Θείας Χάριτος Εμπειρίες, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (32)

Συνέχεια (31)

(+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

ΕΜΜΕΤΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (Γέροντα Ιωσήφ Ησυχαστή)

1. <Υποσχέσεις της Παναγίας προς τους Αγιορείτες>.

Δεν έπαυσεν ο γηραιός και υψικόμης Άθως,

να τρέφη εις τους πόδας του του φυτά, δέντρα μετ΄ άνθους

όπου μετά την Σταύρωσιν του Σωτήρος Χριστού μας,

εδόθη αυτή η δωρεά εις την μητέρα του Θεού μας,

όταν εις τον Άθω απέπλευσε μετά των Αποστόλων,

τότε έκανε την αίτησιν προς τον Θεόν των όλων,

λέγουσα:«Τέκνον ποθεινόν, Υιέ μου και Θεέ μου,

τούτον τον τόπον χάρισε να κάνω τον μπαξέ μου,

κι΄ απ΄ άκρου σ΄ άκρον μόνη μου εγώ να τον γεμίσω,

μ΄ άνθη και δένδρα λογικά έχω να τον στολίσω.

Να κάνουν λογικούς καρπούς, να τρώγη όποιος θέλει

κι΄ απ΄ όποιο δένδρο αγαπά να τρέχει να γυρεύη

και ασφαλώς με υπομονήν ζητώντας θα το εύρη.

Μηδέ πάλιν να μεριμνά περί του πως θα ζήση,

και μέριμνες περιπλεχθή και την ψυχήν του αφήση».

Αφού έχει μάρτυν αληθή τον Πλάστην και Θεόν μας,

όπου τρέφει τα πετεινά και όλα της γης τα ερπετά,

και πώς λοιπόν το πλάσμα Του το κατ’ εικόνα θείαν,

θ΄ αφήση ανεπιμέλητον και χωρίς προστασίαν;

Ει δε ζητείς και άλληνε δευτέραν μαρτυρίαν,

άκουσε και την Άνασσαν Θεοτόκον Μαρίαν,

όπου λέγει: «Όποιος σταθεί εδώ για τ΄ όνομά μου,

μη αμελών τα χρέη του ποιών το θέλημά μου,

Εγώ θα επιμεληθώ να τον τροφοδοτήσω,

κι εις κάθε θλίψιν κι΄ αρρώστια θα τον υπερασπίσω.

Αλλά και Πρέσβυς συμπαθής, άξιος και μεγάλος,

θα του φανώ στους ουρανούς, όσον εμέ κανείς άλλος.

Διότι εγώ εγέννησα, βάστασα, θήλασά Τον,

τον Κύριόν μου και Θεόν και Σωτήρα πάντων.

Όπου τον παραστέκουνε Θρόνοι και Εξουσίαι,

τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ, Αγγελικαί στρατείαι,

χοροί Μαρτύρων, Προφητών, Αποστόλων κι Οσίων,

έτι κι΄ εγώ η Βασίλισσα όλης της γης και των επουρανίων.

Λοιπόν, αν θέλης, άκουσον και βάσταζε τας θλίψεις,

και του Υιού μου τον σταυρόν, ποτέ σου μην αφήσης.

Και μέλλεις εις τους ουρανούς, ν΄ αγάλλεσ΄ αιωνίως,

ευχαίς πάντων Αγίων τε συν ταίς εμαίς πρεσβείαις.

Αμήν.

Συνεχίζεται…