Ο Χαρισματούχος υποτακτικός -ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ  ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(62ο )
Μοναχός της συνοδίας μας, μας διηγήθηκε:
«Και μόνο που άκουγα γι’ αυτόν τον Γέροντα, είχα επηρεαστεί τόσο πολύ, ώστε επιθυμούσα να τον γνωρίσω προσωπικά.

Το 1974 πήγα στην Αθήνα για σπουδές. Στο οικοτροφείο που έμενα, δημιουργήθηκαν διάφορα προβλήματα. Σκέφθηκα να του γράψω ένα γράμμα για να κάνει προσευχή, χωρίς βέβαια να του αναφέρω λεπτομέρειες. Στην απάντηση του, μου εξηγούσε αναλυτικά τι συνέβαινε στο οικοτροφείο, τις διαθέσεις του διευθυντού, και ταυτόχρονα ποια ήταν η δική μου εσωτερική κατάσταση.

Με την πρώτη ευκαιρία, φύγαμε με μία φιλική συντροφιά για τον Άθωνα. Ειχα σκοπό να συναντήσω τον Γέροντα προσδοκώντας την λύση των προβλημάτων μου. Μετά από ένα κουραστικό ταξίδι, φθάσαμε στα Κατουνάκια, στο καλύβι του Γέροντος. Με μεγάλη μας λύπη ακούσαμε από τον υποτακτικό του, ότι ο Γέροντας δεν μπορούσε να μας δεχθεί αυτή την ώρα. Δώσαμε τα ονόματά μας σε ένα χαρτάκι για να μας κάνει προσευχή.

Μείναμε στην γειτονική καλύβη της φιλόξενης και αγαπητής συνοδίας των Δανιηλαίων. Σε λίγη ώρα από την άφιξη μας ήλθε κάποιος προσκυνητής που πέρασε από τον Γέροντα Εφραίμ, φώναξε το όνομά μου και μου είπε να πάω πίσω, γιατί θέλει να μου μιλήσει ο Γέροντας.

Τόσο με γέμισε εσωτερικά η πρώτη θέα του Γέροντος, που αλλοιώθηκα τόσο, ώστε δεν αισθανόμουν ποιος ήμουν. Δεν έβλεπα, όπως φανταζόμουν πριν τον γνωρίσω έναν ευλαβή ασκητή, αλλά μία υπερφυσική θέα και μορφή, που η δική μας γενεά δεν μπορεί να συλλάβει ούτε και με την φαντασία. Τότε μου δόθηκε μία εικόνα και μορφή του “υπέρ φύσιν”, αυτού που περικλείει τις διαστάσεις του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος και που ανθρωπίνως είναι ανεξιχνίαστο. Τότε κατάλαβα τι σημαίνει άγιος!

Εκείνη την εποχή δεν σκεπτόμουν τον μοναχισμό, αλλά την κοινωνική ζωή. Ο ίδιος όμως προφήτευσε και μπροστά σε τρίτους. ” Θα γίνεις μοναχός στο Άγιον Όρος. Θα γίνεις ιερομόναχος και τέκνο της πνευματικής μας γενεάς, του οσίου πατρός μας Ιωσήφ του Ησυχαστού”. Όταν άκουσα, ότι θα γίνω μοναχός, δεν μου άρεσε. Για μία εβδομάδα ήμουν ταραγμένος. Βλέπετε, ότι “άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε Θεός κελεύει” και κατά το γραφικό “ουχί του ανθρώπου η οδός αυτού” ( Ιερ. 10,23).

Το πνεύμα της προφητείας, που ο Θεός χαρίζει στους “καθαρούς τη καρδία”, δεν περιορίζεται σε χρόνο, σε τόπο ή σε πρόσωπο, αλλά παρουσιάζεται να γνωρίζει τα πάντα πριν γίνουν. Αυτός είναι ο λόγος, που μέσα στους αιώνες οι πιστοί κατέφευγαν στα κατοικητήρια των ασκητών στις ερήμους, τα μοναστήρια και τις σκήτες για να συναντήσουν ανθρώπους πραγματικά θεοφόρους και να μάθουν από αυτούς τις βουλές και το θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό και η Γραφή προσδιορίζει ότι «ου γαρ θελήματι ανθρώπου…ἀλλ’ υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν» και λαλούν «οι άγιοι του Θεού άνθρωποι» (Β΄Πετ. 1,21).
Συνεχίζεται…