Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ
Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ (1912- 1990)

(30ο)

Ο άξιος υποτακτικός

Για να δείξει ποιός είναι ο γνήσιος υποτακτικός, μας διηγήθηκε, από το Γεροντικό, το παρακάτω περιστατικό.
« Η παράδοση, που επικρατεί μέχρι σήμερα, είναι ότι δεν απολύονται οι υποτακτικοί για ανάπαυση ή ύπνο, χωρίς την ευχή και ευλογία του Γέροντος.
Κάποτε ένας ευλαβής υποτακτικός, ενώ ήταν έτοιμος να πάει να ησυχάσει, βρήκε τον Γέροντά του να κοιμάται στο κάθισμα. Από σεβασμό και ευλάβεια, δεν θέλησε να τον ξυπνήσει. Κάθησε δίπλα και περίμενε. Η ώρα περνούσε και ο ίδιος αισθανόταν κουρασμένος. Ο λογισμός τον ενοχλούσε να ξυπνήσει τον Γέροντα, να πάρει ευχή για να φύγει. Αντιστεκόταν όμως στον πειρασμό. Μέχρι επτά φορές ο λογισμός βίαζε τον καλό υποτακτικό να ξυπνήσει τον Γέροντα προβάλλοντάς του ότι ο χρόνος περνά. Ο αθλητής της υπακοής και ταπεινώσεως δεν υπέκυψε στην βία.
Ο Γέροντας ξύπνησε μόνος του. Λίγο πρίν ξυπνήσει, είδε με θαυμασμό σε ένα παλάτι ένα φωτεινό θρόνο, που πάνω του βρίσκονταν επτά ολόφωτα στεφάνια. Ο Γέροντας απόρησε. Τι ήταν αυτά και σε ποιόν ανήκαν; Τότε άκουσε φωνή να του λέγει. “Αυτά που είδες ανήκουν όλα στον άξιο υποτακτικό σου, που τα κέρδισε απόψε με την υπομονή του, και δεν έφυγε χωρίς την δική σου ευλογία”.
Τότε ρώτησε τον υποτακτικό του. “Τί έκανες, παιδί μου, όταν κοιμόμουν και με περίμενες;”. “Δεν θέλησα, Γέροντα, να παραβώ την εντολή σου και να φύγω χωρίς την ευλογία σου, αν και με πολέμησε πολύ ο λογισμός μου, ιδιαίτερα όσο περνούσε ο χρόνος. Θυμάμαι ότι επτά φορές με πίεσε ο λογισμός, αλλά δεν τον άκουσα”».

Τον μόνο που αγάπησα και φοβήθηκα

«Δεν πρέπει να ανέχεσαι να κατηγορεί κανένας τον Γέροντά σου! Αυτό είναι σωστό και πρέπον να γίνεται. Να αντιδράς, όταν ακούς να λένε κάτι για τον Γέροντά σου, για να μην μειώσει ο διάβολος την πίστη σου σε αυτόν.
Τον μόνο άνθρωπο τον οποίον αγάπησα, και τον μόνο άνθρωπο τον οποίον φοβήθηκα, ήταν ο γέρο Ιωσήφ. Εμείς δεν μπορούσαμε, ούτε και ο Γέροντας μπορούσε να ερμηνεύσει, ότι τον λόγο που έλεγε τον σφράγιζε, τον επιβεβαίωνε ο Θεός.
“Α! έτσι κάνεις; Πήγαινε σπίτι σου και θα έχεις πλούσια την Χάρη”. Όταν πήγαινες στο σπίτι σου, δεν μπορούσες να χορτάσεις από την Χάρη, που σου έδινε ο Γέροντας. “ Α! έτσι κάνεις; Δεν θα έχεις καμία προσευχή το βράδυ”. Πήγαινες το βράδυ να προσευχηθείς; Ούτε κομποσχοίνι, ούτε τίποτε. Ξερός.
Πώς ο Θεός σφράγιζε τα λόγια του Γέροντος; Και όμως τα σφράγιζε. Αυτός μας έλεγε: “ Όση πίστη και ευλάβεια έχεις σε μένα τόσο περισσότερο παίρνεις. Δεν έχεις, δεν παίρνεις”».

Συνεχίζεται…