Γιορτή 15 Αύγουστου (Ποίημα)

Ακου η καμπάνα σήμανε, σπεύδω στο παρεκκλήσι

γιορτή 15 αύγουστου, σε λίγο θα χτυπήσει.

Η αγρυπνία ξεκίνησε, στάθηκα στο στασίδι

το κομποσκοίνι άρχισε, στα χέρια δε θα μείνει.

Η θεωρεία γέμισε στο «Δόξα εν Υψίστοις»

και η εκκλησιά ευωδίασε, των πάντων είσαι κτίστης.

Ξάφνου μπροστά μου ο Ιωσήφ, μέσα στο φως λουσμένος

τα μάτια τρέχουνε βροχή, στο «να είσαι ευλογημένος»

Ω! Γέρων, δε με ξέχασες, στο εκκλησάκι ήρθες

άκουσες πόνο καρδιακό και απ΄ το ιερό εξήλθες.

Την Κύπρο βλέπω και πονώ, σε Αγαρηνών μαχαίρια

μα τι να κάνω, τι μπορώ, με δύο μόνο χέρια.

Γιορτή 15αύγουστου, μα ουρανός μολύβι

παντού κρατούσε ο όλεθρος, σβηστό κάθε καντήλι.

Αντί να παν στην εκκλησιά, τρέχουν για να σωθούνε

και έμειναν οι Απόστολοι, μόνοι για να θρηνούνε.

«Ω. ,της καρδίας μου συγγενή, ψυχή ευλογημένη

κράτα τη μνήμη στο Χριστό και η λευτεριά προσμένει.

Τέκνον μου, ο Πανάγαθος και η πρόνοια η θεία

επέτρεψαν για να χαθεί για λίγο η ελευθερία.

Όργανο είν΄ παιδευτικό, οι βάρβαροι στον τόπο

μέχρι η καρδιά σας να χτυπά, με τον σωστό τον τρόπο.

Γιορτή 15αύγουστου, η πασχαλιά του θέρους

κοντά η ανάσταση ξανά, που θα μας βρεί, ελευθέρους.

Η θάλασσα τους έφερε, μα η αλμύρα θα ξεράσει

κάθε άπιστος και Αγαρηνός, εις την Τουρκιά θα φθάσει.

Το ζήτησε η Παντάνασσα, απ΄ τον Υϊό, η Κυρία

στην νήσο που αγάπησε, να δώσει ελευθερία».

 

Ελευθέριος Κυθρεώτης