Θαύματα της Αγίας Ζώνης (1)

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Τα έργα του Θεού και των αγίων Του, που δεν μπορεί να ερμηνεύσει και να εξηγήσει η ανθρώπινη λογική, λέγονται θαύματα. Ο Θεός συνεχώς θαυματουργεί. Αυτό φανερώνει ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, «ο Πατήρ μου έως άρτι εργάζεται…» (Ιω. 5,17). Με τις άκτιστες ενέργειές Του ο Θεός προνοεί, συντηρεί, και συγκρατεί όλη την κτίση, όλη τη δημιουργία. Ο Θεός δηλαδή κρατεί την κτίση όπως τη δημιούργησε, τη συντηρεί και την προστατεύει με τη θεία φροντίδα του. Έτσι μέσα στο φυσικό κόσμο συνεχώς και αδιαλείπτως εκδηλώνονται οι άκτιστες ενέργειες του Θεού που παράγουν φυσικά, κτιστά αποτελέσματα. Ζούμε λοιπόν ένα αδιάκοπο θαύμα. Όλες οι ικανότητες που έχουμε ενεργοποιούνται με το θέλημα του Θεού. Εάν ο Θεός πάρει την ενέργειά Του από μία ικανότητά μας, τότε τη χάνουμε. Τώρα έχω την ικανότητα της οράσεως. Βλέπω, γιατί το θέλει ο Θεός. Εάν ο Θεός αφαιρέσει την ενέργειά Του, μένω τυφλός.

Σύμφωνα με τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας δεν υπάρχουν φυσικοί νόμοι (μέ τους οποίους κυβερνάται η φύση), αλλά πνευματικοί ή άκτιστοι λόγοι. Η κτίση ζεί, γιατί μετέχει στη δημιουργική, προνοητική και ζωοποιό ενέργεια του Θεού. Ο Θεός, που δημιούργησε τον κόσμο από το μηδέν, δεν τον εγκατέλειψε, αλλά τον κυβερνά με τις ενέργειές Του. Πολλές φορές βλέπουμε μία σταθερότητα στην εκδήλωση και φανέρωση των ακτίστων ενεργειών Του. Έτσι θέλει να ενεργεί ο Θεός. Στην προσπάθεια που κάνει ο άνθρωπος να γνωρίσει το φυσικό κόσμο ανακαλύπτει αυτήν τη σταθερότητα, την καταγράφει και την ονομάζει «φυσικούς νόμους». Γι’ αυτό και όταν βλέπουν οι άνθρωποι την πραγματοποίηση των θαυμάτων την εξηγούν ως επέμβαση του Θεού στην λειτουργία των φυσικών νόμων. Το θαύμα όμως δεν είναι παρέμβαση του Θεού στην λειτουργία των φυσικών νόμων, αλλά αποτέλεσμα της άκτιστης Χάριτός Του στην κτίση που δημιούργησε:«Ανοίξαντός σου την χείρα τα σύμπαντα πλησθήσονται χρηστότητος, αποστρέψαντος δε σου το πρόσωπον ταραχθήσονται» (Ψαλμ. 103,28-29).

Μόνο ο Θεός έχει στη φύση Του τη δύναμη να κάνει θαύματα. Οι άγιοι θαυματουργούν από τη Χάρη που πήραν από Αυτόν. Η ενέργειά τους όταν θαυματουργούν δεν είναι δική τους ανθρώπινη ενέργεια, αλλά ενέργεια του Θεού. Έτσι και η Υπεραγία Θεοτόκος, ως αγία αγίων που είναι, θαυματουργεί περισσότερο από κάθε άγιο. Και όχι μόνο αυτό. Όλα τα πνευματικά χαρίσματα μεταδίδονται διά μέσου αυτής και στους αγγέλους και στους ανθρώπους. Έχει «τά δευτερεία της Τριάδος». Μετά την Αγία Τριάδα που έχει τα πρωτεία, ακολουθεί η Παναγία «ανωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ». Και επειδή έχει τα «δευτερεία της Τριάδος», ό,τι θέλει το μπορεί. Όπως λέει στο «Θεοτοκάριο» ένας ύμνος για την Παναγία μας, «έχεις το δύνασθαι του θέλειν ισοτάλαντον», δηλαδή μπορείς όσα θέλεις.

Η Παναγία Μητέρα μας, εκτός από την αγάπη και αγαθότητά της, έχει άπειρες δυνατότητες να μάς ευεργετεί. Γιατί; Μας το εξηγεί ο θεοτοκόφιλος άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης στο έργο του «Εορτοδρόμιον». Ο ειρμός της ενάτης ωδής του Κανόνα της εορτής της Πεντηκοστής αναφέρει τα εξής: «Μή της φθοράς διαπείρα κυοφορήσασα, και παντεχνήμονι Λόγω σάρκα δανείσασα» (δηλαδή Παρθένε Θεοτόκε, που κυοφόρησες χωρίς να δοκιμάσει φθορά η παρθενία σου και δάνεισες σάρκα στο Λόγο του Θεού, το δημιουργό των απάντων). Ερμηνεύοντας το τροπάριο ο άγιος αναφέρεται στο δάνειο της Θεοτόκου στον Υιό της που τον έκαμε χρεώστη στους ατελείωτους αιώνες.

