Θαύματα της Αγίας Ζώνης (38)

126. Οι αφόρητοι πόνοι μου έχουν περάσει

12-3-2005

Γιάλτρα, 343 00 Λουτρά Αιδηψού

«Είμαι ο Αριστείδης Σβετσούρης, που με πόναγε το χέρι μου και η Μαρία η Μαλλιάρου μου έδωσε την κορδέλα από την Ζώνη της Παναγίας μας και δόξα τω Θεώ και την Μεγαλόχαρη οι αφόρητοι πόνοι που είχα μου έχουν περάσει».

Αριστείδης Σβετσούρης

127. Η θάλασσα έγινε λάδι

Τ.Θ. 3217,

564 29 Σταυρούπολις

«Τον Σεμπτέβριο ή Οκτώβριο του 1992 επισκέφθηκα την Ιερά Μονή Ξενοφώντος μαζί με άλλους δύο φίλους μου. Στην παραπάνω Μονή θα ερχόταν η Τιμία Ζώνη της Παναγίας μας. Ο καιρός ήταν νοτιάς, φυσούσε δυνατός άνεμος και το καράβι της γραμμής δεν μπορούσε να πλευρίσει στο λιμάνι της Μονής Ξενοφώντος. Την Τιμία Ζώνη την έφερνε ένα πολεμικό καράβι. Φθάνοντας το πολεμικό με την Τιμία Ζώνη η θάλασσα έγινε λάδι. Είναι φανερό πώς πρόκειται για θαύμα της Παναγίας μας».

Αθανάσιος Πλατίτσας

128. Από τον δεύτερο μήνα είχα καλυτερεύσει

16-11-2005

5 Rosemary Court, Fortune Green Rd.

Λονδίνο, Αγγλία

«Πριν τρία χρόνια έγραψα στην Ιερά Μονή σας να μου στείλουν μία απλή χάρτινη εικόνα της θαυματουργής Παναγίας της Παραμυθίας, γιατί μας μίλησε ο ιερέας για τα θαύματα που έκανε.

Πέρασαν δύο μήνες και δεν έλαβα την εικόνα. Μου ήλθε όμως ένας φάκελος με ένα σακουλάκι που περιείχε δύο κορδέλες με τις εξηγήσεις ότι είναι ευλογημένες από την Αγία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Απόρησα γι’ αυτήν την αλλαγή σχετικά με ό,τι ζήτησα και φαντάστηκα πως θα πρόκειται για παρεξήγηση. Τις κράτησα βέβαια.

Ένα χρόνο αργότερα αρρώστησα με λευχαιμία (λέμφωμα). Κατ’ αρχάς οι γιατροί αποφάσισαν να κάνω εγχείριση, αλλά επειδή δεν συμφώνησα, μου έδωσαν χημειοθεραπεία. Όταν άρχισα αυτή την θεραπεία, θυμήθηκα τις κορδέλες και την Παναγία που αγαπώ πολύ. Ζώστηκα λοιπόν μία κορδέλα με μεγάλη πίστη και ελπίδα, γιατί η κατάστασή μου ήταν βέβαια σοβαρή. Από τον δεύτερο μήνα της θεραπείας η υγεία μου είχε καλυτερεύσει. Το απέδωσα βέβαια στην Παναγία που έκανε το θαύμα της. Σε τρεις μήνες ήμουν καλά. Και οι γιατροί απόρησαν. Μου είχαν φύγει όλα τα άσχημα συμπτώματα. Ήμουν χαρούμενη και ευγνώμων για την Χάρη αυτή της Παναγίας, αλλά δεν το είπα σε κανένα. Εξ άλλου κατοικώ μόνη και είμαι περασμένης ηλικίας…

Την δεύτερη κορδέλα την έδωσα σε έναν άρρωστο με καρκίνο γιατί τον είδα και τον λυπήθηκα. Αυτός ήταν σοβαρά άρρωστος και δεν περίμενε να γίνει καλά. Τώρα μαθαίνω πως κάνει χημειοθεραπεία και πηγαίνει και στο μαγαζί του ενώ πριν δεν μπορούσε. Είναι ευγνώμων σε μένα, όπως και εγώ σε σας και όλοι μας στην Παναγία.

