Ο επίσκοπος Κολουέζι κ. Μελέτιος με τους κληρικούς της επισκοπής του

του αρχιμ. Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλου, Πρωτοσύγκελλου Ι. Μητροπόλεως Σισανίου και Σιατίστης

Ο Κύριος απευθυνόμενος στους μαθητές Του, τους έστειλε σε όλον τον κόσμο για να βαπτίσουν και να διδάξουν. Υπό ποιες προϋποθέσεις όμως; Ας μη λησμονούμε ότι είχαν δεχτεί πλούσια τη χάρη το Αγίου Πνεύματος, έζησαν από κοντά το Χριστό, πέρασαν πειρασμούς δίπλα στο Χριστό, άκουσαν τη διδασκαλία Του, αυτόπτες και αυτήκοοι γενόμενοι.

Να θυμηθούμε, για παράδειγμα, τον Απόστολο Πέτρο, ο οποίος έφτασε στην τριπλή άρνηση κατά του διδασκάλου Του (όντως μεγάλη πτώση!), αν και λίγο πρωτύτερα μεταμορφώθηκε πάνω στο Θαβώρ και αξιώθηκε να δει το Χριστό μέσα στη δόξα Του, όπως πραγματικά είναι. Δεν αφομοίωσε τη Χάρη που πήρε; Πιθανόν ναι, το σημαντικότερο όμως είναι να καταλάβουμε ότι τα πικρά, καυτά της μετανοίας δάκρυα είναι εκείνα που τον κάνουν να συνέλθει και να αλλάξει εντελώς νου (μετά-νοια), αποφεύγοντας το δόλιχο της απελπισίας με συνέπεια το σωματικό και, κυρίως, τον πνευματικό θάνατο, πράγμα που δεν απέφυγε ο Ιούδας , μεταμεληθείς αλλά όχι μετανοήσας. Αργότερα , ο Κύριος με την τριπλή ερώτηση –γεμάτη αγάπη!- αν ο Πέτρος τον αγαπά, γιατρεύει το τραύμα της τριπλής πτώσεως, ο δε μαθητής χαριτώνεται από τον Χριστό να «ποιμαίνει τα πρόβατά του». Γίνεται κήρυκας του Ευαγγελίου, ποιμένας και Ιεραπόστολος.

Είναι το κάλεσμα λοιπόν εκείνο που νοηματοδοτεί τον όρο «ιεραποστολή». Στις περισσότερες των περιπτώσεων μάλιστα (Ησαΐας, Μωυσής, Ιωνάς, κ.λπ) συναντάει την επιφυλακτικότητα και ίσως και την άρνηση από πλευράς καλουμένου. Ακολουθεί όμως κατόπιν ολοπρόθυμη η υπακοή στο θείο θέλημα.
Καλούμενος, ας δέχεται κάποιος. Μη καλούμενος γιατί κοπιάζει και τρέχει; Που τρέχει; Να βρει ποιους; Να τους πει τι; Τι περιμένει απ’ όλη αυτή τη σωματοψυχική δραστηριότητα που βαπτίζει μέσα του «Ιεραποστολική δράση» ενώ με έξοχο τρόπο ο μακαριστός γέρο-Παΐσιος ονόμαζε Ιεραποστολική «βράση» που μάλλον δυσκολεύει ή και εμποδίζει το έργο του Θεού;

Ζώντας και εγώ λοιπόν αυτές τις μέρες στο Ιεραποστολικό Κλιμάκιο του Κολουέζι, έπειτα από πρόσκληση του Θεοφιλεστάτου κ. Μελετίου και την ολοπρόθυμη ευλογία του Επισκόπου μου, Σεβασμιωτάτου Σιατίστης κ. Παύλου, θαύμασα και απόρησα και φοβήθηκα. Γιατί;

