Ησυχίας Αιτία (ποίημα)

 

Άκουσα, έγραψα και ψέλλισα καρδίας στίχους.

Αποτυπώματα ενός αιώνα, ασκήσεων ήχους.

Από το μπαξέ του ουρανού, μελίρρυτα χείλια,

θείου έρωτα επωδός, αγάπης, λόγια χίλια.

Κάθε ψυχή του κατ΄ εικόνα, ευθέως συγκλονίζουν

σαν γιασεμιά, άνοιξη ολάνθιστα, μύρο σκορπίζουν.

Τα μάζεψα μες την καρδιά, που την σκεπάζει ερημιά

και άγαρμπα τόλμησα, να αντιγράψω φλεγόμενη καρδιά

Απαίδευτοι στίχοι. Υποκλίνομαι στη μητέρα του αγιασμού

ψηλαφώντας άφωνος μαρτυρία, ζώντος Θεού αληθινού.

Τι όμως να γράψω, πώς την αλήθεια να πω. Εμβρόντητος μένω σιωπών

βιώνοντας, λόγους παράκλησης μέσα από αναμνήσεις θείων μορφών.

Ο Γέρων είπε, Ησυχίας αιτία, διαθήκη αυτό και αποχώρησε χαμογελών.

 

Νεόφυτος Κωνσταντίνου