Εκκλησιαστική περιουσία

Η Εκκλησία είναι Θεανθρώπινος οργανισμός και όχι οικονομικό καθίδρυμα. Ἡ ζωή και ἡ παρουσία της όμως μέσα στον κόσμο έχουν την υλική πλευρά τους και είναι φυσικό να χρειάζονται τα απαραίτητα υλικά οικονομικά μέσα. Ή εκκλησιαστική περιουσία θεωρείτο πάντοτε ιερή και απαραβίαστη. Και είναι χαρακτηριστικό ότι όχι μόνο οι Χριστιανοί αλλά και οι αλλόθρησκοι σέβονταν την εκκλησιαστική περιουσία, «τα βακούφια», όπως τα έλεγαν, και δεν σκέφτονταν να τα σφετεριστούν. Ἡ Εκκλησία δικαιούται να έχει περιουσία, όπως… δέχθηκαν με πληθώρα αποφάσεών τους όχι μόνο ελληνικά δικαστήρια, αλλά και ἡ Ευρωπαϊκή Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του Συμβουλίου της Ευρώπης, στην οποία προσέφυγαν Μονές της χώρας μας κατά του νόμου 1700/87. Κάθε Μονή με την κινητή και ακίνητη περιουσία της εξασφαλίζει τα τρέχοντα έξοδα σίτισης, φιλοξενίας, κτιριακών αναστηλώσεων, συντηρήσεων κειμηλίων, αλλά και μπορεί να επιτελεί ιεραποστολικό και φιλανθρωπικό έργο. Οι ηγούμενοι των Μονών έχουν το δικαίωμα αλλά και την ευθύνη συνάμα να αξιοποιούν την περιουσία της Μονής τους, κάτι πού δεν το απαγορεύουν οι εκκλησιαστικοί κανόνες, αρκεί να γίνεται προς όφελος της Μονής και όχι προς ίδιον (προσωπικό) όφελος. Ειδικά οι Μονές του Αγίου Όρους, πού είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου διέπονται από τούς νόμους της Πολιτείας και συγκεκριμένα για την αξιοποίηση της περιουσίας της Μονής από τον Νόμο 1198/1981.