Ο Χαρισματούχος υποτακτικός -Το κοινοβιακό σύστημα

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(57ο )
Αν όμως αρχίσεις με ραθυμία, αν δεν βιάσεις τον εαυτό σου και αρχίσεις να δέχεσαι τα πιο μικρά που σπέρνει ο διάβολος, αυτά σιγά σιγά θα γίνουν μεγάλα και μετά από δέκα, είκοσι χρόνια, αντί προκοπής, θα πέσει το οικοδόμημα γιατί δεν θα έχει στέρεα βάση. Προσέχετε την κρυψίνοια. Μην κρύβετε κάτι από τον Γέροντα, γιατί αυτό και μόνο είναι ικανό για τον διάβολο να προκαλέσει πειρασμό με άγνωστη την έκβαση».
Η πείρα ωφελεί
Από τον οσιώτατο Γέροντα Ιωσήφ έμαθε και μας δίδασκε ότι περισσότερο η πείρα και η γνώση ωφελεί τον αγωνιζόμενο, παρά η Χάρις. Αυτό χρειάζεται ανάλυση για να το καταλάβουν, όσοι είναι αδαείς και άπειροι στον αόρατο πόλεμο. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος κάτω από την επίδραση των ποικίλων αλλοιώσεων και τροπών, με την πείρα και την γνώση των «βαθέων του σατανά» (Αποκ. 2,24) αμύνεται κατάλληλα, ενώ όποιος δεν έχει πείρα γίνεται εύκολα θύμα αφού δεν γνωρίζει να αμύνεται.

Απαραίτητο μέσο αυτής της εμπειρίας είναι η προσοχή σε όσα συμβαίνουν στην ζωή μας, για να μαθαίνομε από που αρχίζουν τα παράλογα και να αντιμετωπίζονται κατάλληλα και έγκαιρα. «Ανένδεκτον εστι του μη ελθείν τα σκάνδαλα»(Λουκ. 17,1) και ο εχθρός μας «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη»!( Α΄Πετ.5,8). Για τους αληθινούς υποτακτικούς αυτά δεν έχουν αξία και σημασία, γιατί η γνώμη του Γέροντος τα καταργεί.
Διατηρείστε τον ζήλο σας
Ο μακάριος Γέροντάς μας Ιωσήφ, μας τόνιζε την σημασία του πρώτου ζήλου. Αυτόν αν δεν τον αυξήσομε, τουλάχιστον να μην τον μειώσομε. Αυτό είναι δείγμα προκοπής. Μοναχός που θέλει να προκόψει, πρέπει καθημερινά να επισκοπεί την διαγωγή του. Να επισημαίνει την τροπή των αλλοιώσεων, που απαραίτητα συμβαίνουν. Ύπουλος εχθρός οι αλλοιώσεις, και ο διάβολος τις εκμεταλεύεται. Ο Γέροντάς μας πάντοτε μας παρότρυνε στο να βιάζομε τον εαυτό μας· «βία φύσεως διηνεκής». Ο νυσταγμός είναι λάφυρο του σατανά, για να εμποδίσει την πρόοδο και να φέρει τον μαρασμό, την πτώση του ζήλου, που είναι η κινητήρια δύναμη.

«Είδαμε διαφόρους μοναχούς, που ήλθαν με πολύ ζήλο και μετά τον έχασαν. Ε, δεν έκαναν τίποτε, δεν πέτυχαν. Έτσι και εμείς. Όταν είμαστε νέοι, ερχόμαστε με ζήλο, που είναι μεγάλος σαν τον Άθωνα. Σιγά σιγά τον χάνομε και γίνεται σαν λεπτόκαρο. Γι’ αυτό φροντίστε, τον ζήλο που είχατε όταν ήλθατε να τον μεγαλώσετε ή να μην τον μειώσετε. Αυτός ο ζήλος ανάδειξε αγίους και αθλητές και είναι κρίμα να σβύσει από την δική μας αμέλεια. Ο γερο Ιωσήφ από τότε που ήλθε δεν έχασε καθόλου τον ζήλο του, αλλά τον αύξησε. Προσέχετε, γιατί η πτώση του ζήλου προκαλεί την ακηδία που συντρίβει όποιον κυριεύσει, κάτι που δεν συμβαίνει στον καλό υποτακτικό. Να έχετε ζήλο σε όλες τις διακονίες σας. Τώρα θα πάτε στην αγρυπνία. Όποιος δεν κοιμηθεί είναι επαινετός. Επαινετότερος θα είναι όποιος θα έχει δάκρυα».

Συνεχίζεται…