Το άγχος για την τελειότητα
18 Σεπτεμβρίου 2009
VatopaidiFriend: Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αξία της γυναίκας πάντα ήταν και πάντα θα είναι η δυνατότητα που έχει να δίνει αγάπη στους άλλους. Αυτό είναι που την κάνει και όμορφη (χωρίς κομμωτήριο) και ποθητή (χωρίς γυμναστήριο). Αυτή είναι παράδοση που δεν πρέπει να αλλάξει ποτέ. Ο Θεός την γυναίκα διάλεξε να γεννάει – και ακόμα και αν εκείνη δεν έχει δικά της παιδιά, έχει το χάρισμα από τον Θεό να αγαπάει όλα τα παιδιά του κόσμου. Τί πιο τέλειο από αυτό;
Μαρία Λασσιθιωτάκη – Ψυχολόγος
Το άγχος για την τελειότητα αντιμετωπίζει κυρίως η συγχρονη γυναίκα,ώστε να είναι πάντα πολύ καλή σε όλα.
1.όμορφη και περιποιημένη(κομμωτηριο,πεντικιούρ,μακιγιαζ,ρούχα κλπ
2.ικανή επαγγελματίας πετυχημένη στη δουλειά της
3.ερωτεύσιμη και γοητευτική ,δηλαδή πρέπει να είναι και γυναίκα
4.γυμνασμένη με ένα καλλίγραμμο σώμα
5.δυνατή στις δυσκολες καταστάσεις
6.καλή μητέρα όταν υπάρχει παιδί
7.Ανώτερη και όχι Κατίνα
Η αυτονομία κάθε μορφής και ιδιαίτερα η οικονομική, η αυτοδιάθεση, ο αυτοσεβασμός απλά επέκτειναν την αποδοχή περισσότερων ρόλων, με αποτέλεσμα να νιώθουν εξαντλημένες και εγκλωβισμένες στα κοινά παραδεκτά πρότυπα αλλα΄και τις δικές τους χαραγμένες παραδοσιακές συμπεριφορές.
Σχετικά με το γυναικείο σώμα, παρατηρούμε ότι η ανθρώπινη ιστορία δείχνει πως πάντα ήταν το αντικείμενο για κανόνες και συγκρίσεις. Για παράδειγμα, αν η εποχή καθιερώνει τις παχουλές, οι περισσότερες γυναίκες θα ακολουθήσουν τον κανόνα και αντίστοιχα τις αδύνατες κλπ και θα υποστούν πειθήνια τη σύγκριση, κάτω από το βάρος του ανδρικού βλέμματος και της ανδρικής επιθυμίας. Αν και αυτά τα καθιερωμένα πρότυπα ομορφιάς οδηγούν τις γυναίκες σε ικανοποιητικά αποτελέσματα- γίνονται επιθυμητές- γνωρίζουν ότι δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την φθορά του χρόνου, τότε που η σύγκριση δεν θα είναι επιτυχημένη.
Το άγχος λοιπόν για το πρότυπο της τέλειας γυναίκας προέρχεται από την γυναικεία αμφιθυμία μπροστά σ΄αυτό το παράδοξο, που αδυνατεί να αλλάξει. Αυτή η αδυναμία, από ψυχαναλυτική άποψη σηματοδοτεί την ανάγκη του κοριτσιού να έχει ένα σύντροφο που επιθυμεί, να έλκει το ανδρικό βλέμμα, να είναι επιθυμητό αντικείμενο. Κι αυτό γιατί ο πατέρας δεν είναι τόσο παρών στην οικογένεια όσο η μητέρα. Την παρουσία του λοιπόν θα αναζητήσει με λαχτάρα στην ενήλικη ζωή της, είναι δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να απελευθερωθεί απ΄αυτήν, στο πρόσωπο ενός συντρόφου και για χάρη του θα κάνει τους συνδυασμούς που αυτός απαιτεί, χωρίς να χάσει την αυτονομία της. Η κοινωνία επιβεβαιώνει την ικανότητά της να είναι τέλεια, να εδραιώνει δεσμούς, να τους διατηρεί και την ικανότητα της να αποκτά καινούριους ρόλους και να τους « παίζει» επάξια.
Σε αντίθεση με όλα αυτά, οι άνδρες κρατούν ρόλους και προνόμια που αντέχουν περισσότερο στον χρόνο ή είναι καθορισμένοι και δεδομένοι από παλιά, όπως είναι η δύναμη, η πνευματικότητα και η επαγγελματική επιτυχία.
Η εικόνα της « Κατίνας» είναι άλλο ένα στερεότυπο, που αφορά τις διακρίσεις των φύλων, μια παγίδα, ενώ καθημερινά έχουμε την εμπειρία της ανδρικής μικροψυχιάς, του κουτσομπολιού και του κακόβουλου σχολίου εκ μέρους τους.
Στον εργασιακό χώρο βλέπουμε ότι είναι προνόμιο η θηλυκότητα και η νεότητα αλλά και οι διακρίσεις.
Μια γυναίκα για να επιτύχει- δηλαδή να « κριθεί» από τον ανδροκρατούμενο εργασιακό χώρο πρέπει να αποδείξει πολύ περισσότερα πράγματα από ότι χρειάζεται ένας άνδρας.
Η περιπλοκότητα των ρόλων και η αντιφατικότητά τους οδηγεί τις γυναίκες σε μια προοδευτική εχθρότητα και ανταγωνισμό για το άλλο φύλο, επειδή ουσιαστικά περιμένουν να βρεθούν λύσεις από τους άνδρες και όχι από τις ίδιες, σε κοινωνικό και ατομικό επίπεδο. Η απόφαση μιας απελευθέρωσης από τον εγκλωβισμό της είναι μια συγκινησιακή καταιγίδα, γεμάτη φόβους και ανασφάλειες και από τον κίνδυνο να μείνει μόνη, που της αποκλείουν την δυνατότητα να αποκτήσει μια πανοραμική άποψη της ζωής της.
Ισως οι επόμενες γενιές να ξεκαθαρίσουν το τοπίο, να αναζητήσουν μαζί λύσεις που θα εξασφαλίζουν και στα δυο φύλα την αμοιβαιότητα και το μοίρασμα των ρόλων. Προς το παρόν, φαίνεται οι γυναίκες να « χάνουν» αρκετά όμορφα κομμάτια της ζωής, αλλά τι να κάνουμε κάθε γενιά, κάθε αλλαγή έχει και τους…πεσόντες της. Οι προηγούμενες φεμινιστικές επαναστάσεις κατέθεσαν τον μόχθο τους και φαίνεται ότι οι σύγχρονες γυναίκες καταθέτουν τον δικό τους με την ανάληψη ενός τεράστιου φορτίου , ώστε να είναι ικανές σε όλα.