Σαν υστερόγραφο μία απολογία. Έπρεπε να σας γράψω όταν η κορδέλα με έκανε καλά. Όμως δεν το έκανα. Ελπίζω να με συγχωρήσετε».

Με πολύ σεβασμό και ευγνωμοσύνη

Ελένη Χαριάδου

129. Οι κάτοικοι εδόξασαν καί δοξάζουν τον Θεό

2-3-2006

Αγίας Μαρίνης 28, Ανω Τούμπα

543 51 Θεσσαλονίκη

«Στις 15 Ιουλίου του 1961 ο τόπος της κωμοπόλεως Αβδήρων και τα πέριξ χωριά εμαστίζετο από την επάρατον νόσον του περονοσπόρου εις τας φυτείας του καπνού. Μπροστά σε αυτήν την κατάστασιν όλοι οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής και στο προαύλιον με μία φωνήν έκραζαν: “Θέλομεν να φέρετε την Μεγαλόχαριν Τιμίαν Ζώνην της Παναγίας”.

Αυθημερόν ο ιερεύς, που ήμουν εγώ ο Αθανάσιος Δομινάρης, τριών ετών τότε ιερεύς, μετά του Συμβουλίου μετέβημεν εις την Ιεράν Μητρόπολιν, συνηντήθημεν μετά του τότε επισκόπου κ.κ. Αντωνίου Κλαοδάτου όστις ενέκρινεν την μετάβασίν μας εις το Άγιον Όρος και δη εις την Ιεράν Μονήν Βατοπαιδίου.

Κατόπιν πολλών ταλαιπωριών, με κακήν θάλασσαν και πολλήν φουρτούναν, φθάσαμε τα ξημερώματα. Μας υπεδέχθησαν με πολλήν αγάπην. Μετά τρεις ώρες κτύπησαν οι καμπάνες. Συνήχθησαν όλοι οι πατέρες, και μετά την παράκλησίν μας επιβιβάσθησαν εις ένα καράβι με την Τιμίαν Ζώνην και το τεμάχιον του Τιμίου Σταυρού και εφθάσαμεν στα Αβδηρα Ξάνθης απογευματινήν ώραν. Τηλεφωνικώς συνεννοηθήκαμε με τους κατοίκους του χωριού και των περιχώρων. Αφού επί τρεις ημέρας είχαν κλείσει τα ζώα χωρίς τροφήν, συναντηθήκαμε έξω από τα σύνορα. Κατεβάσαμε την Τιμίαν Ζώνην και τον Τίμιον Σταυρόν που συνωδεύοντο υπό του π. Ματθαίου και ενός μοναχού του π. Πρόκλου. Αρχίσαμε τον Παρακλητικόν Κανόνα και κάναμε τον γύρο του χωριού και περάσαμε από τα χωράφια.

Εν τω μεταξύ τρεις γεωπόνοι με ένα Σύμβουλό μας ήταν στα καφενεία και τα έπιναν κοροϊδεύοντας και χλευάζοντας λέγοντες: «Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στα διάφορα είδωλα»;

Την άλλην ημέραν φορτώθηκαν τα φλογοβόλα και τα διάφορα φάρμακα, για να εξαφανίσουν τον περονόσπορον. Ω του θαύματος! Πήγαν στο πρώτο χωράφι και βλέπουν πως τα σπορεία ήταν τόσο ζωντανά και φρέσκα στο χώμα, που οι ίδιοι δεν πίστευαν αυτήν την κατάστασιν. Έφυγαν πήγαν στο άλλο, στο άλλο, και είδαν τα ίδια. Έφυγαν τόσο κρυφά και καταντροπιασμένοι, που μέχρι σήμερα δεν έβγαλαν λέξιν περί των πραγμάτων.

Οι κάτοικοι εδόξασαν και δοξάζουν τον Θεόν, που εκείνην την χρονιά βγάλανε τα καλύτερα καπνά και τα πούλησαν με καλύτερη τιμή».

Ο ιερεύς

π. Αθανάσιος Δομινάρης