Θαύματα εικόνος Παναγίας Γοργοεπηκόου Ιεράς Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου Μάνδρας Αττικής (4)
28 Αυγούστου 2009
Η αόρατη πινακίδα
Ήταν 26 Ιουνίου 1997.
Επέστρεφα από τον Ἀγιο Νεκτάριο πού είναι στο Λαύριο και έλεγα πάντα μέσα μου: Όποια και αν είναι η χάρις σου Παναγία μου, Ελεούσα, Γλυκοφιλούσα, Παμμακάριστος, Φανερωμένη, βοήθησε και μένα στα τόσα μου προβλήματα. Και ξαφνικά στα δεξιά του δρόμου (Λεωφόρος Λαυρίου, στο ύψος – Καλυβιών προς Μαρκόπουλο) διάβασα μια πινακίδα: «Ιερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου – Μάνδρα Ελευσίνας). Ήταν μάλιστα γραμμένη με βυζαντινά γράμματα, σαν αυτά πού είναι στο εξώφυλλο του ιστορικού της Μονής, οπως είδα αργότερα όταν πήγα να προσκυνήσω τη χάρη της. Σταμάτησα, το σημείωσα και την μεθεπομένη, 28 Ιουνίου, ανέβηκα και προσκύνησα την Ιερή εικόνα της.
Ήμουν απελπισμένη από σοβαρά οικογενειακά μου προβλήματα.
Με πλησίασε η Ηγουμένη και με λόγια αγάπης μ΄ έκανε να πιστέψω ότι η Παναγία είναι εκεί για όλους μας και αποκλείεται να μη βοηθήση κι εμένα.
Με ρώτησε πώς βρέθηκα στη Μονή κι όταν της είπα ότι είδα την πινακίδα στο σημείο πού προανέφερα μου είπε ότι δεν υπήρχε ποτέ τέτοια πινακίδα εκεί.
Παραξανεύτηκα και ξαναπέρασα, αλλά πράγματι δεν υπήρχε. Η Παναγία την παρουσίασε μπροστά μου και τα μάτια της ψυχής μου την διάβασαν. Η Παναγία με οδηγούσε κοντά της για να με παρηγόρηση και να μου δώση λύσεις στα πολλά μου προβλήματα, πού σιγά-σιγά άρχισαν να λύνονται. Κάθε φορά πού γονατίζω μπροστά στην ιερή εικόνα της, πάντα κάποια λύση στα αδιέξοδα μου βρίσκεται.
Ευχαριστώ την Παναγία την Γοργοεπήκοο πού με ώδήγησε στο Ιερό βουνό της Μάνδρας με τέτοιο θαυματουργικό τρόπο.
Αγγελική Μαστρολέων, Πειραιάς
Η Παναγία μπροστά στο Ταμείο της Εφορίας πληρώνει το χρέος μου.
Σ΄ ευχαριστώ Γοργοεπήκοε.
Η αδελφή μου Ουρ. Μαν. Χήρεψε προ 5 περίπου ετών. Έμεινε μόνη με ένα αγοράκι 8 περίπου ετών τότε.
Σε ένα περίπου χρόνο από τον θάνατο του άντρα της, της ήρθε από την Εφορία Μεγάρων μια ειδοποίηση να πάη να τακτοποίηση ένα μεγάλο ποσόν πού εκκρεμούσε από παλιές επιχειρήσεις του άντρα της. Πράγματι είχε επιχείρηση μεγάλη τότε γύρω στα 1970, και είχε πέσει έξω.
Η αδελφή μου περίλυπος ήρθε και το είπε μονάχα σε μάς, δηλαδή στην μητέρα μου και σε μας τις δύο αδελφές της, και μας παρακάλεσε να μην το πούμε πουθενά.
Πήγε στην Εφορία και ζήτησε να μάθει το ποσόν και πώς θα μπορούσε να το τακτοποίηση. Της είπε ο Έφορος ότι εκείνη την ήμερα δεν μπορούσε να την εξυπηρέτηση γιατί είχε πολύ κόσμο και θα έπρεπε να δη το φάκελλο με προσοχή. Της είπε λοιπόν να του τηλεφωνήση σε δύο-τρείς ημέρες.
Πράγματι, αφού πρώτα ήρθαμε στην Γοργοεπήκοο και προσευχηθήκαμε να πάνε όλα καλά, και να το τακτοποίηση το θέμα, όπως μόνο εκείνη ήξερε και μπορούσε, διότι χρήματα δεν υπήρχαν.
Σε τρεις μέρες πού πήρε τον Έφορο να της πει το ποσόν, άκουσε κάτι πού δεν πίστευε στα αυτιά της. «κα Μαν., το χρέος σας τακτοποιήθηκε, ήρθε χθες μία κυρία και ξόφλησε όλο το χρέος, ο φάκελλος έκλεισε.» Η αδελφή μου τον ρώτησε πώς και τί, διότι η ίδια δεν είχε πάει να πλήρωση.
«Δεν ξέρω», της είπε, «ποιά ήταν η κυρία. Το θέμα είναι ότι ο φάκελλος έκλεισε, διότι πληρώθηκε το χρέος».
Σημειωτέον δεν το είχαμε πει πουθενά, δεν το ήξερε κανείς.
