Ο Χαρισματούχος υποτακτικός – Η προσευχή

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(46ο )
Όσο πιο πολύ την λες, είναι σαν να φυτεύεις μία ρίζα μέσα σου και σιγά σιγά θα βλαστήσει και θα γίνει δένδρο. Όταν θα βγαίνεις από το κελλί σου να βάλλεις ένα όρο, ένα σημάδι. Θα λες: Από εδώ μέχρι εκεί θα λέω κάθε μέρα την ευχούλα. Από τα σκαλοπάτια μέχρι την Εκκλησία θα λέω: “Υπεραγία Θεοτόκε, σώσόν με”, και έτσι θα γίνει και θα μείνει καλή συνήθεια. Στο διακόνημά σου πάλι να λες την ευχή. Το βράδυ να κάνεις πνευματική μελέτη. Στην αρχή, όταν θα την λες θα αισθάνεσαι κόπωση στο μυαλό, αλλά μετά θα έρθουν τα δάκρυα. Φροντίστε για τα δάκρυα. Αν δεν έχουμε δάκρυα δεν πάμε καλά, να το ξέρετε. Τα πρώτα, που έρχονται καθαρίζουν και μετά ακολουθούν άλλα, που είναι από αγάπη. Και τούτο να ξέρετε. Ότι τα δάκρυα γίνονται συνήθεια. Όπως στο πλυντήριο καθαρίζονται τα ρούχα, έτσι και τα δάκρυα καθαρίζουν την ψυχή.

Η ευχή θα σας φέρει σε μία κατάσταση, που θα βλέπετε όλη την φύση σε μία ανείπωτη ομορφιά. Η φύση η ίδια θα σας συνομιλεί, θα σας χαμογελάει. Όχι ότι αλλοιούται, και πότε είναι άγρια και πότε ήμερη, αλλά από τον ευδιάθετο τρόπο της ψυχής σας φέρεται και αυτή. Όταν η ψυχή σας πάρει αυτόν τον αγιασμό λέγοντας την ευχούλα, θα βλέπετε την φύση βουτηγμένη σε μία ανέκφραστη χαρά. Όταν προβιβασθείτε με την ευχή σε ανώτερο επίπεδο θα δείτε την φύση σε ανώτερη πνευματική κατάσταση. Όλη η φύση θα συμπροσεύχεται με σας.

Μετά έρχονται παρηγοριές στον ύπνο ως όνειρα. Αισθάνεσαι ότι πετάς και δεν νοιώθεις το σώμα και τον περιορισμό. Και όλα αυτά είναι πρόλογος. Βιάσου, λοιπόν, να μπεις στο κυρίως θέμα».

Γέροντα, ξεχνώ να λέω την ευχή

« Δεν είναι αυτό παράξενο, παιδί μου, αφού αυτό δεν το γνωρίζες και αρχίζεις τώρα να το μαθαίνεις. Χρειάζεται προσπάθεια και επιμονή, όπως συμβαίνει και στις άλλες τέχνες. Ιδιαίτερα εδώ πολεμά ο διάβολος να εμποδίσει την προκοπή μας. Χρειάζεται επιμονή και βία. Ο απόστολος Ιάκωβος με την απλότητα του χαρακτήρα του μας διδάσκει «αντίστητε τω διαβόλω και φεύξεται αφ’ υμών» ( Ιακ. 4,7).

Πόσα εγώ με το κομποσχοίνι αυτό, με την διαρκή ευχούλα βρήκα. Και πόσα σκάνδαλα και πειρασμούς απέφυγα, που θα μου στοίχιζαν την σωτηρία!».

Σε κάθε πάλη και μάχη υπάρχουν δύο θέσεις. Του υπέρ και του κατά, αυτού που επιτίθεται και αυτού που αμύνεται. Δεν διστάζομε να πολεμούμε και να αντιστεκόμαστε στο παράλογο, που εμποδίζει την προκοπή μας. Άλλωστε αυτή είναι η φύση των πραγμάτων.
Συνεχίζεται…