Ο Original! – Αληθινό περιστατικό
16 Φεβρουαρίου 2009
“Ώρες μυστηρίου και αγάπης. Ώρες ειλικρίνειας και συμφιλιώσεως με τον Θεό. Ώρες φωτισμού και κάθαρσης, ειρήνης και ελευθερίας!…”
Φυλακές ανδρών…! Σάββατο πρωί…! Στον ιερό Ναό του αγίου Ελευθερίου, η θεία Λειτουργία τελείωσε. Πόση θερμή προσευχή έγινε και σήμερα στον Λυτρωτή, για να ανοίξουν τα σίδερα των φυλακών, για να σπάσουν τα σίδερα των παθών, για να έρθει η πολυπόθητη ελευθερία στους κρατουμένους…! Μην αργείς, Κύριε… Από τα μεγάφωνα του Σωφρονιστηρίου αναγγέλλεται: “Ήρθαν οι Ιεροκήρυκες. Όποιος κρατούμενος επιθυμεί, ας κατέβει γρήγορα στο Ναό…”
Σε λίγο οι Ιεροκήρυκες υποδέχονται με πολλή αγάπη, όπως άλλωστε κάθε Σάββατο, εκείνους που λαχταρούν να ακούσουν τον Λόγο του θεού. Εκείνους, που μέσα στην ασφυξία της ανελευθερίας τους, θέλουν να αναπνεύσουν, να ξεκουραστούν, να φωτιστούν, να ελπίσουν, να πιαστούν από την αγάπη του Θεού. Και την έχουν μεγάλη ανάγκη. Είναι η μοναδική τους παρήγορη διέξοδος… για ανακούφιση…, για όνειρα…, για αληθινή ζωή…! Ένας, δύο, τρεις … είκοσι λεπτά! Προσκυνούν με σεβασμό τις άγιες εικόνες και τακτοποιούνται στις θέσεις τους…
Το σημερινό μάθημα αναφέρεται στα πρόσωπα του Γολγοθά. Στα πρόσωπα, που πλαισίωναν τον Εσταυρωμένο Θεάνθρωπο στις πιο τραγικές του ώρες. με απόλυτη σιγή και συγκινητική κατάνυξη παρακολουθούν και ρουφούν… Στο τέλος με πολλή απλότητα εκφράζουν τις εντυπώσεις, τις απορίες, τους προβληματισμούς τους, συζητούν…!
-Εμένα, μου έκαμε τρομερή εντύπωση, λέει κοφτά ένας γεροδεμένος, ο Ληστής! “Τον πάω”! Πάρα πολύ μου άρεσε! Ήταν ανέλπιστα τυχερός…!
Βλέπετε μπορούμε στην ζωή μας να εμπνεόμαστε και από αρνητικά πρότυπα, ακόμη και από ληστές, που βρήκαν όμως τον σωστό δρόμο, το δρόμο του Θεού…
– Εξήγησέ μας γιατί θαύμασες τόσο πολύ τον Ληστή;
– Γιατί με μία μόνο κουβέντα του, συγχώρα με, Θεέ μου, “μνήσθητι μου, Κύριε”, σώθηκε, του σβήστηκαν όλα του τα κρίματα, κέρδισε τον Παράδεισο και ήταν ο πρώτος που μπήκε. Δεν το χωράει ο νους μου πόσο τον συμπόνεσε και πόσο τον κατάλαβε ο Χριστός! Τον αγάπησα αυτόν τον Ληστή. Θέλω να του μοιάσω, να έχω την τύχη του…!
– Μακάρι, Μακάρι, ολόψυχα σου το ευχόμαστε. Αφού τόσο το θέλεις, θα γίνει αυτό. Με μία προϋπόθεση: να μοιάσεις στον Ληστή όχι μόνο στην βαθιά του μετάνοια, αλλά και σε κάτι άλλο σπουδαίο που έκαμε:
– Ποιο είναι αυτό;
– Να του μοιάσεις στην ομόλογία του. Τι είπαμε ότι ομολόγησε; Ότι ο Χριστός είναι Βασιλιάς και ότι ο ίδιος είναι αμαρτωλός! “Εμείς δίκαια τιμωρούμεθα και απολαμβάνουμε άξια για αυτά που πράξαμε…”! Η μετάνοια οδηγεί στην ομολογία και αυτή στη Λύτρωση. Αυτή την ομολογία την λέμε αλλιώς εξομολόγηση. Ο Χριστός δίαδαξε τους μαθητές Του πως να είναι σωστοί εξομολόγοι. Και ο Ίδιος αυτό έκανε πάνω στον Σταυρό. Ο Ληστής εξομολογήθηκε και ο Χριστός τον συγχώρησε…!
