Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗΣ
13 Ιουνίου 2009
Από τη δική μας προαίρεση, μετά τη θεία Χάρη, εξαρτάται η αρετή και η κακία, και αν το επιδιώξουμε μπορούμε να γίνουμε ενάρετοι, ενώ αν φανούμε αδιάφοροι, οδηγούμαστε πάλι στο γκρεμό της αμαρτίας. Γιατί αυτό είναι εκείνο ως προς το οποίο διαφέρουμε από τα άλογα ζώα, το ότι δηλαδή έχουμε τιμηθεί με το λογικό από τον φιλάνθρωπο Θεό, και ότι βρίσκεται στη φύση μας η γνώση του καλού και του κακού. Κανείς λοιπόν ας μην προφασίζεται, ότι παραμελεί την αρετή από άγνοια ή επειδή δεν έχει εκείνον που θα του υποδείξει το δρόμο της αρετής. Γιατί έχουμε δάσκαλο ικανό, τη συνείδηση, και δεν είναι δυνατόν κανείς να στερηθεί τη βοήθεια της. Γιατί, μαζί με τη δημιουργία του ανθρώπου, τοποθετήθηκε μέσα στα βάθη του και η γνώση αυτών πού πρέπει να πράττει, ώστε, αφού δείξει την ευγνωμοσύνη του και αφού γυμνασθεί και εξασκηθεί στους κόπους της αρετής στη παρούσα ζωή, όπως ακριβώς σε κάποια παλαίστρα, να κερδίζει τα βραβεία της αρετής.
( Εις Γένεσιν, Ομ. ΝΔ΄,1)