Θαύματα της Αγίας Ζώνης (2)
8 Απριλίου 2009
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η Εκκλησία μας τιμά τα άγια και ιερά λείψανα, είτε από τα σώματα των αγίων, είτε από τα αντικείμενα, τα οποία ανήκαν σε αυτούς. Ένα τέτοιο λείψανο, το μοναδικό, που σώζεται και ανήκει στην Υπεραγία Θεοτόκο, είναι η Τιμία Ζώνη της. Αποτελεί πολύτιμο θησαυρό το ιερότερο κειμήλιο για την Ιερά Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου. Στα λείψανα των αγίων εξακολουθεί να ενεργεί η Χάρις του Αγίου Πνεύματος. Όπως γράφει ο ιερός Χρυσόστομος, «ο Ιησούς Χριστός, τιμώντας τους αγώνες, το αίμα και το μαρτύριο των αγίων, κράτησε τη ψυχή τους στον ουρανό. Το σώμα όμως και τα ιερά τους λείψανα τα άφησε στη γη για τη σωτηρία μας».
Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος ενεργεί τα θαύματα διά μέσου των ιερών αντικειμένων. Παραδείγματα υπάρχουν και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Ο προφήτης Μωυσής με την ράβδο του πραγματοποιεί έργα μεγάλα και θαυμαστά (διάβαση Ερυθράς θαλάσσης, ανάβλυση νερού με το κτύπημα στην πέτρα). Ο προφήτης Ηλίας, λίγο πριν από το φρικτό θαύμα της σωματικής μεταστάσεώς του στον ουρανό, λίγο πριν τον επίλογο της αγίας ζωής του, πραγματοποίησε το τελευταίο του θαύμα. Κτυπώντας με την μηλωτή του (δέρμα προβάτου) τα νερά του Ιορδάνη ποταμού άνοιξε δρόμο και πέρασε στην απέναντι όχθη μαζί με τον μαθητή του Ελισσαίο. «Και έλαβεν Ηλιού την μηλωτήν αυτού και είλησε και επάταξε το ύδωρ, και διηρέθη το ύδωρ, ένθα και ένθα, και διέβησαν αμφότεροι εν ερήμω» (Β΄ Βασ. 2,8). Ο προφήτης Ελισσαίος παίρνει ως κληρονομιά, μαζί με το πνεύμα του διδασκάλου του, την μηλωτή και επαναλαμβάνει το ίδιο θαύμα της διαβάσεως του Ιορδάνη επικαλούμενος τον Θεό. Και σημειώνει το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, ότι οι προφήται που είδαν το θαύμα της διαιρέσεως του ποταμού είπαν: «τό πνεύμα του προφήτη Ηλία αναπαύθηκε στον Ελισσαίο» (Β΄ Βασ. 2,15). Η μηλωτή, το ένδυμα που σκέπαζε το αγιασμένο σώμα του προφήτη Ηλία, αγιάσθηκε. Σκέπασε το σώμα του προφήτη και γι’ αυτό γέμισε θαυματουργική Χάρη. Έλαβε τιμή από την τιμή του προφήτη, ευλογία από την ευλογία του, αγιότητα από την αγιωσύνη του, Χάρη από την Χάρη του, παρόλο που ήταν ευτελής και παλαιά η μηλωτή του προφήτη. Αλλά «καί ο Ιορδάνης αυτήν υπεστέλλετο (τήν σεβάστηκε), και δίχα το ύδωρ ετέμνετο», διότι «εν τώ εμψύχω ενδύματι» παραβρισκόταν «καί απών ο Θεσβίτης».
Στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε να συνεχίζεται το ίδιο φαινόμενο. Έτσι έχουμε την περίπτωση της θεραπείας της γυναίκας που υπέφερε από αιμορραγία για δώδεκα χρόνια (βλ. Μάρκ. 5,25-34). Έκανε όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες, ξόδεψε όλη την περιουσία της για θεραπείες σε γιατρούς, χωρίς να δεί καμμία βελτίωση αντίθετα μάλιστα, είχε γίνει πολύ χειρότερα. Όταν άκουσε για τον Ιησού, ήρθε μέσα στον κόσμο, πίσω Του, και άγγιξε το ρούχο Του. Γιατί έλεγε μέσα της: «Εάν άψωμαι καν των ιματίων αυτού, σωθήσομαι». Κατάλαβε ότι θεραπεύθηκε αμέσως. Η δύναμη που εξήλθε από τον Ιησού διά μέσου του «ιματίου» του πραγματοποίησε την θεραπεία. Γι’ αυτό και ρώτησε: «Τις μου ήψατο των ιματίων»; Τα αγιασμένα «ιμάτια» μεταφέρουν την δύναμη που υπάρχει στον παντοδύναμο Κύριό μας.
Στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται ότι και η «σκιά» ακόμη του αποστόλου Πέτρου θαυματουργούσε. «Ακόμη και στις πλατείες έφερναν τους ασθενείς και τους ξάπλωναν σε κρεβάτια και σε φορεία, για να πέσει πάνω σε κάποιον από αυτούς έστω και η σκιά του Πέτρου όταν περνούσε. Και από τις πόλεις που ήταν γύρω στην Ιερουσαλήμ συνέρρεε το πλήθος, φέρνοντας αρρώστους και άλλους που τους βασάνιζαν πνεύματα πονηρά, και όλοι αυτοί γιατρεύονταν» (Πράξ. 5,15-16).
Το ίδιο επαναλαμβάνεται και με τον απόστολο Παύλο. Ο Θεός έκαμνε με τα χέρια του Παύλου θαύματα όχι συνηθισμένα. Οι άνθρωποι έπαιρναν ακόμη και τα μαντήλια της κεφαλής ή περιζώματα (ποδιές) που είχε χρησιμοποιήσει ο Παύλος και τα έβαζαν πάνω στους ασθενείς. Αυτοί τότε γιατρεύονταν από τις αρρώστιες τους, και τα πονηρά πνεύματα έφευγαν από αυτούς. «Δυνάμεις τε ου τάς τυχούσας εποίει ο Θεός διά των χειρών του Παύλου, ώστε και επί τους ασθενούντας επιφέρεσθαι από του χρωτός αυτού σουδάρια ή σιμικίνθια και απαλλάσσεσθαι απ’ αυτών τάς νόσους, τα τέ πνεύματα τα πονηρά εξέρχεσθαι απ’ αυτών» (Πράξ. 19,11- 12).
