχεια αισθάνθηκαν και αυτοί την ευωδία και συγκινημένοι κατάλαβαν την αισθητή επίσκεψη της Παναγίας. Σε μερικές ημέρες επαναλήφθηκε το ίδιο φαινόμενο με την παρουσία της ευωδίας. Είχα την πεποίθηση ότι η Παναγία θα με θεραπεύσει.

Αφού μου έγιναν διάφορες εξετάσεις ξανά, βγήκε ο γιατρός με τα αποτελέσματα της αξονικής τομογραφίας και ρώτησε απορημένος: «Μήπως κάνατε καμιά θεραπεία εκτός νοσοκομείου;». «Όχι» του είπα. «Μα δεν βρίσκω τίποτε! Καμιά σύγκριση με τις παλιές αξονικές», και φώναξε ακόμα ένα γιατρό να τις δεί.

Τότε τους είπα ότι το περίμενα ότι δεν θα βρούν τίποτε· και τους διη-γήθηκα τί συνέβη. Ο γιατρός είπε: «Πιστεύω και εγώ στα θαύματα της Παναγίας, γιατί μου γιάτρεψε την κόρη μου 4 χρονών που έπασχε από λευχαιμία και τώρα είναι μια χαρά».

Ευχαριστώ την Παναγία μας για το θαύμα της

πρεσβυτέρα Ανδρούλλα Παπαχριστοδούλου

2. «Το καρκίνωμα στο δέρμα υποχώρησε»

Δράμα

«Επισκέφθηκα τη Μονή σας το καλοκαίρι του 1994…Στη ξενάγηση άκουσα για την εικόνα της Παναγίας που έχει θεραπεύσει πολλούς καρκινο-παθείς. Επειδή η μητέρα μου είχε ένα τέτοιο πρόβλημα στο δέρμα του προσώπου της, παρεκάλεσα γονατιστός την Παναγία να την θεραπεύσει και έταξα να της χαρίσω τον χρυσό μου σταυρό… Φεύγοντας λοιπόν από τη Μονή πήρα λαδάκι, το οποίο έδωσα στη μητέρα μου και μετά από επάλειψη, το καρκίνωμα στο δέρμα υποχώρησε… Όταν ξαναπήγαμε στο γιατρό του νοσοκομείου Δράμας για τη συνήθη καυτηρίαση, μας είπε ότι δεν χρειάζεται, διότι το πρόβλημα δεν υπάρχει. Από τότε η μητέρα μου είναι τελείως καλά».

Παύλος (υπασπιστής)

3. «Επρόκειτο να εγχειρισθεί σε δύο μέρες»

«Η μητέρα μου βρισκόταν στο «Μακάρειο Νοσοκομείο» Λευκωσίας. Υπόφερε από καρκίνο στην περιοχή του ρινοφάρυγγα, με πολλές αιμορραγίες από τη μύτη και το λαιμό. Τούτο επιβεβαιώθηκε με αναλύσεις και βιοψίες. Επρόκειτο να εγχειρισθεί σε δύο ημέρες… Παρακολουθούσα τηλεόραση στο σπίτι μου. Ήταν μια εκπομπή από τον «Λόγο». Συνομιλητής ήταν ο Ηγούμενος Βατοπαιδίου π. Εφραίμ. Σε μια στιγμή αναφέρθηκε στα θαύματα της Παναγίας Παντανάσσης. Αμέσως έκανα το σταυρό μου, έκανα προσευχή για τη μητέρα μου και έβαλα ένα τάμα. Όλα έγιναν το Φλεβάρη του 1995. Την επομένη ο θεράπων ιατρός του «Μακαρείου» για τη μητέρα μου, συνοδευό-μενος από ασκούμενους ιατρούς, ήλθε να την εξετάσει. Έκπληκτος λέγει στους άλλους· «Πιστεύετε στα θαύματα; Δεν έχει τίποτε!» Πράγματι δεν είχε τίποτε. Έγινε τελείως καλά, δεν εγχειρήσθηκε. Μητέρα μου είναι η Ευδοκία Ν. Παπαευριπίδη, ηλικίας 80 χρόνων και μένει στη Λεμεσό…».

Νίκος Παπαευριπίδης,

πρόσφυγας εκ Μόρφου

4. «Έπασχα από μια ασθένεια στα δύο μου αυτιά»

21 Δεκεμβρίου 1995

«Σας γράφω για ένα θαύμα που έκανε σε μένα τον ανάξιο η Παναγία η Παντάνασσα. Έπασχα από μία ασθένεια στα δύο μου αυτιά, τα οποία έβγαζαν ένα υγρό και μύριζαν απαίσια· επίσης είχα πολλή φαγούρα. Όταν ήρθα στη χάρη της Παναγίας μας στο Μοναστήρι σας, το Φεβρουάριο του 1995, άκουσα από τον Ηγούμενο της Μονής για ένα θαύμα της Παντανάσ-σης από τα τόσα που έχει κάνει. Εκείνη τη στιγμή η πίστη μου και η ελπίδα να γίνω καλά στράφηκε συγκεκριμένα στο θαυματουργό λαδάκι της Παναγίας μας της Παντανάσσης και υποσχέθηκα, ότι όταν γινόμουν καλά ως τάμα θα άφηνα στην εικόνα της το σταυρουδάκι που είχα από τη βάπτισή μου. Μόλις γύρισα στη Λάρισα άρχισα να σταυρώνω απ’ έξω τα αυτιά μου με λαδάκι. Μετά από ένα μικρό διάστημα τριών μηνών άρχισε πλέον να μή μυρίζουν και να μην αισθάνομαι φαγούρα… Σήμερα που σας γράφω είμαι μια χαρά και δοξάζω το Θεό και την Παναγία μας».

Παναγιώτης Οικονόμου, Λάρισα