Κλείστε την τηλεόραση πριν αρρωστήσετε!
17 Μαΐου 2009
Αν ψάξετε στο google το όνομα Oliver James μπορεί να πέσετε στο site του Oliver James, μαγαζάτορα ηλεκτρικών συσκευών στο Κing’s Road στο Chelsea του Λονδίνου.
«Φανταστείτε την εικόνα» σας ψιθυρίζει «επιστρέψατε σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα και χρειάζεστε χαλάρωση. Όπως μπαίνετε στο σπίτι σας πατάτε μερικά κουμπιά στην οθόνη αφής δίπλα στην πόρτα και αμέσως έχετε ένα σορό επιλογές… μουσική μπορεί να ακουστεί σε κάθε δωμάτιο.. μπορείτε να αναπαυθείτε μπροστά στο home cinema σας… Στυλ. Κομφόρ. Γούστο. Χλιδή… Oliver James.»
Ο ομώνυμος Oliver James, ψυχολόγος και συγγραφέας, ο Dr. Oliver James, θα πρέπει να βλέπει αυτό το site και να σιγογελάει. Έχει αφιερώσει την ζωή του στο να πείσει πως ακριβώς αυτή η υλιστική «χλιδή» ή η εικόνα και ιδεοληψία αυτής της υλιστικής «χλιδής» μας κάνουν βαθιά δυστυχισμένους. Το λέει στο βιβλίο του «Affluenza» που παρουσιάστηκε το 2007, αλλά μόνο τώρα μετά την έξαρση της οικονομικοχρηματιστηριακής κρίσης είναι που το μετα-υλιστικό του μήνυμα φαίνεται όλο και πιο ρεαλιστικό. [Ο όρος «affluenza» είναι ο συνδυασμός των λέξεων affluence=αφθονία και influenza=γρίπη].
ΟΙ θέσεις του έχουν με λίγα λόγια ως εξής: στον οικονομικά αναπτυγμένο κόσμο η απόκτηση πλούτου, οικονομική ανταγωνιστικότητα, και η οργανωμένη πλεονεξία αντί να παράγουν ευτυχία μας οδεύουν προς το στρες και τις διανοητικές ασθένειες.
Το καλό είναι πως η χρηματιστηριακή κρίση που βιώνουμε μπορεί να εξαφανίσει τον υλιστικό νεοφιλελευθερισμό. Θα υπάρξει βραχυπρόθεσμα στεναχώρια και ανησυχία για λεφτά και εργασία. Αλλά με λίγη τύχη λέει ο James, θα περάσουμε από το να έχουμε, στο να είμαστε (όπως το περιγράφει ο κορυφαίος ψυχολόγος του 20ου αιώνα Erich Fromm ) – δηλαδή από πλασματικές ανάγκες σε πραγματικές ανάγκες. Οι καταναλωτές θα πάψουν να ασχολούνται με τις νέες επίπεδες τηλεοράσεις και θα αφοσιωθούν στα παιδιά τους.
Συνέντευξη του Erich Fromm για το το να έχουμε και να είμαστε αναφερόμενος στον Karl Marx.
Ένα πράγμα που θα μας κάνει άμεσα πιο ευτυχισμένους, λέει ο James, είναι να πάψουμε να κοιτάμε τηλεόραση. Μελέτες δείχνουν πως όσες πιο πολλές ώρες καθόμαστε μπροστά στην μικρή οθόνη, τόσο πιο δυστυχισμένοι γινόμαστε. Η τηλεόραση ενθαρρύνει τις ανησυχίες μας και εμφανίζει μοντέλα «της επιτυχίας», τα οποία μας κάνουν να νοιώθουμε χειρότερα για το εαυτό μας. Μέσω της τηλεόραση αντικρίζουμε αγαθά που δεν έχουμε, πρότυπα τα οποία δεν μπορούμε να φτάσουμε και ένα γκλάμουρ που είναι αδιανόητο για την πεζή ζωή μας. Ο James μας λέει να διαβάσουμε το βιβλίο του Aric Sigman «Remotely Controlled» [τηλεκατευθυνόμενοι] για να μάθουμε τα πιο τοξικά αποτελέσματα της τηλεόρασης. Συστήνει επίσης το βιβλίο του Tom Hodgkinson «How To Be Idle», [πώς να κάνεις τίποτα], που δεν είναι βέβαια η εξύμνηση της τεμπελιάς αλλά η προτροπή για μια ευτυχισμένη, χαλαρή και δημιουργική χρησιμοποίηση του χρόνου.
Όλο και πιο μεγάλος αριθμός ανθρώπων αρνούνται να δουλεύουν με εξαντλητικό ωράριο προκειμένου να ανέλθουν στην ιεραρχία και προτιμούν έναν μέτριο μισθό με περισσότερο ελεύθερο χρόνο.
Η ανεξέλεγκτη βουλιμία για περισσότερα αγαθά που οδηγεί στην υπερκατανάλωση κάνει τους σύγχρονους ανθρώπους να δουλεύουν περισσότερο, για να κερδίζουν περισσότερα και να καταναλώνουν ακόμη πιο πολλά αγαθά που τους παρουσιάζονται κυρίως μέσω της τηλεόρασης.
Με την αύξηση των τιμών των τροφίμων, τις επιπτώσεις στους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, την ανασφάλεια της εργασίας και τον τρόμο κατάρρευσης της αγοράς των ακινήτων, ποιος δεν θα ήθελε να βρει τρόπους ώστε να ζει καλύτερα με όσο το δυνατόν λιγότερα χρήματα;
Κλείστε την τηλεόραση!