– Αυτό δεν το ήξερα έτσι, δεν το είχα καταλάβει.
– Σκέφτηκες ποτέ να εξομολογηθείς; Ένιωσες αυτή την ανάγκη; Θέλεις να εξομολογηθείς, να Του ομολογήσεις όλα με συντριβή, ταπείνωση και ειλικρίνεια; Θέλεις να σωθείς;
– Ναι ! Θέλω ! Θέλω και πολύ γρήγορα ! Όμως θα μου φέρεις ORIGINAL παπά. Όχι από αυτούς των φυλακών. Δεν τους εμπιστεύομαι. Φοβάμαι μήπως… Καταλαβαίνεις…
– Είναι σπουδαίοι εξομολόγοι οι Ιερείς των φυλακών. Όμως, επειδή σε καταλαβαίνω, θα σου φέρω ORIGINAL, όπως τον ζήτησες…
– Θα τον περιμένω με ενδιαφέρον και αγωνία.
………………………………………………………………….
Έγινε!…
– Μήπως θέλει και κάποιος άλλος να εξομολογηθεί; Μήπως κάποιος θέλει να πάρει τη θέση του Διονύση, που ζήτησε κι εκείνος ORIGINAL εξομολόγο, αλλά δεν πρόλαβε, γιατί μετακινήθηκε αναπάντεχα σε άλλη φυλακή;
– Εγώ! Εγώ θέλω να εξομολογηθώ…!
– Εσύ; Ρωτάει απότομα και δύσπιστα ο Αρχιφύλακας, που πάντα φρουρεί στο Ναό την ώρα τούτη. Εσύ, θέλεις αλήθεια να εξομολογηθείς;
– Ναι ! Θέλω και μάλιστα πολύ ! Το αποφάσισα ! Και ξέρεις γιατί ; Το είχα μέσα μου, το σκεφτόμουνα συνέχεια, ένιωθα την ανάγκη να ξαλαφρώσω, αλλά δε μου δινόταν η ευκαιρία. Κάθε Σάββατο πρωί δουλεύω στα μαγειρεία. Σήμερα για πρώτη φορά, κατά παράξενο τρόπο με εξαίρεσαν. Ε, δε είναι τυχαίο αυτό! Δεν είναι τυχαίο! Κατάλαβες, αρχιφύλακα; Θέλω να εξομολογηθώ…!
– Συγχαρητήρια και στους δυό σας, που πήρατε αυτή την ηρωική απόφαση. καλή σας προετοιμασία…
Η συγκέντρωση τελείωσε. Ο ORIGINAL Πνευματικός ήρθε την καθορισμένη ημέρα ολοπρόθυμος. Ώρες κράτησε η εξομολόγηση των δύο κρατουμένων… Ώρες μυστηρίου και αγάπης. Ώρες ειλικρίνειας και συμφιλιώσεως με τον Θεό. Ώρες φωτισμού και κάθαρσης, ειρήνης και ελευθερίας!
Βγαίνοντας από την ORIGINAL εξομολόγηση ο ένας είπε βουρκωμένος: “Από σήμερα μπορώ να χαμογελάω”! Ο άλλος τόνισε με πείσμα: “Δεν με νοιάζει να σαπίσω στη φυλακή. Από αυτή τη στιγμή νιώθω ελεύθερος…!” και πολλή χαρά έβγαινε από το πρόσωπό του.
Δόξα Σοι, Κύριε!…
Ευλόγησε τους ORIGINAL εξομολογούμενους και τους ORIGINAL Εξομολόγους…
Η.Μ.
Σημείωση:
Ο πρώτος από τους δύο κρατουμένους, όταν πήρε άδεια, πήγε στο Άγιον Όρος και συνάντησε το Γέροντα, με τον οποίο είχε μιλήσει στην αγνή του νιότη! Εκείνος, όταν το είδε, τον αναγνώρισε, συζήτησε μαζί του, έβγαλε το σκούφο του, σηκώθηκε όρθιος και του είπε πριν τον ξεπροβοδίσει: Εικοσιπέντε χρόνια σε περίμενα. Τώρα μπορώ να πεθάνω ήσυχος”!
