Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (34)

Συνέχεια από (33)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΕΜΜΕΤΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

3. Εγκώμιον εις την έρημον.

Ω, ερημία μου γλυκεία, Μήτηρ της ησυχίας,

της δυσκολίας σύντροφε, των θλίψεων ξαδέλφη,

της εγκρατείας οδηγέ και σιωπής ομοίως,

του πένθους η συγγένισσα, αδελφή των δακρύων,

δασκάλισσα της προσευχής, εράστρια της ειρήνης,

γεννήτωρ της πραότητος και της ακακοσύνης,

όπου προς ζήλον μας ξυπνάς θερμότατον και βίαν

και εις τας θλίψεις διδασκόμεθα ταπείνωσιν τελείαν,

την ποδηγέτην προς Χριστόν και παθών καθαιρέτην,

την σύνοικον της Χάριτος και της ευχής ευρέτην,

την του νοός γλυκείαν τροφήν και κάθαρσιν ομοίως,

της θεωρίας πρόξενε και γνώσεως ταμείον,

την σύντροφον του φωτισμού, της Χάριτος ακτίνα

και της ψυχής την αίσθησιν καθαίρων την καρδία,

όπου τον Θεόν όψονται εδώ καθώς ορίζει

ο Ιησούς τους καθαρούς, όταν τους μακαρίζει

και ανάβει ο έρως ο γλυκύς προς τον Θεόν και Πατέρα,

ομοίως και προς τον Υιόν και Πανάγιον Πνεύμα,

Αγάπη η πολυθαύμαστος κι΄ έκπληξις του νοός μου,

της αύρας η γλυκεία πνοή πιστός χειραγωγός μου.

Βάσταζε, θρέψε, δίδασκε μέχρις να καταλύσω

το ρυπαρόν σαρκίον μου και προς σε ν΄ αναλύσω

κι΄ αχόρταγα να θεωρώ την γλυκείαν σου θέα,

ω Ιησού, Σωτήρα μου, άμα Πάτερ και Πνεύμα,

ν΄ ακούω και τα άρρητα λόγια σου, Ιησού μου,

οπ΄ άνθρωπος δεν δύναται ζωντανός να ακούη

και να χορτάσω από χαρά μη διακοπτομένην

και άπειρον αγάπησιν την μη αλλοιουμένην

και να προσφέρω διαρκώς ύμνους ευχαριστίας,

δόξαν, τιμήν, προσκύνησιν αληθινής λατρείας·

ευχαίς της Παναγίας μας Θεοτόκου Μαρίας,

της γλυκύτατης σου Μητρός, της πάντων σωτηρίας.

Αμήν.

Συνεχίζεται…