«Συ τον καλόν οίνον τετήρηκας έως άρτι…» Από την νηπτική διδασκαλία του Γέροντα Αιμιλιανού (1)
21 Αυγούστου 2009
VatopaidiFriend: Με την ευκαιρία της ονομαστικής εορτής και τη συμπλήρωση 75 χρόνων από την γέννηση του σεβαστού Γέροντα Αιμιλιανού, Προηγουμένου της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας Αγίου Όρους, o οποίος κατά τις ανεξιχνίαστες βουλές της θείας Πρόνοιας δοκιμάζεται με το πρόβλημα υγείας που έχει τα τελευταία χρόνια «ως χρυσός εν χωνευτηρίω», δημοσιεύουμε δύο άρθρα που αναφέρονται σ’ αυτόν. Το παρόν από τον Ηγούμενο της εν λόγω Μονής Γέροντα Ελισσαίο και το άλλο που ακολουθεί από τον ιερομόναχο Σεραπίωνα Σιμωνοπετρίτη, Οικονόμο του Ιερού Κοινοβίου του Ευαγγελισμού στην Ορμύλια Χαλκιδικής.
Μέσα εις τον κόσμον -μας έλεγε κάποτε ο Γέροντας Αιμιλιανός- στην δική μας την εποχήν υπάρχουν πάρα πολλοί άγιοι. Είναι η ζωή τέτοια, που τους βάζει μέσα σε μια πορεία σκανδάλων, δηλαδή πειρασμών και θλίψεων, και αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν μίαν τρομεράν υπακοήν και υπομονήν. Και αυτό το πράγμα τους αγιάζει. Επίσης, θέλοντας να ζήσουν μίαν ζωήν πνευματικήν, ξεκινάνε από τον φωτισμόν του μοναχισμού. Δηλαδή τα βιβλία τους και η προσευχή τους είναι κατά μίμησιν των μοναχών, κάνουν ακολουθίες, κάνουν κομποσχοίνι, και μάλιστα χωρίς να έχουν την ακηδίαν που πολλές φορές παραλύει την ζωήν των μοναχών. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ψυχές θλιβόμενες, δηλαδή πιεζόμενες, υποφέρουσαι από τας οδύνας της ζωής, και δεν έχουν σκληρότητα. Προσέχουν και το στόμα τους, κάνουν τις ακολουθίες τους, υπερβαλλόντως κουραζόμενοι. Και έχουν απτά σημεία αγιότητος, που μπορεί να μην είναι ένα θαύμα, αλλά είναι καρποί του Πνεύματος. Η καθημερινή τους ζωή είναι αγία.
Στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, όπου είχαμε κληθεί εφέτος (2004) στην πανήγυρη της Παναγίας της Παραμυθίας και του οσίου Μαξίμου του Γραικού, φωτιστού των Ρώσσων, ο Πανοσιολογιώτατος Καθηγούμενος Αρχιμ. Εφραίμ, μας έκανε την τιμή να μας αναθέσει να τελέσωμε την κουρά ενός δοκίμου, ο όποιος έλαβε το όνομα Αιμιλιανός. Τούτο έγινε από ειλικρινή αγάπη, σεβασμό και εκτίμηση στο πρόσωπο και στην μοναχική εργασία του Γέροντος ημών Αιμιλιανού, τόσον του Γέροντος Ιωσήφ, όσον και του λίαν αγαπητού ήμιν Πανοσιολογιωτάτου Καθηγουμένου.
Στο συνοδικό της Μονής, μετά την πανήγυρη και την κουρά έγινε αυτοσχεδίως αναφορά στην συνέχεια της μοναχικής παραδόσεως μέσω των προσώπων των Γερόντων. Εκεί επί τη ευκαιρία μας ζητήθηκε από τον υπεύθυνο του περιοδικού «ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ» να συνεχίσωμε τον λόγο για τον σεβαστό μας Πατέρα, τον Γέροντα Αιμιλιανόν, προς ενίσχυσιν των εν τω κόσμω αγωνιζομένων αδελφών μας. Συνεχίζοντας λοιπόν τον λόγον εκείνον προτιμήσαμε να προσφέρωμε «τον φωτισμόν του μοναχισμού», τον πεφωτισμένο δηλαδή λόγο του Γέροντος, στοιχεία γύρω από ένα θέμα που αποτελεί, θα λέγαμε, την πεμπτουσία της διδασκαλίας του: την νήψιν.
Το απόσταγμα αυτό της πνευματικής ζωής μας χαρίζει την ορμήν που χρειαζόμαστε για να μπορέσωμε να ζήσωμε τον Θεόν. Θέλοντας και μή, αισθάνεσαι μια παρόρμηση να βάλεις αρχή μιας βαθύτερης πνευματικής ζωής. Ευχόμαστε λοιπόν το νηπτικό βίωμα του Γέροντος Αιμιλιανού να γίνει οίνος ευφραντικός των καρδιών και μέθη νηφάλιος των εν Χριστώ αδελφών μας.
Αρχιμ. Ελισσαίος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας, Άγιον Όρος
συνεχίζεται…
Πηγή: «Πεμπτουσία», τχ. 14, σ. 115-118.
