Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑ

 

Ιδρυτής της δυναστείας είναι ο Βασίλειος Α’ (867-886). Η μεγάλη Μακεδονική δυναστεία αντικατέστησε την εξ Αμορίου. Τον Μάιο ο Μιχαήλ Γ’ ο Μέθυσος έστεψε συναυτοκράτορα τον Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα. Συγκυβέρνησαν μέχρι την 23η Σεπτεμβρίου του 867 , ημερομηνία δολοφονίας του Μιχαήλ Γ’. Έκτοτε και για δύο αιώνες ( μέχρι το 1025) η δυναστεία αυτή ανέδειξε σπουδαίους και ικανούς αυτοκράτορες, οι οποίοι ανόρθωσαν το Βυζαντινό κράτος και το οδήγησαν στην Βυζαντινή Εποποιΐα των ετών 959 – 1025. Ο διάδοχος του Βασιλείου ήταν ο Λέων Στ’ ο Σοφός (886 – 912) με συναυτοκράτορα τον Αλέξανδρο (886 – 913). Στην πραγματικότητα κυβέρνησε μόνος, διότι ο Αλέξανδρος περί άλλων τύρβαζε. Υπήρξε μαθητής του Μ. Φωτίου, είχε εξαιρετική παιδεία και άφησε σπουδαίο λογοτεχνικό και νομοθετικό έργο. Την 11 Μαΐου 912 πέθανε ο αυτοκράτωρ Λέων Στ’ και άφησε διάδοχο τον επταετή γιο του Κωνσταντίνο Ζ’. Συμβασιλέας ορίσθηκε ο αδελφός του Λέοντα, Αλέξανδρος. Αυτός κυβέρνησε μέχρι την 6η Ιουνίου του 913, ημερομηνία θανάτου του. Μέχρι το 919 την εξουσία ασκεί η αντιβασιλεία (επιτροπή) με πρόεδρο τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Νικόλαο Α’ Μυστικό και μέλη την αυτοκράτειρα Ζωή και τους μαγίστρους Στέφανο και Ιωάννη Ελλαδά(2).

Το 919 αναλαμβάνει την αντιβασιλεία ο Ρωμανός Α’ Λεκαπηνός, δρουγγάριος (ναύαρχος) του αυτοκρατορικού στόλου, με σκοπό να προφυλάξει την δυναστεία από επιβούλους. Στη συνέχεια, όμως, ονομάζεται «βασιλοπάτωρ», καθώς πάντρεψε την κόρη του Ελένη μα τον Κωνσταντίνο. Από τον Σεπτέμβριο του 920 ανακηρύσσεται Καίσαρας και τον Δεκέμβριο ο γαμβρός του τον στέφει αυτοκράτορα. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Ρωμανός έστεψε βασιλείς τους τρεις γιούς του, Χριστόφορο, Στέφανο και Κωνσταντίνο, δημιουργώντας μια μικρή δυναστεία δίπλα στη Μακεδονική, την οποία δεν κατάργησε. Ο Χριστόφορος πέθανε το 931 και άφησε μόνους διαδόχους τους Στέφανο και Κωνσταντίνο. Υπήρχε και τέταρτος γιος του Ρωμανού, ο Θεοφύλακτος, αλλά αυτός ακολούθησε εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Στις 16 Δεκεμβρίου 944 οι Στέφανος και Κωνσταντίνος απομάκρυναν πραξικοπηματικά τον πατέρα τους από την εξουσία και τον εξόρισαν στην νήσο Πρώτη. Έκεί πέθανε το 948 μ.Χ. Το πραξικόπημα στο παλάτι προκάλεσε την ανησυχία του λαού της Κωνσταντινούπολης. Το πλήθος, όπως μας πληροφορεί ο επίσκοπος Κρεμώνας Λιουτπράνδος, αυτόπτης μάρτυρας των γεγονότων, ενδιαφερόταν για την ζωή του Κωνσταντίνου Ζ’, νομίμου διαδόχου του θρόνου και πορφυρογέννητου, και όχι για την ζωή του Ρωμανού ή των γιών του(3). Οι γιοί του Ρωμανού έστησαν παγίδα για να εξοντώσουν και τον Κωνσταντίνο, αλλά το σχέδιό τους αποκαλύφθηκε και αντιμετωπίστηκε έγκαιρα από τον Κωνσταντίνο, που τους συνέλαβε και τους εξόρισε στην νήσο Πρώτη, μαζί με τον πατέρα τους, ο οποίος τους υποδέχθηκε με άφθονο σαρκασμό(4).

