Ο Χαρισματούχος υποτακτικός -ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ

Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(67ο )

Ένας μοναχός από την συνοδία μας επισκέφθηκε τον Γέροντα το 1994, για να πάρει την ευχή του και να τον συμβουλευθεί για πνευματικά θέματα. Σε όλη την διάρκεια της συζητήσεως αποκαλούσε τον μοναχό “διάκο”. Ο μοναχός του έλεγε συνέχεια: «Μα Γέροντα, δεν είμαι διάκος». «Α, καλά», έλεγε ο παπα Εφραίμ και συνέχιζε να τον αποκαλεί, διάκο. Τελικά, αφού πέρασαν τέσσερα χρόνια, ο μοναχός αυτός χειροτονήθηκε διάκονος. Μετά την χειροτονία του ο διάκος, αποκάλυψε και σε εμας, αυτήν την πρόρρηση του Γέροντος Εφραίμ.

Ένας νεαρός φοιτητής στην Θεσσαλονίκη άκουγε συχνά διηγήσεις για ευλαβείς αγιορείτες Γέροντες. Άκουσε ότι ο παπα Εφραίμ στα Κατουνάκια έχει προορατικό χάρισμα. Σκεπτόταν να τον επισκεφθεί για να το διαπιστώσει μόνος του. Όταν έφθασε στην καλύβη, τον οδήγησε ο υποτακτικός στον Γέροντα. Μόλις πλησίασε και έβαλε μετάνοια, του λέει ο Γέροντας: «Τι λες; Έχει προορατικό ο παπα Εφραίμ;». Αμέσως έφυγε κάθε αμφιβολία και αναχώρησε ειρηνικός με την πίστη, ότι και σήμερα υπάρχουν άγιοι άνθρωποι με πνευματικά χαρίσματα.

Μερικοί ιερείς πήγαν να επισκεφθούν τον παπα Εφραίμ και στο δρόμο συναντούν έναν άλλο ιερέα, που ήθελε και αυτός να πάει στον Γέροντα. Οπότε προχωρούν μαζί και φτάνουν στην καλύβη του Γέροντος. Μόλις φτάσανε, βγαίνει ο Γέροντας στην πόρτα και επιπλήττει τον νομιζόμενο ιερέα, αποκαλύπτοντας στούς άλλους ότι είναι μασώνος και δεν είναι ιερέας, ότι έβαλε τα ράσα για να μπορέσει να διεισδύσει παντού. Επέτρεψε μόνο στους άλλους να μπουν στην καλύβη. Αφού έφυγαν μετά από λίγο οι ιερείς, συναντούν στον δρόμο τον μασώνο, ο οποίος τους ομολόγησε ότι αλήθεια είπε ο Γέροντας και είχε μείνει έκπληκτος με το χάρισμα του Γέροντος.

Κάποτε ο Γέροντας επισκέφθηκε την αδελφότητα ενός κοινοβίου. Καθόταν στην βεράντα και όλοι οι αδελφοί με την σειρά τους, περνούσαν να πάρουν την ευχή του. Όταν πλησίασε ένας δόκιμος και ήταν έτοιμος να πάρει την ευχή, γύρισε τα μάτια του ο Γέροντας κάπως αυστηρά πάνω του και του λέει: « Πες τώρα, τον λογισμό σου». Ο δόκιμος δίστασε. Ο παπα Εφραίμ επανάλαβε επιτακτικότερα: «Φανέρωσε, τι σου λέει ο λογισμός σου τώρα». Ο νέος αποκρίθηκε με συστολή ότι « ο λογισμός μου λέει, ότι αφού έχω Γέροντα γιατί να βάλω μετάνοια στον παπα Εφραίμ;».
Όταν μετά από καιρό ο ίδιος δόκιμος επισκέφθηκε με άλλους μοναχούς τον Γέροντα, με έντονο και λυπημένο ύφος είπε μπροστά σε όλους. «Πω! Πω! τι θα τραβήξει ο Γέροντάς σου από εσένα»! Πράγματι ο δόκιμος αυτός δεν πρόκοψε, αλλά πολλά σκάνδαλα δημιούργησε και στο τέλος έβγαλε τα ράσα και έφυγε.

Ένας επισκέπτης διηγήθηκε σε αδελφό της Μονής μας το εξής γεγονός,που έζησε ο ίδιος.
«Σκεπτόμουν να γίνω μοναχός, αλλά δεν το αποφάσιζα. Επισκέφθηκα τον Γέροντα στα Κατουνάκια για να τον συμβουλευτώ. Όταν μπήκα στο κελλί του, ευωδίαζε ολόκληρο. Η ευωδία έβγαινε από τον Γέροντα. Για μία στιγμή, έλαμψε το πρόσωπό του και έγινε όλος φως. Όταν τον ρώτησα για το θέμα, που με απασχολούσε μου απάντησε: “Θα γίνεις, παιδί μου μοναχός, αλλά θα αργήσεις”.
Συνεχίζεται…