Ο θρύλος του Πασχαλιάτικου Dogwood

Υπάρχει ένας θρύλος, ότι την εποχή της Σταύρωσης, το ντόγκγουντ (dogwood) είχε το μέγεθος της βελανιδιάς και των άλλων δέντρων του δάσους.
Τόσο στέρεο και δύνατο ήταν το δέντρο, που διαλέχθηκε ως το ξύλο του Σταυρού.
Το ότι χρησιμοποιήθηκε έτσι για έναν τόσο μοχθηρό σκοπό, τάραξε πολύ το δέντρο, και ο Ιησούς, καρφωμένος επάνω του, το κατάλαβε αυτό, και μέσα στην ευσπλαγχνία Του για όλη την λύπη και τον πόνο που είχε το δέντρο, είπε σε αυτό:
«Επειδή αισθάνεσαι μετανιωμένο
(που χρησιμοποιήθηκες για να με σταυρώσουν)
και στεναχωριέσαι για τα παθήματά μου,
ποτέ ξανά δεν θα γίνει το δέντρο ντόγκγουντ
αρκετά μεγάλο ώστε να χρησιμοποιηθεί για σταυρό.
Από δώ και πέρα θα είσαι λιγνό και τσακισμένο
και μπερδεμένο, και τα άνθη σου θα είναι σε μορφή σταυρού,…
δύο μακρά και δύο κοντά πέταλα.
Και στο κέντρο της εξωτερικής άκρης κάθε πετάλου,
θα υπάρχουν σημάδια από καρφιά,
καστανόχρωμα από την σκουριά και κηλιδιασμένα με κόκκινο,
και στο κέντρο του λουλουδιού θα υπάρχει ένα ακάνθινο στεφάνι,
και όλοι όσοι το βλέπουν θα θυμούνται.»

(αγνώστου συγγραφέως)

Σημειώνουμε ότι το δέντρο αυτό (επιστημονική ονομασία cornus florida) ανθίζει κατά τον Απρίλιο, την εποχή του Πάσχα, και μετά από λίγες ημέρες, φεύγουν τα σταυροειδή και στιγματισμένα αυτά λουλούδια. Επιπλέον, το φθινόπωρο, το δέντρο παράγει τσαμπιά από μούρα κόκκινα σαν αίμα, το καθένα μούρο με σχήμα σταγόνας αίματος.

Επεξεργασία – Μετάφραση: VatopaidiFriend