Ο Κωνσταντίνος Ζ’ έμεινε μόνος αυτοκράτωρ στις 27 Ιανουαρίου 945 μ.Χ. και έλαβε το προσωνύμιο Πορφυρογέννητος. Υπήρξε και αυτός σημαντικός αυτοκράτορας. Κατά το παράδειγμα του πατέρα του, υπήρξε λόγιος με σπουδαία έργα, τα οποία σώζονται μέχρι τις μέρες μας και μας μεταφέρουν με συστηματικό τρόπο, γνώσεις του παρελθόντος. Συνέχισε το έργο του Ρωμανού στις εσωτερικές και εξωτερικές υποθέσεις, έχοντας στο πλευρό του άξιους συνεργάτες, όπως οι Φωκάδες και οι Τορνίκιοι. Πέθανε στις 9 Νοεμβρίου του 959 μ.Χ.

Ο γιος του Ρωμανός Β’ ανέλαβε την εξουσία μετά τον θάνατο του πατρός του το 959. Είχε νυμφευθεί την ανήλικη κόρη του βασιλιά της Προβηγκίας και Ιταλίας Ούγωνος, Βέρθα που μετονομάσθηκε Ευδοκία και πέθανε το 949. Νυμφεύθηκε ξανά το 956 την Αναστώ, που ονομάσθηκε Θεοφανώ, κόρη ταπεινής καταγωγής και μητέρα δύο τέκνων, των διαδόχων Βασίλειου Β’ και Κωνσταντίνου Η’. Τον Ρωμανό οι πηγές αναφέρουν ως φιλήδονο και μέθυσο, με ροπή στην κραιπάλη, όμως η επιτυχημένη βασιλεία του, αν και σύντομη, μας δείχνει πως επρόκειτο για άνθρωπο νουνεχή με ικανότητα στην επιλογή άξιων συνεργατών, ένας εκ των οποίων ήταν ο ευνούχος παρακοιμώμενος Ιωσήφ Βριγγάς, εκπρόσωπος της γραφειοκρατικής αριστοκρατίας και κεντρικό πρόσωπο στα γεγονότα που ακολουθούν, μέχρι την άνοδο του Νικηφόρου Φωκά στον θρόνο. Ο Ρωμανός Β’ πέθανε στις 15 Μαρτίου του 963 σε νεαρή ηλικία. Σταματούμε τα περί Μακεδονικής δυναστείας σ’ αυτό το σημείο, διότι αυτή είναι η εποχή που μας ενδιαφέρει. Ακολουθεί κατάλογος των μελών της.

Βασίλειος Α’ Μακεδών 867 – 886

Λέων Στ’ ο Σοφός 886 – 912

Αλέξανδρος 912 – 913

Κωνσταντίνος Ζ’ Πορφυρογέννητος 913 – 959

Ρωμανός Α’ Λεκαπηνός (συμβασιλέας) 919 – 944

Ρωμανός Β’ 959 – 963

Νικηφόρος Β’ Φωκάς 963 – 969

Ιωάννης Α’ Τσιμισκής 969 – 976

Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος 976 – 1025

Κωνσταντίνος Η’ 1025 – 1028

Ρωμανός Γ’ Αργυρός 1028 – 1034

Μιχαήλ Δ’ Παφλαγών 1034 – 1041

Μιχαήλ Ε’ Καλαφάτης 1041 – 1042

Κωνσταντίνος Θ’ Μονομάχος 1042 – 1054

Θεοδώρα 1054 – 1056

Μιχαήλ Στ’ Στρατιωτικός 1056 – 1057