Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(60ο )

Θα αναφέρομε μαρτυρίες από μέλη της συνοδίας μας, αλλά και άλλων ευλαβών κληρικών και λαϊκών αδελφών μας, που φανερώνουν τα θεία χαρίσματα του. Προαισθανόταν την ψυχική κατάσταση του καθενός μόλις τον πλησίαζε και ανάλογα τον διόρθωνε και του φανέρωνε την αιτία, που την προκαλούσε. Όσοι βρίσκονταν μακριά και του ζητούσαν να προσευχηθεί γι’ αυτούς προέβλεπε το μέλλον τους.

Πολλές φορές τον παρακαλούσαμε να προσευχηθεί για κάποιον, που μας παρακάλεσε ή που τον γνωρίσαμε τυχαία και δείχναμε συμπάθεια. Αμέσως μας έλεγε σαν να γνώριζε εκ των προτέρων. «Μή νοιάζεσθε γι’ αυτόν. Είναι ανεπίδεκτος και εκούσια διώχνει από κοντά του τον Θεό». Όταν του λέγαμε πάλι για κάποιο πρόσωπο, που το χαρακτηρίζαμε ευλαβικό και άξιο, μας προέλεγε και το παρόν και το μέλλον του. Τα γεγονότα αυτά αποτελούν δείγματα της αγιότητος όσων πράγματι «έλαβαν Αυτόν και έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι» (βλ. Ιω. 1,12).

Νέος αρχάριος μοναχός, στο ξεκίνημά του ζητούσε να μάθει, πού θα συναντούσε πνευματικό Γέροντα, για να πάρει την γνώμη του για το μέλλον του. Έμαθε για τον Γέροντα Εφραίμ, και ξεκίνησε να τον συναντήσει. Πίστευε, πως όχι μόνο συμβουλές θα έπαιρνε, αλλά και πρόγνωση για το μέλλον του, αφού πληροφορήθηκε ότι ο Γέροντας ήταν προορατικός.
Όταν έφθασε κοντά στο ησυχαστήριο, πιεζόταν από απαισίους και σκοτεινούς λογισμούς, που του θόλωναν τον νου. Αμέσως πρόβαλε ο Γέροντας, που φαινόταν, ότι τον περίμενε. Τον κοίταξε με διεισδυτικό βλέμμα στο μέρος της καρδίας και του είπε: «Πω! Πω! Τι λογισμοί είναι αυτοί που σε πιέζουν; Εάν έχεις λογισμούς κατά του Γέροντός σου να φύγεις από εδώ». «Όχι Γέροντα, απάντησε ο μοναχός, δεν έχω λογισμούς κατά του Γέροντος μου, αλλά δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω αυτούς τους σκοτεινούς λογισμούς». «Κάνεις υπακοή στον Γέροντά σου;». «Ναι, Γέροντα. Ό,τι μου πεί ο Γέροντας μου το κάνω». «Ε! σαν ζώο κάνεις υπακοή. Υπακοή πραγματική, παιδί μου, είναι να κάνεις ό,τι σου λένε από αγάπη και με ζήλο Θεού. Κάθησε να σε δούμε». Τον έπιασε από το χέρι και τον κοίταξε βαθιά στα μάτια.

« Να τα μαρούλια σου, έχουν φυτρώσει· από αυτά θα φάμε και εμείς. Όμως ο παλαιός άνθρωπος είναι ακόμα μέσα. Πόσα χρόνια είσαι μοναχός;». «Τέσσερα». Του είπε και άλλες ωφέλιμες συμβουλές και στο τέλος έβαλε το κεφάλι του μοναχού στο στήθος του και έκανε προσευχή. Όσα του είχε πει γράφτηκαν ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά του. Από τότε μία φορά τον χρόνο επισκεπτόταν τον Γέροντα.
Συνεχίζεται…