Το σύντομο ιστορικό ενός πραξικοπήματος και μιας εισβολής

Μόλις κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, οι προοδευτικές και αριστερές κυπριακές δυνάμεις, δυστυχώς, εγκατέλειψαν τον αγώνα που διεξήγαγαν κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στο νησί. Έγιναν αιχμάλωτοι σε αυτό το μασκαραλίκι που λέγεται παγκοσμιοποίηση. Και συντάχθηκαν στις γραμμές των παλιών τους εχθρών που έφεραν την πατρίδα μας σε αυτό το χάλι. Τώρα θέλουν λύση και ειρήνη, αλλά περιμένουν από τους παλιούς τους δήμιους να το κάνουν και αυτό.

Όταν ανακηρυσσόταν η Κυπριακή Δημοκρατία με τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, στην Κούβα πραγματοποιείτο μια σοσιαλιστική επανάσταση, η οποία ξεσήκωσε τον κόσμο. Και μέσα σ’ αυτό το διεθνές κλίμα καθορίστηκε η πραγματική μοίρα της Κύπρου. Έπρεπε να ασφαλιστεί η γέφυρα της Μέσης Ανατολής και να μην επιτραπεί με κανένα τρόπο να δημιουργηθεί εδώ μια δεύτερη Κούβα. Η Αμερική και η Αγγλία πάνω σε αυτό έκαναν τους λογαριασμούς τους. Σε κάθε περίπτωση εκείνοι ήξεραν καλύτερα από τον καθένα ότι δεν θα ήταν μακρά η διάρκεια της ζωής της δημοκρατίας που ανακηρύξαμε. Για εκείνους ήταν επικίνδυνη η ενότητα και ο συνεταιρισμός των δύο κοινοτήτων στο νησί. Υπήρχε ένα ισχυρό κομουνιστικό κόμμα εδώ. Σαν ένας δορυφόρος της Σοβιετικής Ένωσης στη Μεσόγειο. Ένα κόμμα που περπατούσε στο δρόμο της Μόσχας και δεν παρέκκλινε καθόλου από τον δρόμο αυτό. Επιπλέον, ο Πρόεδρος Μακάριος κατάφερε να βάλει το νησί στο μπλοκ των Αδεσμεύτων και κάθισε στο ίδιο τραπέζι με ηγέτες όπως ο Κάστρο, ο Τίτο, ο Νάσερ. Οι Αδέσμευτοι ήταν κοντά στη Σοβιετική Ένωση, όχι στην Αμερική. Ταυτόχρονα, ο Μακάριος συνεργαζόταν με τους κομουνιστές στην Κύπρο και υποστηριζόταν από αυτούς. Όλα αυτά δεν άρεσαν καθόλου στους Δυτικούς, οι οποίοι είχαν εισέλθει σε μια έντονη κούρσα με τη Σοβιετική Ένωση και προσπαθούσαν να καταπνίξουν τα σοσιαλιστικά κινήματα.

Το 1967 έγινε φασιστικό πραξικόπημα στην Ελλάδα. Το 1973 στη Χιλή. Τα χρόνια αυτά η αμερικανική διοίκηση γνώρισε τον πιο αδίστακτο εχθρό του κομουνισμού μετά τον McCarthy: Τον Henry Kissinger. Ο άνθρωπος αυτός, δηλαδή ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, που ήταν ο κύριος πρωταγωνιστής της τραγωδίας του 1974 στην Κύπρο, ήταν ο αρχιτέκτονας του αιματηρού πραξικοπήματος στη Χιλή. Ο πρώτος σοσιαλιστής πρόεδρος που ανήλθε στην εξουσία της χώρας με δημοκρατικές εκλογές, ο Σαλβαδόρ Αλιέντε, δέχθηκε πυρά από τους πραξικοπηματίες το πρωινό της 11ης Σεπτεμβρίου 1973 και, παρά τις προειδοποιήσεις να φύγει για να σώσει τη ζωή του, επέλεξε να αντισταθεί ηρωικά και να σκοτωθεί. Πριν κλείσει η πληγή της Χιλής, πήρε σειρά η Κύπρος. Και έγινε και στην Κύπρο ό,τι έγινε στη Χιλή. Όμως, ο Μακάριος δεν επέλεξε τον δρόμο που είχε επιλέξει ο Αλιέντε. Δεν ζώστηκε τα όπλα και δεν αντιστάθηκε κατά των πραξικοπηματιών που έβαλλαν κατά του Προεδρικού Μεγάρου. Διέφυγε. Πήγε στο εξωτερικό. Και όταν επέστρεψε, αντίκρισε μια πλήρη καταστροφή. Μια μοιρασμένη Κύπρο. Χιλιάδες νεκρούς και αγνοουμένους. Και ατέλειωτο πένθος.

Καθώς τελείωνε με ήττα της Αμερικής ο πόλεμος στο Βιετνάμ που διήρκεσε πολλά χρόνια και οι αντάρτες Βιετκόγκ βάδιζαν προς τη Σαϊγκόν με κραυγές νίκης, δηλαδή όταν ενώθηκε τελικά το Βιετνάμ, μοιράστηκε η Κύπρος στη Μεσόγειο και ο κυπριακός λαός βυθιζόταν σε βαθύ πένθος. Ήταν πολύ πονηρό το σχέδιο του Kissinger για την Κύπρο το 1974. Πρώτα φασιστικό πραξικόπημα. Και αμέσως μετά τουρκική απόβαση. Είχε έρθει η κατάλληλη στιγμή για τη διχοτόμηση, για την οποία γίνονταν όνειρα για πολλά χρόνια. Μετά την κατοχή του νησιού από τον τουρκικό στρατό, ως στρατός του ΝΑΤΟ, οι εδώ Αγγλικές Βάσεις εξασφάλιζαν τα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Το σχέδιο εφαρμόστηκε με επιτυχία. Και επιτεύχθηκε ο καθορισμένος στόχος. Ήταν τόσο επικερδής η υπόθεση, που δεν ένιωσαν καν την ανάγκη να προβούν σε νέα διευθέτηση εδώ και 35 χρόνια. Δράττουν τους καρπούς της για 35 τόσα χρόνια. Παρά το γεγονός ότι η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε μετά το 1990 και δεν υφίστατο πλέον το ενδεχόμενο να γίνει Κούβα το νησί, δεν τόλμησαν να το επανενώσουν. Και φαίνεται πως ακόμη δεν έχουν τέτοια πρόθεση. Μόλις κατέρρευσε η Σοβιετική Ένωση, οι προοδευτικές και αριστερές κυπριακές δυνάμεις, δυστυχώς, εγκατέλειψαν τον αγώνα που διεξήγαγαν κατά των ιμπεριαλιστικών σχεδίων στο νησί. Έγιναν αιχμάλωτοι σε αυτό το μασκαραλίκι που λέγεται παγκοσμιοποίηση. Και συντάχθηκαν στις γραμμές των παλιών τους εχθρών που έφεραν την πατρίδα μας σε αυτό το χάλι. Τώρα θέλουν λύση και ειρήνη, αλλά περιμένουν από τους παλιούς τους δήμιους να το κάνουν και αυτό.

 

ΤΟΥ ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Κωδικός άρθρου: 885308

ΠΟΛΙΤΗΣ – 20/07/2009, Σελίδα: 13