Πρώτα από όλα έιναι να θαυμάζει κανείς ότι ο σπόρος που έριξε ο μακαριστός π. Κοσμάς Γρηγοριάτης, ο οποίος σημειωτέον δεν έκαμε προσωποπαγές ατομικό έργο όντας σε συνεχή επαφή και εκζητώντας πάντοτε τις συμβουλές της Επισκοπικής του αρχής, επέφερε καρπό εκατονταπλασιάσαντα. Βαπτίσεις, κατηχήσεις, πληθώρα κληρικών και μαθητών, εξομολογήσεις, ραδιοφωνικός σταθμός, καθημερινές ακολουθίες με έξοχα ελληνικά –όταν ακούγονται- σε βυζαντινό μέλος, όπως και γαλλικά και σουαχίλι, από πολυάριθμες χορωδίες οικοτρόφων, φοιτητών και μαθητών. άψογη τήρηση του τυπικού που τείνει προς τον αγιορείτικο τύπο, άκρα ησυχία (και εντός του Ιερού Βήματος!) κατά την τέλεση των ακολουθιών, σεβαστές παρουσίες. Όμως εκείνο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν η επιμέλεια στην μελέτη, οι ορθές απορίες όπως και η σοβαρότητα των 45 περίπου κληρικών που συμμετείχαν στο σεμινάριο που διοργάνωσε η εδώ Ι. Επισκοπή και όπου ο Θεοφιλέστατος Κολουέζι εδίδαξε την λειτουργική και εξομολογητική, άλλοι δύο καταρτισμένοι ιερείς άλλα αντικείμενα, εγώ δε την Θεολογία της Λειτουργίας. Ορισμένες ερωτήσεις εγίνοντο σε άψογα γαλλικά, άλλοτε υπήρχε συνεχής μετάφραση των γαλλικών σε στη σουαχίλι, μία από τις τέσσερις τοπικές διαλέκτους που ομιλούνται στο Κονγκό, ενώ η γαλλική είναι η επίσημη γλώσσα παντού.

Οι αδελφοί και συλλειτουργοί ιερείς, με συγκινητικό τρόπο, κρατούσαν συνεχώς σημειώσεις, πολλές σημειώσεις ο καθένας τους. Υπήρχε μια δίψα, η οποία φαίνεται και από το γεγονός ότι έφτασαν εδώ, διανύοντας τεράστιες αποστάσεις -σε ορισμένες περιπτώσεις πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων- με την Επισκοπή να καλύπτει τα έξοδα της μετακίνησης τους, αφήνοντας πίσω υπερπολύτεκνες οικογένειες με πέντε, δέκα ως και …δεκαέξι παιδιά! Καταστάσεις ασύλληπτες για την δική μας νοοτροπία. Είναι να φοβάται κανείς.

Το γεγονός πάντως είναι ότι αργά (σύμφωνα με τον Άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς) αλλά σταθερά, πορεύεται ο Χριστός μέσα στον αγρό της Ιστορίας και ότι τα βήματα Του, ιδιαίτερα εδώ στην Αφρική, γίνονται αισθητά κάπως περισσότερο, ίσως επειδή είναι πιο ανοιχτές οι καρδιές και υπάρχει και περισσότερος πόνος.

Ευχαριστώ το Θεό, τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Κολουέζι κ. Μελέτιο και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπό μου Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλο για την ευκαιρία που μου έδωσαν να μάθω «πνευματικά γράμματα» κοντά στους Αφρικανούς αδελφούς και συλλειτουργούς, όπως και γενικότερα στους συμπαθέστατους και ευλαβείς λαϊκούς, άνδρες και γυναίκες οιασδήποτε ηλικίας, με την ευκαιρία της καθημερινής επαφής και τους παρακαλώ πάρα πολύ «να με εύχονται».

Αρχιμανδρίτης π. Εφραίμ Γ. Τριανταφυλλόπουλος
Πρωτοσύγκελλος Ι. Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης
Κολουέζι, Ιούλιος 2009

Πηγή: Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός