Ποίημα για την Μονή Βατοπεδίου (2)

VatopaidiFriend: Αναδημοσιεύουμε το δεύτερο μέρος ενός πανέμορφου ποιήματος του ποιητή Δημήτρη Πολυχρόνη για την Ιερά Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου, το οποίο είχε αναρτηθεί πριν από αρκετό καιρό. Αμέσως μετά ακολουθεί το επόμενο μέρος, το οποίο δεν έχει δημοσιευθεί ως τώρα. Αξίζει πάντως να δείτε και το πρώτο μέρος…

(συνέχεια από 1)

Η Μονή Βατοπεδίου
μέγα θαύμα του Κυρίου!
Μέσα στου κόσμου την ψευτιά
είναι ένα Θαύμα ακόμα!
Θα ‘χεις κατάλευκη ψυχή!
Όταν το μαύρο σου κορμί
θα σου το φάει το χώμα!
Ψάξε για νά ‘βρεις το Χριστό!
Όσο μπορείς ακόμα.

Το μοναστήρι τούτο εδώ
είναι πιο πάνω απ’ τις Καρυές
μακριά από τη Δάφνη,
το βλέπω τώρα από κοντά
μοιάζει χρυσό Στεφάνι!

Ήρθα να δω Θαύμα Τρανό!
Της Παναγιάς τη Ζώνη!
Και τους μικρούς καλόγερους
που μοιάζουν σαν ευζώνοι,
όταν φυλάνε ολημερίς
της Παναγιάς τη Ζώνη!
Που άλλοτε καίει σαν φωτιά!
Κι άλλες φορές ιδρώνει!

Όσο πλησιάζω πιο κοντά
η φλόγα δυναμώνει,
είναι ένα Θαύμα Ζωντανό!
Της Παναγιάς η Ζώνη!
Νύχτα και μέρα τη φυλούν
βράδυ πρωί την προσκυνούν
εχθρός δεν την ζυγώνει,
όσο πλησιάζω πιο κοντά
το αίμα μου παγώνει!

Νιώθω στο στήθος την καρδιά
να με αναστατώνει,
ποιος είμαι εγώ, ο αμαρτωλός;
που ήρθα τώρα για να δω
της Παναγιάς την Ζώνη;

Μου έχουν ανέβει οι παλμοί
και το κορμί ιδρώνει,
το αμαρτωλό μου παρελθόν
Θεέ μου, πώς με σκοτώνει…
σε Άγιο μέρος βρίσκομαι
και αυτό με ταπεινώνει,
της αμαρτίας η φωνή
βουβό με καθηλώνει!

Ο φόβος μου για τ’ άγνωστο
συνέχεια μεγαλώνει,
όσο πλησιάζω πιο κοντά
να δω με μάτια ανοιχτά
της Παναγιάς τη Ζώνη!

Κόσμος πολύς είναι εδώ
αρχίζει να νυχτώνει
και όλοι περιμένουν στη σειρά
για νά μπουνε στην εκκλησιά
να δουν την Άγια Ζώνη!
Την ζώνη αυτή την Ιερή!
Που καίει και ιδρώνει,
Μεγάλο Θαύμα Σπάνιο!
Της Παναγιάς η Ζώνη!

(συνεχίζεται)

Πηγή: “Άγιον Όρος: Ποιητικό Οδοιπορικό” του ποιητή Δημητρίου Πολυχρόνη.