Προσκύνημα στη Μονή Βατοπαιδίου, πανήγυρη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου

VatopaidiFriend: Μας δίνει μεγάλη χάρα όταν προσκυνητές, μάς στέλνουν διηγήσεις ή φωτογραφίες ή και τα δύο από την επίσκεψή τους στην Μονή. Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε στους φίλους της ιστοσελίδας, ότι αυτή είναι πάντα διαθέσιμη για όποιον επιθυμεί να μοιραστεί κάποιες εμπειρίες του από την Μονή.

Εφέτος, την Δευτέρα 6 Απριλίου, αξιωθήκαμε να παραβρεθούμε στην πανήγυρη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Ι.Μεγίστη Μονή Βατοπαιδίου. Το ένα δηλαδή από τα δύο Μοναστήρια του Αγ.Ορους (μαζί με τη Ι.Μ. Φιλοθέου) που εορτάζουν κατά τη μέγιστη αυτή γιορτή της Ορθοδοξίας. Δεν είχαμε αξιωθεί ξανά αυτή την ευλογία. Και όπως καταλάβαμε στη συνέχεια, δε νομίζουμε ότι γνωρίζει κανένας το μέγεθος της ευλογίας, μέχρι να συμμετέχει ψυχή τε και σώματι.

Η συνάθροιση των πιστών ήταν πραγματικά μεγάλη. Περίπου 400 προσκυνητές, πάνω από 500 άτομα συνολικά. Πιστοί από πολλά μέρη του κόσμου ήταν εκεί μαζί μας. «-Η Παγκοσμιοποίηση της Παναγίας» μουρμούρισε ένας προσκυνητής δίπλα μας. Και δεν είχε άδικο. Από την παραμονή, οι πατέρες είχαν φροντίσει να μας στηρίξουν για την αγρυπνία της εορτής. Ο καιρός ήταν βροχερός. Αλλά με όλους όσους συνομιλήσαμε, ήταν σίγουροι ότι η Παναγία δεν θα άφηνε τη βροχή να εμποδίσει τον πρωινό εορτασμό. Δεν είχαμε παρά να περιμένουμε.

Μετά την απογευματινή τράπεζα στις 17:00, ήρθε η ώρα της αγρυπνίας περί τις 19:30. Η Παναγία η Παντάνασσα και η Παναγία η Βηματάρισσα, μας υποδέχθηκαν κοσμημένες και έτοιμες να δεχθούν τις δεήσεις προς την Θεοτόκο.

Ενώ η ακολουθία συνεχίζονταν, περάσαμε από το Συνοδικό της Μονής για να τονωθούμε με ένα καφέ και μερικά πνευματικά λόγια του προσκεκλημένου σεβασμιότατου Μητροπολίτου Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ.κ Ιωήλ. Επιστρέψαμε στους ακούραστους πατέρες και την ακολουθία.

Οι φωνές των χορών και οι προσευχές και τα βουβά δάκρυα των πιστών, μας συνόδευσαν μέχρι το πρωί. Ο καιρός είχε ήδη ανοίξει -ήταν φυσικό άλλωστε-. Μετά μας περίμενε ο αγιασμός στην φιάλη και στη συνέχεια η πρωινή λιτανεία.

Στον ανθισμένο περίβολο της μονής, οι πιστοί και πατέρες περιέφεραν το «άνθος, όπερ ήνθησε την σωτηρίαν ημών και Χριστόν βλαστήσασα», στην μορφή της Παναγίας της Βηματάρισσας. Ακολουθήσαμε τα βήματά τους και επιστρέψαμε στο Ναό

Μέχρι την ολοκλήρωση της λειτουργίας και την ώρα της Θείας Ευχαριστίας, στο παρεκκλήσι του Αγ.Δημητρίου αναπαύονταν και ευλογούνταν ένα μικρό έργο τέχνης… Τα κόλλυβα με την απεικόνιση του ευαγγελισμού, μια ακόμα δοξολογία στο μέγιστο γεγονός της ημέρας. «Φιλοκαλία» σκέφτηκα. Έστω και στα πιο απλά…

Μετά την ολοκλήρωση της Θείας Λειτουργίας, ήρθε η ώρα της εορταστικής τράπεζας και η ολοκλήρωση της πανήγυρεως, με ένα δώρο-ευλογία από το εορτάζων Βατοπαίδι.

Φεύγοντας και κοιτώντας το πλήθος των αγαλλιασμένων πιστών, μια σκέψη μου ήρθε στο μυαλό: Ποιος μπορεί να αμαυρώσει τέτοιο πνευματικό μεγαλείο; Τι κακό μπορεί να κάνει κανείς στην Υπεραγία Θεοτόκο; Τι μπορούν να κάνουν όλοι αυτοί οι δυστυχείς που δεν έχουν γευτεί λίγη από τη Χάρη της και κυνηγούν τους υπηρέτες της; Όποιος ζήσει την πραγματικότητα της παρουσίας της εκεί που ίδια επέλεξε τόσες φορές να εμφανιστεί, δεν νομίζω ότι θα έχει άλλη απάντηση στο μυαλό του από αυτή που είχα και εγώ.
Ευχαριστούμε την Ιερά Μονή για τη φιλοξενία και τον Γέροντα για την ευλογία της φωτογράφισης της πανήγυρης. Είθε να αξιωθούμε να είμαστε κάθε χρονιά στη Μονή.

Μ.Φουστέρης