Ο ΘΥΜΟΣ

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Το θυμό να τον πολεμήσετε μ’ όλες σας τις δυνάμεις. Η χάρη του Θεού ελκύεται από την πραότητα. Απεναντίας, η θυμώδης καρδιά, λένε οι άγιοι πατέρες, είναι καθέδρα του διαβόλου. Παλέψτε, λοιπόν, μεθοδικά και συστηματικά εναντίον αυτού του φοβερού πάθους. Και ο Κύριος, βλέποντας τον αγώνα σας, θα σας βοηθήσει να λυτρωθείτε με τον καιρό από τη δυναστεία του. Ως τότε, έπειτα από κάθε πτώση σας, να ταπεινώνεστε και να ζητάτε με δάκρυα το θειο έλεος.

Πρέπει να ομολογήσουμε, βέβαια, ότι το πάθος του θυμού σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου. Ενας είναι από τη φύση του ήρεμος- άλλος πάλι από τη φύση του νευρικός και ευέξαπτος. Ο δεύτερος δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί, φυσικά, για την ιδιοσυγκρασία του, ευθύνεται όμως για την τυχόν έλλειψη συναισθήσεως, ταπεινής ομολογίας και αγωνιστικότητος εναντίον του πάθους.

Πότε επιτρέπεται η αγανάκτηση.

Οταν κάποιος σας ενοχλεί, η αγανάκτηση είναι αδικαιολόγητη, καθώς γεννιέται από τον εγωισμό -«Μη με σκοτίζεις!». Τότε ο εχθρός είναι κοντά σας. Και κερδίζει…

Η αγανάκτηση και ο θυμός επιτρέπονται μόνο όταν στρέφονται εναντίον των κακών λογισμών και επιθυμιών.

(Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου, Χειραγωγία στην πνευματική ζωή, Ι. Μ. Παρακλήτου, Έκδ. ε΄, σ. 146-147).