Πατριαρχικό Μήνυμα για το Άγιο Πάσχα (2009)

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ – ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ
ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΧΑΡΙΝ, ΕΙΡΗΝΗΝ ΚΑΙ ΕΛΕΟΣ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΝΔΟΞΩΣ ΑΝΑΣΤΑΝΤΟΣ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω προσφιλή και επιπόθητα,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Σκυθρωπή είχε ακούσει κάποια μέρα του ΙΘ’ αιώνος η ανθρωπότητα από το στόμα του τραγικού φιλοσόφου ότι: «ο Θεός είναι νεκρός! Τον σκοτώσαμε… Εμείς όλοι είμαστε οι φονιάδες του… ο Θεός θα μείνη νεκρός! Τι άλλο είναι οι εκκλησίες παρά οι τάφοι και τα μνήματα του Θεού;» Και επίσης, λίγες δεκαετίες αργότερα, από το στόμα ενός νεώτερου ομολόγου του, ότι: «Ο Θεός απέθανε! Σας αναγγέλλω, κύριοι, τον θάνατον του Θεού!»
Οι διακηρύξεις αυτές των αθέων φιλοσόφων τάραξαν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Επηκολούθησε πολλή σύγχυση στο χώρο του πνεύματος και της λογοτεχνίας, της τέχνης και της ίδιας κάποτε της Θεολογίας, όπου, στη Δύση κυρίως, άρχισε να γίνεται λόγος ακόμη και για «Θεολογία του θανάτου του Θεού».

Η Εκκλησία βεβαίως δεν είχε ποτέ και δεν έχει καμμιά αμφιβολία ότι ο Θεός πέθανε. Αυτό έγινε το 33 μ.Χ. στο λόφο του Γολγοθά της Ιερουσαλήμ, επί Ποντίου Πιλάτου του Ρωμαίου Ηγεμόνα της Ιουδαίας. Αφού έπαθε ανήκουστα Πάθη, σταυρώθηκε σαν κακούργος και, περί ενάτην της Παρασκευής, είπε «Τετέλεσται!» και παρέδωκε το πνεύμα! Αυτό είναι μία αναντίρρητη ιστορική πραγματικότητα. Ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο Ιησούς Χριστός, ο αληθινός Θεός, πέθανε για όλους τους ανθρώπους! Αφού πήρε όλα τα δικά μας: σώμα, ψυχή, θέληση, ενέργεια, κόπο, αγωνία, πόνο, λύπη, παράπονο, χαρά, τα πάντα, εκτός από την αμαρτία, πήρε, τελικά, και το μεγαλύτερο ζήτημά μας, τον θάνατο, και μάλιστα στην πιο βασανιστική και ταπεινωτική εκδοχή του, δηλ. το Σταυρό. Μέχρι εδώ συμφωνούμε με τους φιλοσόφους. Θα δεχθούμε ακόμη και το ότι οι εκκλησίες, οι ναοί, είναι «οι τάφοι», «τα μνήματα» του Θεού! Όμως!… Εμείς γνωρίζομε, ζούμε και προσκυνούμε τόν θανόντα Θεό, ως «νεκρόν ζωαρχικότατον»!

Λίγο μετά τη φοβερή Παρασκευή, στη χαραυγή της «Μιάς των Σαββάτων», της Κυριακής, συνέβει αυτό, για το οποίο έγινε όλη «η δια σαρκός και πάθους και Σταυρού και καθόδου» στον άδη οικονομία του Θεού: Η Ανάσταση!… Και η Ανάσταση, είναι μία εξ ίσου αναντίρρητη ιστορική πραγματικότητα!.. Και η πραγματικότητα αυτή έχει άμεσες και σωτήριες επιπτώσεις σε όλους μας. Ανέστη ο Υιός του Θεού, ο Οποίος είναι συγχρόνως και Υιός του Ανθρώπου! Ανέστη ο Θεος με όλο το πρόσλημμα της ανθρωπότητας: το Σώμα που πήρε από τα άχραντα αίματα της Υπεραγίας Θεοτόκου και την αγία Ψυχή Του. Ανέστη εκ νεκρών, «παγγενή τον Αδάμ αναστήσας ως φιλάνθρωπος»!… Ο Τάφος του Ιησού, το «καινον μνημείον» του Ιωσήφ, είναι πλέον για πάντα άδειος! Αντί για νεκρικό μνημείο, είναι μνημείο νίκης κατά του θανάτου, είναι πηγή ζωής!