«Όρα (κοίταξε) ότι ο μελωδός δεν είπεν ότι η Παρθένος έδωκεν, ή παρέσχεν, ή άλλην τοιαύτην λέξιν, αλλ’ ότι εδάνεισε σάρκα εις τον παντεχνήμονα (δημιουργό) Λόγον του Πατρός, διά να φανερώση ότι η Θεοτόκος διά του τοιούτου δανείου έκαμε χρεώστην εις τον εαυτόν της τον Υιόν του Θεού. Εδανείσθη γάρ ούτος από αυτήν, όχι δάνειον εξωτερικόν χρημάτων ή υποστατικών, το οποίον αποδίδεται, αλλ’ εδανείσθη δάνειον εσωτερικόν εξ αυτής της φύσεως, ήτοι εξ αυτών των φυσικών και πανάγνων αιμάτων της Θεοτόκου. Όθεν ως φυσικόν δάνειον είναι και παντοτινόν. Διό (γι’ αυτό) ακολούθως και ο Υιός του Θεού χρεώστης παντοτινός ευρίσκεται εις την Μητέρα του.

Τί δε εκ τούτου συμπεραίνομεν; Ότι επειδή ο Υιός του Θεού είναι χρεώστης εις την Μητέρα του, πρώτον μέν χρεωστικώς έπρεπε να δοξάση αυτήν με όλας τάς θεοπρεπείς δόξας και τιμάς, με όσας δεν εδόξασε ποτέ άλλον κτίσμα. Δεύτερον δε χρεωστικώς πρέπει να εισακούη τάς ικεσίας και αιτήσεις όπου τώ (τίς οποίες) προσφέρει η Μήτηρ του… Είδες δόξας, αγαπητέ, είδες μεγαλεία της Παρθένου;».

Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έγιναν με την χαριτόβρυτο Τιμία Ζώνη της. Τα θαύματα τα περιγράφουν οι ευεργετηθέντες με επιστολές που έστειλαν στην Ιερά Μονή μας. Δεν κρύβουν τη Χάρη, ομολογούν την ευεργεσία. Αλλοι πιστοί μας ομολόγησαν προφορικά τις ιάσεις των ασθενειών τους στους τόπους, που μεταφέραμε την Τιμία Ζώνη για προσκύνηση αλλά δεν έγραψαν. Πολλές από τις επιστολές που κατέχουμε στο αρχείο της Μονής μας έχουν τα ονόματα, τις διευθύνσεις, ακόμη και το τηλέφωνο των αποστολέων. Όπου υπάρχουν τα ανωτέρω στοιχεία, τα καταγράφουμε. Σημειώνουμε δε από τις επιστολές μόνο τα τμήματα που περιγράφονται τα θαύματα.

Η Αγία Γραφή χρησιμοποιεί ένα καλύτερο όρο για να εκφράσει το θαύμα˙ τον όρο «σημείον». Το σημείο φανερώνει, δείχνει κάποιον. Φανερώνει τον Θεό. Το θαύμα είναι καλό, όχι γιατί θεραπεύεται κάποιος, αλλά γιατί απλώς φανερώνει τον Θεό στους ανθρώπους. Αυτό είναι και το σπουδαιότερο. Εμείς συνήθως κοιτάζουμε το πρώτο, την θεραπεία, που είναι μικρό, και όχι την φανέρωση της δόξας του Θεού, που είναι το μεγαλύτερο.

Αυτήν την προσωπική εμπειρία της παρουσίας του Θεού στην ζωή τους ομολογούν οι χριστιανοί που δέχθηκαν τις ευεργετικές ενέργειες της Παναγίας. Το ευεργετικό αποτέλεσμα του θαύματος ήταν το θαύμα της επιστροφής και της μετανοίας, της φανερώσεως του Θεού. Πολλοί από τους ευεργετηθέντες είχαν χαλαρό σύνδεσμο ή δεν είχαν καμμία σχέση με την Εκκλησία. Μετά την ευεργεσία που δέχθηκαν έκλαψαν, κατάλαβαν το λάθος τους, την πνευματική τους φτώχεια, και τώρα ζούν αγωνιζόμενοι και μετανοούντες.

Είναι συγκινητικά όσα αναφέρει ο Ηλίας Μηνιάτης για την προστασία της Θεοτόκου στους πιστούς, ιδιαίτερα στους πονούντες και θλιβομένους.

«Ορφανοί που στερηθήκατε τους γονείς σας. Γονείς που στερηθήκατε τα παιδιά σας, σύζυγοι που στερηθήκατε τους συζύγους σας, ξένοι που χάσατε την πατρίδα σας, άρρωστοι που πονάτε, θλιμμένοι, σκλαβωμένοι, αμαρτωλοί, μή λυπείσθε. Εσείς έχετε μητέρα, την Μητέρα του Θεού. Μητέρα που σας κυβερνά στην ορφάνια σας, που σας δίδει στις θλίψεις την παρηγοριά, στα πάθη την θεραπεία, στις αμαρτίες τη συγχώρηση. Μή λυπάσθε, εσείς έχετε μητέρα, τη Μητέρα του πόνου, τη Μητέρα του Θεού. Χριστιανοί, μικροί και μεγάλοι, ιερείς, λαϊκοί, νέοι, γέροντες, άνδρες, γυναίκες, πληγωμένοι, όσοι λατρεύετε τον Εσταυρωμένο Υιόν της, την Παρθένον να επικαλείσθε. Διά να απαλύνει ο πόνος σας και να σηκώνετε έτσι τον σταυρό σας, τον πόνο, την θλίψη σας».

Ευχόμαστε η έκδοση του παρόντος βιβλίου από την Ιερά Μονή μας να στηρίξει τους αμφιβάλλοντες στην πίστη και να χαροποιήσει τους πιστούς αυξάνοντας την αγάπη τους προς την υπερύμνητη Θεοτόκο.

Ο Καθηγούμενος της Ιεράς Μεγίστης Μονής του Βατοπαιδίου

Αρχ. Εφραίμ