Η προφητεία του Αγίου Νήφωνος για την μέλλουσα κρίση (Μέρος 3ο)
8 Ιουλίου 2009
– Αλήθεια, μονολόγησε, o έβδομος αυτός αιώνας ξεπέρασε στην αδικία και την πονηρία τους προηγούμενους έξι!
Κοίταξε πάλι πιο κάτω στο βιβλίο και είπε:
– Οι εθνικοί και τα είδωλα τους γκρεμίστηκαν με το Σταυρό μου και συντρίφτηκαν με τη λόγχη και τα καρφιά, που μπήχτηκαν στο ζωηφόρο Σώμα μου.Σώπασε λίγο, κι ύστερα έσκυψε πάλι στο βιβλίο.
– Δώδεκα άρχοντες τοΰ Μεγάλου Βασιλιά, είπε, λευκοί σαν το φώς, τάραξαν τη θάλασσα, εξουδετέρωσαν θηρία, έπνιξαν δράκοντες, φώτισαν τυφλούς, χόρτασαν πεινασμένους, φτώχυναν πλούσιους καί, προπαντός, ψάρεψαν και αναγέννησαν πολλούς ανθρώπους. Μεγάλος ο μισθός τους!
Παρακάτω διάβασε:
– Εγώ, ο Αγαπητός, διάλεξα και μάρτυρες για μένα. Η φιλία τους ανέβηκε ως τον ουρανό. αγάπη τους έφτασε ώς το θρόνο μου. Ό πόθος τους μπήκε στην καρδιά μου. Ό έρωτας τους με φλογίζει. Η δόξα μου και η δύναμη μου είναι μαζί τους!
Γύρισε ύστερα πολλά φύλλα και χαμογέλασε.
-Ο άνθρωπος πού κράτησε μ’ ευσέβεια το πηδάλιο της Επτάλοφης και πήρε τη βασιλεία της, έγινε υπηρέτης της αγάπης μου και στάθηκε ζηλωτής και μιμητής μου. Γι’ αυτό του πρέπει ή βασιλεία των ουρανών.
Μετά πέρασε κι άλλα φύλλα βιαστικά. Μα σε μια σελίδα στάθηκε και φώναξε:
– Νύμφη μου πανώρια και πολυτίμητη! Πόσοι κάπηλοι προσπάθησαν να σ’ εξευτελίσουν και να σ’ ατιμάσουν! Εσύ όμως δεν πρόδωσες έμενα, τον μοναδικό Εραστή σου! Μύριες αιρέσεις έπεσαν πάνω σου, άλλά ή πέτρα, όπου θεμελιώθηκες, δεν σαλεύτηκε, γιατί «πύλαι άδου ου κατισχύσουσίν αυτής»79.
Προχωρώντας σε επόμενες σελίδες ό Κύριος είπε:
– Εδώ είναι γραμμένα όλα τα λόγια των ανθρώπων, και τα καλά και τα κακά, όσα πρόλαβε ό θάνατος να μην έχουν σβηστεί με τη μετάνοια.
Παρακάτω ηταν γραμμένες και όλες οί άλλες αμαρτίες τους – πολλές, αναρίθμητες, σαν την άμμο της θάλασσας! Τις διάβαζε ό Κύριος κουνώντας κάθε τόσο το κεφάλι Του και βαριαναστενάζοντας, ενώ το πλήθος των αγγέλων στεκόταν εκστατικό και έντρομο άπό τη φοβερή εκείνη ανάγνωση.
Είχε φτάσει πιά στη μέση του έβδομου αιώνα, όταν έβγαλε μια φωνή άγανακτήσεως.
– Φτάνει πιά! Τουτο ‘δώ το τελευταίο βιβλίο είναι γεμάτο άπό δυσωδία αμαρτιών. Τί ψεύδη, τί κακίες, τί έχθρες, τί φόνοι!… Βρώμα και ακαθαρσία. Φτάνει! Θα το κόψω στη μέση! Να καταργηθεί μια για πάντα ή αμαρτία!
Αμέσως έδωσε στον αρχιστράτηγο Μιχαήλ το σύνθημα για την Κρίση.
Παρευθύς εκείνος πλησίασε με το τάγμα του – τάγμα πολυάριθμο τόσο, πού ούτε η γη το χωρούσε! Σήκωσαν τον απερίγραπτο θρόνο του Κυρίου και αποχώρησαν. Φεύγοντας έψαλλαν:
– “Αγιος, άγιος, άγιος, Κύριος, φοβερός, μέγας, υψηλός, θαυμαστός και δοξασμένος στους αιώνες των αιώνων.
“Υστερα αποχώρησε ό αρχιστράτηγος Γαβριήλ με το δικό του τάγμα, μελωδώντας δυνατά τον έπινίκιο ύμνο:
– «”Αγιος, άγιος, άγιος Κύριος σαβαώθ, πλήρης πάσα ή γη της δόξης αύτου»80.
Κι άπό τη φοβερή εκείνη μυριόστομη αγγελική ύμνωδία σείονταν ό ουρανός και ή γη.
Τρίτος απολύθηκε ό αρχιστράτηγος Ραφαήλ με το δικό του τάγμα, ψάλλοντας:
– «Εις άγιος, εις Κύριος, Ίησους Χριστός, εις δόξαν Θεου Πατρός. Αμήν»*.
Τελευταία αποχώρησε ή τέταρτη παράταξη. Ό αρχηγός της, ό Ούριήλ, ήταν λευκός σαν το χιόνι, όλο-φώτεινος, σαγηνευτικός. Αναχωρώντας, έψαλλε κι αυτός ενθουσιαστικά:
– «Θεός Θεών Κύριος έλάλησε και έκάλεαε την γη ν άπό ανατολών ήλιου μέχρι δυσμών. Έκ Σιών ή ευπρέπεια της ώραιότητος αύτου- ό Θεός εμφανώς ήξει, ό Θεός ημών, και ου παρασιωπήσεται πυρ ενώπιον αύτου καυθήσεται και κύκλω αύτου καταιγίς σφόδρα…», και τους υπόλοιπους στίχους τοΰ ψαλμού81.
Οί αξιωματούχοι του πάλι έκραζαν:
– «Ανάστα, ό Θεός, κρίνον την γη ν, ότι σύ κατα-κληρονομήσεις έν πάσι τοις έθνεσιν»82. Ευλογημένος ό ερχόμενος, «ότι έρχεται κρΐναι την γην και την οίκουμένην έν άληθεία και δικαιοσύνη»83.
Έπειτα έφεραν μπροστά στον Κύριο τον δοξασμένο Του Σταυρό, πού έλαμπε σαν αστραπή και εύωδία-ζε άρρητα. Τον κρατούσαν με πολλή ευλάβεια και τιμή δύο τάγματα, οί Εξουσίες και οί Δυνάμεις. Το θέαμα ήταν φοβερό, συγκλονιστικό.
79. Ματθ. 16:18
80. Ήσ. 6:3. 81. Ψαλμ. 49.
82. Ψαλμ. 81:8. 83. Πρβλ. Ψαλμ. 95:13.
* θεία λειτουργία. “Υμνος μετά την ΰψωση του αγίου “Αρτου.
Συνεχίζεται…