Ο νοητός Ήλιος της Δικαιοσύνης ανέτειλε «εκ του τάφου ωραίος», χαρίζοντας φως ανέσπερο, ειρήνη, χαρά, αγαλλίαση, ζωή αιώνια! Ναι, οι ναοί είναι οι «τάφοι» του Θεού! Αλλά άδειοι Τάφοι , ολοφώτεινοι, γεμάτοι από «οσμήν ζωής», από ανοιξιάτικο πασχαλινό μύρο, ωραίοι, αγαπητοί, καταστόλιστοι με μυρσίνες δοξαστικές και με άνθη χειροπιαστής ελπίδας, τάφοι ζωοδόχοι και ζωοπάροχοι! Ο θάνατος του Θεού ανέστρεψε τις δυνάμεις του άδη, ο θάνατος ευτελίστηκε πλέον σε απλό επεισόδιο που εισάγει τον άνθρωπο από το βίο στη Ζωή. Οι εκκλησίες, οι «τάφοι» του Θεού, είναι οι ανοιχτές πύλες της αγάπης του Θεού, οι ορθάνοιχτες είσοδοι του Νυμφώνος του Υιού Του, που «ως Νυμφίος προήλθεν εκ του Μνήματος» και οι πιστοί μπαίνοντας, «θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν· και σκιρτώντες υμνούμεν τον αίτιον, τον μόνον Ευλογητόν των πατέρων, Θεόν και υπερένδοξον»!

Ευτυχώς, λοιπόν, που πέθανε ο Θεός, και ο θάνατός Του έγινε ζωή και ανάσταση δική μας! Ευτυχώς που υπάρχουν τόσα «μνήματά» Του στον κόσμο, τόσοι άγιοι ναοί, όπου μπορεί να μπει ελεύθερα ο πονεμένος, ο κουρασμένος και απαρηγόρητος άνθρωπος, να αφήσει το φορτίο του πόνου του, της αγωνίας του, του φόβου και της ανασφάλειάς του, να «ξεφορτωθεί» τον θάνατό του! Ευτυχώς που υπάρχουν οι εκκλησίες του Σταυρωμένου, Αποθανόντος, Αναστάντος και αιώνια Ζώντος Χριστού, όπου ο απελπισμένος άνθρωπος των ημερών μας, ο καταπροδομένος από όλα τα είδωλα, όλους τους «χαμοθεούς» που έκλεψαν την καρδιά του, την οικονομία δηλαδή, την ιδεολογία, τη φιλοσοφία, τη μεταφυσική και όλες τις υπόλοιπες «κενές απάτες» του παρόντος αιώνος «του απατεώνος», βρίσκει καταφύγιο και παραμυθία και σωτηρία.

Απο το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τη Μητέρα Εκκλησία που βιώνει στὸ πλήρωμά τους το Πάθος, τον Πόνο, το Σταυρό και τον Θάνατο, αλλά εξ ίσου και την Ανάσταση του Θεανθρώπου, απευθύνομε προς όλα τα τέκνα της Εκκλησίας εγκάρδιο πασχαλινό χαιρετισμό και ευλογία, μαζί με ασπασμό αγάπης Ιησού Χριστού του εκ νεκρών Αναστάντος και αιωνίως Ζώντος και ζωοποιούντος τον άνθρωπο. Σ’ Αυτόν η δόξα, η δύναμη , η τιμή και η προσκύνηση, «συν τω Πατρί και τω Αγίω Πνεύματι, εις τους αιώνας». Αμήν!

Αγιον Πάσχα 2009
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίος
ο ένθερμα προσευχόμενος προς τον Θεό για όλους σας.

( Το πρωτότυπο της Εγκυκλίου δές στο: www.ec-patr.org/).

Απόδοση στην ομιλουμένη για πληρέστερη κατανόηση. VatopaidiFriend