Το ήξερε ομως η Παναγία και έτρεξε…
Η αδελφή μου ολη την ώρα ψιθυρίζει και λέει: «Και μόνο γλυκεία μου ΤΙαναγία πού το σχέπτομαι αυτό το πρωτάκουστο θαύμα και μόνο πού σχέπτομαι πώς ήλθες η ιδία μέσα στην Εφορία και κράτησες στα άχραντα σου χέρια χρήματα της δικής μας απρόσεκτης ανθρώπινης συναλλαγής, πού περπάτησες μέσα στον θορυβώδη χώρο της Εφορίας για μένα την ανάξια και αμαρτωλή, φλέγεται η καρδιά μου να το διαλαλήσω σε ολον τον κόσμο, ποιά θύρα πέρασες, ποιά σκάλα ανέβηκες, σαν αληθινός άνθρωπος, ποιος ήταν ο ευλογημένος αυτός ταμίας πού πήρε από τα αγιασμένα χέρια σου τα χρήματα χωρίς να συγκλονιστεί ανεξήγητα; Καμπάνες δεν χτύπησαν στο πέρασμα σου, Παναγία μου, αλλά χτυπούν μέσα στην καρδιά μου και θα χτυπούν οσο θα υπάρχω με δάκρυα ευγνωμοσύνης, πού με αξίωσες να ζήσω τέτοιο θαύμα, εγώ η ασήμαντη δούλη του Θεού.
Καθηγουμένη, φιλώ την δεξιάν σας.
Χίλια ευχαριστώ Παναγία Γοργοεπήκοε.»
Δ.Π., Χαϊδάρι
9-12-2001, Μετά από 16 χρόνια έγινα μητέρα
Ποσα όνειρα αλήθεια δεν κάναμε όταν παντρευτήκαμε, όνειρα για μας και τα παιδιά πού θα αποκτούσαμε, πόσο θα τ΄ αγαπούσαμε, μα γίνεται και διαφορετικά αφού θα είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μας; Όνειρα, όνειρα ατελείωτα. Νομίζαμε ότι στα χέρια μας κρατούσαμε την ευτυχία.
Μα ο καιρός περνούσε, χρόνοι διαδέχονταν άλλους χρόνους, πέρασαν έτσι, πέντε, δέκα, δεκαπέντε και παιδί δεν είχαμε.
Η θλίψη ήταν πλέον χαραγμένη στα πρόσωπα μας και ο πόνος είχε μόνιμη κατοικία στην καρδιά μας. 16 χρόνια δίχως ν΄ ακούσουμε κι εμείς τις γλυκές λεξόύλες «μαμά-μπαμπά» που πρωτοψελίζουν τα μωρά.
Η Παναγία μας όμως δεν μας είχε ξεχάσει και μετά από 16 χρόνια γάμου έκανε το μεγάλο θαύμα της και μας εχάρισε ένα αγοράκι. Τον πόνο διαδέχθηκε τώρα η χαρά και η ευτυχία πού μας έφερε το δώρο της Παναγίας μας το μωρό μας.
Γεννήθηκε στις 11-12-2000 και με τη χάρη της να μας είναι γερό και δυνατό.
Νίκος & Δέσποινα Σπανοπούλου, Ασπρόπυργος
Έλα πιο κοντά μου να ελθω και εγώ
Αρρώστησε ο άνδρας μου Επαμεινώνδας με βαρεία μελαγχολία, κατάθλιψη λένε οι γιατροί. Ένα μήνα περάσαμε την πιο άσχημη περίοδο της ζωής μας. Κάθε μέρα πηγαίναμε και σε άλλο γιατρό με αποτέλεσμα όλοι να μας λένε τα ίδια πράγματα. Να μας δίνουν φάρμακα να τα πίνει ο Επαμεινώνδας και να μην καταλαβαίνει τίποτα. Κοινώς «φυτό». Μας σύστησαν να τον κλείσουμε σε νευρολογική κλινική, καταλαβαίνετε την κατάσταση της οικογενείας. Πέσαμε γονυκλινώς εγώ και τα 3 παιδιά μου και τ΄ αδέλφια μου, στον Παντοδύναμο Κύριο μας και στην Μητέρα Του την Γοργοεπήκοο, για να μας σώσει απ΄ αυτό το μαρτύριο πού ζούσαμε. Πήγαμε τον άνδρα μου στο Μοναστήρι της και με βαθειά πίστη προσευχηθήκαμε στην Κυρία του κόσμου. Και δεν άργησε να μας ακούσει την ιδια μέρα! Φεύγοντας από το Μοναστήρι και πηγαίνοντας στην αδελφή μου, πού μένει στην Ελευσίνα, στο δρόμο άκουσε ο άνδρας μου την φωνή της Παναγίας πού ερχότανε από το Μοναστήρι να τοΰ λέει: «Έλα πιο κοντά μου για να έρθω κι έγώ». Ξαφνικά βλέπω τον άνδρα μου να συνέρχεται, να χαμογελάει κάνοντας τον σταυρό του και να μου εξηγεί τί άκουσε. Από εκείνη την στιγμή σταμάτησε το μαρτύριο τοΰ Επαμεινώνδα πού κράτησε έναν ολόκληρο μήνα. Αμέσως σταμάτησε τα φάρμακα και μέχρι αυτήν την στιγμή είναι πολύ καλά. Δοξασμένο το όνομα της Παναγίας της Γοργοεπηκόου, πού τόσο πολύ μας λυπάται και μας βοηθάει τους ανάξιους και αμαρτωλούς.
Σ΄ ευχαριστώ Γλυκεία Παναγία, Μητέρα όλου του Κόσμου. Ευχαριστώ!!!
Άννα Καλαμούκη, Πειραιάς
Πηγή: Χρυσούλας Χατζηγιαννιού, Φιλολόγου
“Η Κυρία Γοργοεπήκοος” Από την αιβατωβαμένη Σμύρνης στα βουνά της Μάνδρας
Έκδοσις Ε΄, Ιεράς Κοινοβιακής Μονής, «Παναγίας της Γοργοεπηκόου»
Μάνδρα Αττικής, 2002
ISBN: 960-86213-0-5
