ΛΟΓΟΣ ΚΑΤΗΧΗΤΗΡΙΟΣ ΣΤΗ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ
ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΗΡΩΜΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
«ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ
ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ», ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ
«Δεύτε λαοί, σήμερον υποδεξώμεθα των νηστειων το χάρισμα
ως θεοδώρητον καιρόν της μετανοίας. . .»
(Δευτέρα Α΄ Εβδομάδος Νηστειών).

Αδελφοί και τέκνα αγαπητά εν Κυρίω,

Η νηστεία, την οποία μας προτείνει η Αγία μας Εκκλησία, δεν είναι στέρηση, αλλά χάρισμα. Και η μετάνοια, στην οποία μας καλεί, δεν είναι τιμωρία, αλλά θείο δώρημα.
Και όταν η Εκκλησία με την ευαγγελική περικοπή, την οποίαν μόλις ακούσαμε, μας προτρέπει να μη θησαυρίζομε θησαυρούς επί της γης, «όπου σης και βρώσις αφανίζει», αλλά να θησαυρίζομε θησαυρούς στον ουρανό, όπου καμμία απειλή φθοράς δεν υπάρχει, μας λέγει την αλήθεια.
Διότι η Εκκλησία δεν είναι από αυτόν τον κόσμο, αλλά ζει σ’ αυτόν τον κόσμο και τον γνωρίζει.
Γνωρίζει τον άνθρωπο· τις πραγματικές του ανάγκες και ταλαιπωρίες.
Γνωρίζει καλά την εποχή μας. Την εποχή των μεγάλων εξελίξεων και ταχυτήτων. Του καταιγισμού των πληροφοριών και των συγχύσεων. Των πολλών φόβων, απειλών και καταρρεύσεων…
Δι’ αυτό, ήρεμα και σταθερά καλεί τους πάντας σε μετάνοια. Γι’ αυτό, αποτρέπει τα παιδιά της να πάρουν λανθασμένο δρόμο με το να θησαυρίζουν τον κόπο τους και να στηρίζουν την ελπίδα τους σε βάσεις σαθρές. Αλλά τα προτρέπει να θησαυρίζουν στον ουρανό. Διότι όπου είναι ο θησαυρός μας, εκεί βρίσκεται και η καρδιά μας.
Ο θησαυρός που δεν φθείρεται και η ελπιδα που δεν ντροπιάζει, είναι η θεία Αγάπη· η συνεκτική Δύναμη των πάντων. Είναι ο σαρκωθείς Θεός Λόγος, που μένει μαζί μας αιωνίως.
Αυτός είναι ο αγιασμός των ψυχών και των σωμάτων μας. Και δεν ήλθε να κρίνει αλλά να σώσει τον κόσμο. Δεν ήλθε να επιπλήξει αλλά να θεραπεύσει. «Πλήττει συμπαθώς και σπλαγχνίζει θερμώς».
Κατάργησε αυτόν που έχει τη δύναμη του θανάτου, δηλαδή τον διάβολο. Εξαφάνισε «το αμειδές του θανάτου». Δηλαδή την χωρίς χαμόγελο σκοτεινή μορφη και παρουσία του θανάτου. Η οποία όταν υπάρχει, κάνει μαύρη και δηλητηριάζει όλη τη ζωή και τη χαρά του ανθρώπου.
Γι’ αυτό, όταν η καρδία και η αγάπη μας είναι στραμμένες στον Θεάνθρωπο Κύριο, που εξουσιάζει τους νεκρούς και τους ζωντανούς, τότε όλα φωτίζονται και μεταμορφώνονται.
Και όταν ο Απόστολος προτρέπει να μη στηριζόμαστε «επί πλούτου αδηλότητι, αλλ’ εν τω Θεώ τω ζώντι, τω παρέχοντι ημίν πάντα πλουσίως εις απόλαυσιν» (Α΄ Τιμ. 6, 17), μας διαβεβαιώνει ότι η αληθινή απόλαυση της ζωης είναι εκείνο που μας δίνει ο Θεός και εμείς το δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη και ευχαριστία. Τότε το λίγο είναι πλούσιο ως ευλογημένο· και το πρόσκαιρο και στιγμιαίο λάμπει με φως αιωνιότητας.
Τότε, όχι μόνον οι χαρές της ζωής έχουν κάτι που δεν παρέρχεται. Αλλά και οι δοκιμασίες και οι θλίψεις γίνονται αφορμές θείας παρακλήσεως.
Η θεία οικονομία της σωτηρίας μας είναι βεβαία. Είναι «ο βάθει σοφίας φιλανθρώπως πάντα οικονομών». Και η παρακαταθήκη των κόπων μας εξασφαλισμένη, διότι «παρακατατιθέμεθα την ζωήν ημών άπασαν και την ελπίδα» στον Θεάνθρωπο Κύριο.
Γι’ αυτό, όταν το ευαγγέλιο μας παραπέμπει στον ουρανό, κυριολεκτεί. Μας προσγειώνει στην πραγματικότητα της γης η οποία έγινε ουρανός.
Αυτή τη βεβαιότητα ζει και ομολογεί η Εκκλησία.
«Διά του Σταυρού σου, Χριστέ, μία ποίμνη γέγονεν Αγγέλων και ανθρώπων και μία Εκκλησία· ουρανός και η γη αγάλλεται, Κύριε, δόξα σοι».
Μας χαρίζει την δυνατότητα να ζήσομε το θαύμα ότι η γη έγινε ουρανός. Και η « βασιλεία του Θεού εντός ημών εστι».
Οι ρίζες του ανθρώπου βρίσκονται στον ουρανό. Χωρίς την Εκκλησία είμαστε μετέωροι και ανέστιοι.
Η Εκκλησία είναι το σπίτι μας. Οσον επιστρέφει ο άνθρωπος σ’ αυτήν, τόσον επιστρέφει στον εαυτόν του, «έρχεται εις εαυτόν». Όσο απομακρύνεται, χάνεται και εξαχρειώνεται.
Όσο πλησιάζομε την Ἐκκλησία, αισθανόμαστε τη γνησιότητα του αληθινού. Βλέπομε τον ουράνιο Πατέρα να μας περιμένει έξω απο το σπίτι.
Μας πείθει η αίσθηση του καλού και του κάλλους. Η παρουσία της δυνατής αγάπης που νικά τον θάνατο. Και όχι του φθαρτού και αμφιβόλου που κοροϊδεύει τον άνθρωπο.
Ας ακούσομε, λοιπόν, την θεία πρόσκληση να εισέλθομε εις «το πέλαγος της νηστείας», γιά να φθάσομε στον λιμάνι του φωτός και της αναστάσεως με όλους τους Αγίους.

Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, 2009
+ Ο Κωνσταντινουπόλεως
ο ένθερμα προσευχόμενος προς τον Θεό για όλους σας.
( Το πρωτότυπο της Εγκυκλίου δές στο: www.ec-patr.org/).
Απόδοση στην ομιλουμένη για πληρέστερη κατανόηση.