Ο Αλέξης και το Βατοπέδι

Λες και κάποιο κακό σύννεφο έχει σκιάσει την Ελλάδα του τελευταίους μήνες. Όλα στραβά κι ανάποδα. Βατοπέδι, οικονομική κρίση, αναρχικοί να καίνε τα πάντα… Σαν άλλες Ερινύες που κυνηγούν ολημερίς την κυβέρνηση και τον Καραμανλή.
Ο προχθεσινός θάνατος του νεαρού Αλέξη έθεσε σε λειτουργία μηχανισμούς περίεργους και πολύπλοκους. Κανείς δεν δικαιολογεί ασφαλώς ένα τέτοιο αποτρόπαιο γεγονός –αν όντως πρόκειται περί φόνου, γιατί πολλά ακούστηκαν για σφαίρα που ήρθε από μπαλκόνι και για τους φίλους του που έσπευσαν να καλέσουν τα κανάλια– αλλά για τον θάνατο ενός νέου να ξεσηκώνονται μέσα σε δύο ώρες (μεγάλη ετοιμότητα, δε νομίζετε;) πλήθη νεαρών αναρχικών που παραδίδουν στη φωτιά τα πάντα σε όλη την Ελλάδα, αυτό μάλλον παραπάει. Τόσοι και τόσοι νέοι πεθαίνουν καθημερινά από ναρκωτικά, τροχαία δυστυχήματα και τόσα άλλα και κανείς δεν έκανε το παραμικρό. Τώρα τους έπιασε όλους η ευαισθησία; Μάλλον δεν τους έπιασε όλους, γιατί οι περισσότεροι θρηνούν για τις περιουσίες τους που καταστράφηκαν μέσα σε λίγες ώρες από τα ασυγκράτητα δίποδα θηριάκια. Όταν τελειώσει το κακό και ακούσουμε το ποσό των καταστροφών, θα μας πιάσει ίλιγγος (σίγουρα θα είναι πολλαπλάσιο των χρημάτων που υπάρχουν στο χαρτοφυλάκιο του Βατοπεδίου)…
Εγώ δεν καταλαβαίνω όμως γιατί τόσος κόσμος έχει σκανδαλιστεί από τα ποσά που ακούει να αναφέρονται στη μονή. Είναι αλήθεια ότι από το καλοκαίρι δεχόμαστε καταιγισμό ”αποκαλύψεων” σχετικά με το Βατοπέδι. Ξανά και ξανά με στόμφο και περισσή ειρωνία ακούγονται νούμερα και καταθέσεις και επενδύσεις και μαύρα λεφτά. Τίποτα παράνομο δεν έχει αποδειχθεί (ούτε νομίζω ότι πρόκειται) αλλά όλοι είναι ενοχλημένοι γιατί ένα μοναστήρι είχε τέτοιες οικονομικές δοσοληψίες. Οι περισσότεροι συγκρίνουν τα ποσά που ακούν με τον φτωχό μισθό τους, σαν να πρόκειται για δύο όμοια μεγέθη: μιά μονή (και τι μονή, η μεγαλύτερη μονή στην Ελλάδα με 35.000 τετρ. μέτρα, με 110 μοναχούς, με 150 εργάτες, με 100 προσκυνητές την ημέρα) και ένας οικογενειάρχης. Το πόσους οικογενειάρχες έτρεφε το μοναστήρι μέχρι πρότινος δεν το πολυσυζητούν…
Όταν ακούμε όμως για τους μισθούς ηθοποιών, τραγουδιστών, ποδοσφαιριστών, καλαθοσφαιριστών και λοιπών παχυλά αμοιβόμενων που προσφέρουν το ”ταλέντο” τους για την ”πρόοδο” της χώρας, δεν ενοχλούμαστε. Μάλιστα σπεύδουμε να συνεισφέρουμε τον οβολό μας. Και μόνο ο τζίρος μιας βραδιάς των νυκτερινών κέντρων διασκέδασης της Ελλάδας, ξεπερνά κατά πολύ τα χρήματα που εισέπραξαν οι βατοπεδινοί. Μια μόνο μεταγραφή σούπερ ποδοσφαιριστή αγγίζει το ποσό πολλών δεκάδων εκατομμυρίων. Βέβαια όλα αυτά προσφέρουν θέαμα (δεν χρειαζόμαστε πλέον τον άρτο). Για ουίσκια, λουλούδια, τραγούδια και μπάλες ξοδεύουμε αφειδώς. Μια μονή όμως που επιτελεί ένα τόσο μεγάλο και πολύπλευρο πνευματικό και πολιτιστικό έργο γιατί να έχει λεφτά; Άσε τους καλογήρους να ζητιανεύουν, να τους έχουμε του χεριού μας. Αν η μονή αποκτήσει περιουσία, θα σηκώσει κεφάλι, θα έχει λόγο και επιρροή στην πνευματική αφύπνιση του λαού. Αυτό φαίνεται ότι δεν το θέλουμε με τίποτα.
Και βέβαια μετά το Βατοπέδι πήραν σειρά και άλλες μονές και η Εκκλησία γενικότερα. Έπιασε η μπόρα όλους τους θεσμούς που μέχρι σήμερα θεωρούνταν σεβαστοί και απαραίτητοι. Κάποιοι φαίνεται ότι προσπαθούν να μας πείσουν σε όλο αυτό το παιχνίδι –που φαίνεται πολύ καλά στημένο και με πολλούς πρωταγωνιστές και ακόμη περισσότερους κομπάρσους– ότι όλα τα ανωτέρω (Εκκλησία, Μοναχισμός, Δικαιοσύνη, Αστυνομία) δεν προσφέρουν τίποτα στη ζωή μας, όπως νομίζαμε, αλλά είναι θεσμοί παρωχημένοι που πρέπει να ξεπεραστούν. Κοινωνική κατακραυγή;
Όλη αυτή η αποσταθεροποίηση που παρακολουθούμε (κάτι ακούστηκε ότι μερικοί υψηλά ιστάμενοι στο εξωτερικό την γνώριζαν από το καλοκαίρι!) φαίνεται ότι έχει σχεδιασμό και ποικίλους στόχους. Δυστυχώς, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, αργά ή γρήγορα θα μάθουμε και τον σκοπό, που δεν θα είναι για το καλό μας.

Σταύρος Κωσταβάρας
Αθήνα